Cudo.
Była to książka, po którą sięgnęłam, kiedy zrodził się we mnie pomysł poznania znanych wszystkim historii gdzieś na ich początku, w oryginale. "Katedra Marii Panny w Paryżu" miała uświadomić mnie, że Quasimodo to ktoś więcej niż tylko rudy, niezbyt przystojny dzwonnik z bajki animowanej Disneya (której osobiście nigdy nie przestanę uwielbiać).
Nękają mnie wyrzuty sumienia, że na początku czytanie ciężko mi szło. Trzeba przyznać, pierwsze dwa, trzy rozdziały idą ciężko, ale za to potem książka porywa w świat XIX wiecznego Paryża, w świat przedstawionych bohaterów.
Plusy tej książki? Świetni bohaterowie (ku memu zdziwieniu, żaden nie jest "wyłącznie dobry" lub "wyłącznie zły", co jest naprawdę ciekawe). Ciąg wydarzeń. Emocje, które to "Katedra" wzbudza. A wreszcie zakończenie, którego chyba żaden z czytelników się nie spodziewał dokładnie w takim kształcie, w jakim zapisał je Victor Hugo. Po prostu piękne, łza w oku się zakręciła. Idealne.
Pozycja obowiązkowa.

Cudo.
Była to książka, po którą sięgnęłam, kiedy zrodził się we mnie pomysł poznania znanych wszystkim historii gdzieś na ich początku, w oryginale. "Katedra Marii Panny w Paryżu" miała uświadomić mnie, że Quasimodo to ktoś więcej niż tylko rudy, niezbyt przystojny dzwonnik z bajki animowanej Disneya (której osobiście nigdy nie przestanę uwielbiać).
Nękają mnie wyrzuty...