Początkowo zżymałam się w czasie lektury: bo autorka zamiast pisać biografię, jak Pan Bóg przykazał, czyli od urodzenia swojej bohaterki, skupiła się na obrazie Hypatii w literaturze. Do tego okrasiła pierwszy rozdział taką ilością niewytłumaczonych cytatów, że aż czytelnik mógł wpaść w kompleksy: wychodzi bowiem na to, że jeśli sięga się po pracę na temat starożytności, trzeba być poliglotą, a już na pewno znać grekę... Nie wiem, czemu miało służyć takie zagranie - w końcu książka tylko by zyskała na podaniu tłumaczeń w przypisach. Ale to już zostanie między autorką a wydawcą, jak sądzę.

Frustracja pogłębiła się, gdy w drugim rozdziale zaczęłam czytać o uczniach tejże filozofki. W końcu: co to za biografia, w której zamiast o bohaterce, mówi się o kręgu jej znajomych? Ale gdy doszło do ostatniej części książki - wszystkie elementy ułożyły się w sensowną całość. Oto bowiem okazało się, że przy znikomej ilości obiektywnych źródeł historycznych, autorce udało się stworzyć bardzo wiarygodny i pełny obraz Hypatii. Właśnie przez to, że najpierw pokazała jej zakorzeniony w tradycji (i w znacznej mierze przekłamany) obraz, że pokazała krąg jej uczniów, środowisko intelektualne, w którym się poruszała. Tak więc chylę kornie głowę przed pisarską metodą pani Dzielskiej.

Ukazany w zakończeniu obraz śmierci Hypatii i okoliczności, które do niej doprowadziły, rozwiewają wiele wątpliwości i prostują wiele przekłamań. Obalona zostaje teza o zderzeniu ideałów pogańskich z chrześcijańskimi, obalony zostaje mit o śmierci świata antycznego, którego Hypatia miała być ostatnią przedstawicielką. Zamiast tego: mamy pospolity mord polityczny, bestialski i obrzydliwy. Ale jak dobrze wpisujący się w kolejne dzieje historii, gdy władza - świecka i religijna - jeszcze wiele razy będzie sięgać po podobne metody działania...

Początkowo zżymałam się w czasie lektury: bo autorka zamiast pisać biografię, jak Pan Bóg przykazał, czyli od urodzenia swojej bohaterki, skupiła się na obrazie Hypatii w literaturze. Do tego okrasiła pierwszy rozdział taką ilością niewytłumaczonych cytatów, że aż czytelnik mógł wpaść w kompleksy: wychodzi bowiem na to, że jeśli sięga się po pracę na temat starożytności,...