„Morderczy dotyk” to kontynuacja „Gry o śmierć”, gdzie rozpoczyna się pogoń za zabójcą królowych piękności. W drugiej części daje o sobie znać „wspólnik” wspomnianego zabójcy, tylko Nicole Baxtrer i Griff Powell podejrzewali, że nie działał sam. I się nie mylili. Teraz to oni stają się przynętą w nowej grze, bo nikt nie powiedział, ze to już koniec koszmaru. Przeciwnie, to dopiero początek.
Skoro on jest „łowcą” to musi zdobyć swoją zwierzynę. A przecież zwierzyna musi umieć uciekać i walczyć, a czasem błagać o życie. Dlatego jego ofiarami nie mogą być zwykłe, przeciętne kobiety, o nie! To nie dawałoby tyle satysfakcji. Jego zwierzyna musi być piękna, waleczna i wysportowana. Najpierw je porywa, potem przez 21 dni przetrzymuje i każe im uciekać, tylko po to by za każdym razem je odnaleźć, a potem zabić.

Nie spodziewaj się opisów morderstw na miarę Stephana Kinga, czy dialogów Camilii Lackberg, ale nie ulega wątpliwości, ze z morderstwami na pewno będziesz mieć do czynienia. Nie powinnam podważać tytułu ponieważ to autor sam decyduje jak nazwie swoje działo, jednak z fabuły wynika, iż powieść Barton powinna nazywać się „Morderczy pościg”. Po pierwsze dlatego, ze wspomniany łowca goni swoje ofiary, a po drugie tych morderstw jest naprawdę dużo. W przeciągu połowy książki czytelnik na „starcie” dowiaduje się o 5 zabójstwa, a potem pojawiają się kolejne 4. To zdecydowanie za dużo jak na około 200 stron powieści. Dlatego czytają możesz być zmęczona/y kolejną osobą znalezioną w lesie, powieszoną do góry nogami. To tak jak w przypadku słodyczy, im więcej zjesz na raz, tym bardziej Cię mdli.

Beverly Barton to bardzo przewidywalna pisarka. Wszystkie jej powieści są pisane według jednego schematu. Fabuła powieści jest prosta, z jasnym przekazem, który mimo tytułowych morderstw nie robi na czytelniku większego wrażenia. Nawet gdy sięgniesz po tę pozycję, spokojnie będziesz mógł/a spać w nocy bez większych problemów 

https://kurtynablog.wordpress.com/2014/11/10/morderczy-dotyk-beverly-barton/

„Morderczy dotyk” to kontynuacja „Gry o śmierć”, gdzie rozpoczyna się pogoń za zabójcą królowych piękności. W drugiej części daje o sobie znać „wspólnik” wspomnianego zabójcy, tylko Nicole Baxtrer i Griff Powell podejrzewali, że nie działał sam. I się nie mylili. Teraz to oni stają się przynętą w nowej grze, bo nikt nie powiedział, ze to już koniec koszmaru. Przeciwnie, to...