dla fanatyków gatunku. Innym wyda się prawdopodobnie (jak mi) przegadana, dość banalna i raczej nudnawa, mimo że trup ściele się gęsto a akcja przenosi się z miejsca na miejsce (mówię o całości, nie tylko o tym tomie).

Ewentualnie dla fanatyków kina. Nie wiem czy Państwo wiecie, że nakręcony na podstawie powieści film był najdroższym filmem w historii kinematografii hiszpańskiej wszechczasów. Zresztą film ogląda się lepiej niż czyta książkę.

No i z naszej polskiej perspektywy Perez-Reverte to taki dość fajny autor. Czytając jego książki o glorii hiszpańskiej historii, o hiszpańskich przewagach, o wspaniałych Hiszpanach mamy takie kojące wrażenie, że każdy naród potrzebuje się ponapawać własną wielkością i że my nie jesteśmy tu bynajmniej wyjątkiem.

dla fanatyków gatunku. Innym wyda się prawdopodobnie (jak mi) przegadana, dość banalna i raczej nudnawa, mimo że trup ściele się gęsto a akcja przenosi się z miejsca na miejsce (mówię o całości, nie tylko o tym tomie).

Ewentualnie dla fanatyków kina. Nie wiem czy Państwo wiecie, że nakręcony na podstawie powieści film był najdroższym filmem w historii kinematografii...

Na luźno do przeczytania, aby się odstresować. Literatura może nie najwyższych lotów, ale że jest osadzona w XVII wieku to biorę :)

Na luźno do przeczytania, aby się odstresować. Literatura może nie najwyższych lotów, ale że jest osadzona w XVII wieku to biorę :)

Z punktu widzenia fabuły książka dosyć liniowa i prosta. Ot mamy zlecenie dla tytułowego Kapitana Alatriste, które jednak nie dochodzi finalizacji i stąd biorą się późniejsze problemy naszego bohatera.
Narracja prowadzona jest całkiem interesująco z punktu widzenia jednego z przyjaciół Kapitana, który co prawda był wtedy pacholęciem, jednak wywnioskować można, że snuje swoją opowieść wiele lat później od zaistniałych wydarzeń.
Moją ocenę podwyższa starodawna forma językowa, która według mnie, kapitalnie sprawdza się w tego typu awanturniczej przygodzie. Te wszystkie zwroty, słownictwo, których aktuanie próżno szukać w literaturze a tym bardziej w języku codziennym, dodają szczególnego kolorytu.
Oczywiście książka nie dla wszytkich ze względu na właśnie dawny język a i tematyka płaszcza i szpady nie każdemu będzie odpowiadać .

Z punktu widzenia fabuły książka dosyć liniowa i prosta. Ot mamy zlecenie dla tytułowego Kapitana Alatriste, które jednak nie dochodzi finalizacji i stąd biorą się późniejsze problemy naszego bohatera.
Narracja prowadzona jest całkiem interesująco z punktu widzenia jednego z przyjaciół Kapitana, który co prawda był wtedy pacholęciem, jednak wywnioskować można, że snuje...

Niegdyś bardzo lubiłam książki z gatunku płaszcza i szpady, więc po długiej przerwie od tego rodzaju lektury z ciekawością sięgnęłam po pierwszą część powieści Arturo Pérez-Reverte "Kapitan Alatriste". Czytałam już kilka książek tego autora i wszystkie mi się podobały.
Jednak, czy to przez lekko archaiczny język (który w zasadzie mi się podobał),czy może przez mnogość dygresji, "męczyłam" tę krótką książkę bardzo długo. Historia zdaje się być nieco przegadana, choć nie jest pozbawiona pewnej lekkości i humoru.
Na razie nie zamykam się na tom drugi, bo ciekawa jestem dokąd mnie kapitan Alatriste wraz ze swoim podopiecznym Inigo zaprowadzą.

Niegdyś bardzo lubiłam książki z gatunku płaszcza i szpady, więc po długiej przerwie od tego rodzaju lektury z ciekawością sięgnęłam po pierwszą część powieści Arturo Pérez-Reverte "Kapitan Alatriste". Czytałam już kilka książek tego autora i wszystkie mi się podobały.
Jednak, czy to przez lekko archaiczny język (który w zasadzie mi się podobał),czy może przez mnogość...

Historię można było zmieścić w kilku zaledwie rozdziałach. Wszelkie zbaczanie z tematu i dzikie dygresje prowadziły tylko do tego, że zaczynałam przeskakiwać przydługie opisy (a potem miałam wyrzuty sumienia, że tak robię).

Historię można było zmieścić w kilku zaledwie rozdziałach. Wszelkie zbaczanie z tematu i dzikie dygresje prowadziły tylko do tego, że zaczynałam przeskakiwać przydługie opisy (a potem miałam wyrzuty sumienia, że tak robię).

"Kapitan Alatriste" Arturo Perez - Reverte to książka z gatunku płaszcza i szpady.
Akcja powieści toczy się w pierwszej połowie XVII wieku w Hiszpanii.
Znakiem rozpoznawczym tej powieści na pewno jest starodawny język, który dodaje całego uroku książce.
Dużo intryg, poplątanych tematów i ogólnego jazgotu spowodowało, że pozycja ta najzwyczajniej mnie zmęczyła.
Ten typ literatury chyba nie jest mi bliski.

"Kapitan Alatriste" Arturo Perez - Reverte to książka z gatunku płaszcza i szpady.
Akcja powieści toczy się w pierwszej połowie XVII wieku w Hiszpanii.
Znakiem rozpoznawczym tej powieści na pewno jest starodawny język, który dodaje całego uroku książce.
Dużo intryg, poplątanych tematów i ogólnego jazgotu spowodowało, że pozycja ta najzwyczajniej mnie zmęczyła.
Ten typ...

I okazuje się, że nie jestem fanką barokowego stylu pisania. Bardzo mi to przeszkadzało w lekturze. Sama fabuła dość ciekawa, tytułowy Kapitan jest szlachetnym łotrem. Ogólnie nawet te negatywne postaci mają w sobie coś szlachetnego. Nie zmienia to faktu, że zmęczyła mnie ta książka bardzo.

I okazuje się, że nie jestem fanką barokowego stylu pisania. Bardzo mi to przeszkadzało w lekturze. Sama fabuła dość ciekawa, tytułowy Kapitan jest szlachetnym łotrem. Ogólnie nawet te negatywne postaci mają w sobie coś szlachetnego. Nie zmienia to faktu, że zmęczyła mnie ta książka bardzo.

Dobra pierwsza Czesc przygód walecznego kapitana na początku trochę ciężko się czyta przez specyficzny styl ale potem już jest super i juz szukam kolejnej czesci

Dobra pierwsza Czesc przygód walecznego kapitana na początku trochę ciężko się czyta przez specyficzny styl ale potem już jest super i juz szukam kolejnej czesci

Niewątpliwie nie jest to mój rodzaj literatury, bo awanturnicze przygody z płaszczem i szpadą w tle to nie jest to co tygryski lubią najbardziej. Tym niemniej przygody kapitana Alatriste to całkiem przyjemna literatura rozrywkowa. Intelekt się przy tym nie męczy, ale i nie wzbudza irytacji, co się czesto zdarza kiedy przyjdzie czytać powieści historyczne nieumiejętnie w realiach epoki osadzone. Sam zaś kapitan Alatriste jest dość niebanalny i zabawny co jest z pewnośćią ogromnym plusem książki.Przypadły mi do gustu też liczne dygresje autora wyjaśniające realia epoki, rolę poszczególnych postaci historycznych, które w swojej książce osadził. Jednak może to być broń obosieczna, bo dla miłośnika siedemnastowiecznej Hiszpanii mogą to być wtręty rozpraszające uwagę i irytujące.

Niewątpliwie nie jest to mój rodzaj literatury, bo awanturnicze przygody z płaszczem i szpadą w tle to nie jest to co tygryski lubią najbardziej. Tym niemniej przygody kapitana Alatriste to całkiem przyjemna literatura rozrywkowa. Intelekt się przy tym nie męczy, ale i nie wzbudza irytacji, co się czesto zdarza kiedy przyjdzie czytać powieści historyczne nieumiejętnie w...

Hiszpański muszkieter. Niczym Robin Hood chce pomagać biednym, ale czasem miesza się w niebezpieczne historie.

Hiszpański muszkieter. Niczym Robin Hood chce pomagać biednym, ale czasem miesza się w niebezpieczne historie.