W tym komiksie fabuła odchodzi na dalszy plan, a pierwsze skrzypce grają rysunki, które świetnie ukazują sceny batalistyczne.

W tym komiksie fabuła odchodzi na dalszy plan, a pierwsze skrzypce grają rysunki, które świetnie ukazują sceny batalistyczne.

Choć poziomy format komiksu jest idealny do scen batalistycznych, grafika zupełnie mi nie siadła. Wydaje się niechlujna, brudna, chaotyczna do tego stopnia, że gdyby nie ekranizacja filmowa w większości kadrów nie orientowałabym się, co się dzieje. O wiele bardziej przemawia sama treść, zwłaszcza narracja i dialog Leonidasa z Kserksesem. Finał jest przejmujący, nawet gdy zna się całą historię. Nie wiem, czy nazwałabym go komiksem wszechczasów - mam wrażenie, że gdyby nie kontekst historyczny i budowana legenda, a także ekranizacja Snydera, to przeszedłby bez echa. Warto przeczytać, ale do uwielbienia daleka droga.

Choć poziomy format komiksu jest idealny do scen batalistycznych, grafika zupełnie mi nie siadła. Wydaje się niechlujna, brudna, chaotyczna do tego stopnia, że gdyby nie ekranizacja filmowa w większości kadrów nie orientowałabym się, co się dzieje. O wiele bardziej przemawia sama treść, zwłaszcza narracja i dialog Leonidasa z Kserksesem. Finał jest przejmujący, nawet gdy...

W roku 2005 wydawnictwo Taurus Media wydało u nas legendarny komiks "300" Franka Millera (scenariusz i rysunki) oraz Lynna Varleya (kolory). Ich praca wydana w 1998 roku, prawdziwy rozgłos zyskała głównie dzięki ekranizacji z 2006 w reżyserii Zacka Snydera, który w mojej opinii genialnie uchwycił kolorystykę Varleya i przeniósł ją na srebrny ekran. Oczywiście gigantyczne znaczenie miał też umiejętny dobór aktorów oraz dość wierne, jedynie lekko ubogacone o pewne sceny, przeniesienie scenariusza Franka Millera. Teraz po tytlu latach Egmont postanowił przypomnieć Polakom komiks, na którego podstawie powstał ten rewelacyjny film. Drugie wydanie "300" budzi w czytelniku pewien sentyment i pokazuje, że warto było przekuć rysunek na srebrny ekran. Choć nie każdy musi podzielać takie zdanie.

Fabuła komiksu dotyczy autentycznego wydarzenia jakim była bitwa pod Termopilami w sierpniu 40 roku p.n.e., jednak opowiada ją w sposób bardzo wyniosły, bardziej nawiązując do legend niż prawdy historycznej. Zresztą po dziś dzień ciężko jest ustalić wiarygodne siły po obu stronach biorących udział w tym starciu, które z punktu całej II Wojny Perskiej nie miało wielkiego znaczenia strategicznego. Jednak w jego wyniku narodziła się legenda króla nie kłaniającego się najeźdźcy i nie bojącego się oddać życia za wolność - Leonidasa, władcy Sparty. Własnie ten obraz przybliżył w swej pracy Frank Miller, zaś Lynn Varley nadał jej kolorów co zaowocowało światowym uznaniem na rynku wydawniczym.

Właśnie na kolorach chciałbym skupić się w pierwszej kolejności, gdyż bardzo dużo wnoszą do komiksu. Tworzą one unikalny klimat oraz świetnie wprowadzają w nastrój danej sceny. Widać to nie tylko w scenach batalistycznych, ale także przy odwiedzeniu Eforów, kapłanów Starych Bogów, których ciała toczy zgnilizna i robactwo. Taniec wyroczni jest przedstawiony genialnie i widać jak mocno Snyder wzorował się na pracy Varleya aby uwiecznić ją na ekranie. To kolory budują tak naprawdę tutaj napięcie oraz wszelkie emocje jakie towarzyszą opowieści, która jest napisana prosto, a zarazem zapada w pamięć.

O tak, Miller bardzo trafnie ujął w tej krótkiej legendzie o Spartanach, to co toczy nasz świat od początków ludzkości. Chciwość, zakłamanie, nienawiść, a zarazem bezinteresowna miłość, oddanie i gotowość do największych poświęceń w imię wolności. Ludzie to potwory, a te potrafią zarówno kochać jak i nienawidzić. Jego praca pokazuje to w tak prosty sposób, że nie pozostawia żadnych niedomówień. Dzięki temu przyciąga i nawet po latach, znając na pamieć film i pierwsze wydanie, z micha chęcią wróciłem do tego komiksu, choć przyznaję że styl rysunku nie należy do moich ulubionych.

"300" to dzieło ponad czasowe. Nie jest to komiks historyczny, choć na niej się opiera, jak zresztą każda legenda. Pokazuje wartości uniwersalne dla naszego społeczeństwa, a przy tym opiewa bitwę, która mimo swego małego znaczenia, stałą się symbolem niezłomności Greków. Rysunek zapada w pamięć, głównie za sprawą kolorystyki, zaś całość czyta się szybko i przyjemnie. Czuć podczas lektury wielkość tego wydarzenia, charyzmę występujących tam postaci oraz siłę obu przywódców tego konfliktu. Dlatego jeśli ktoś jeszcze nie czytał "300", niezależnie od tego czy widział film czy też nie, warto aby nadrobił tą literacką zaległość.

W roku 2005 wydawnictwo Taurus Media wydało u nas legendarny komiks "300" Franka Millera (scenariusz i rysunki) oraz Lynna Varleya (kolory). Ich praca wydana w 1998 roku, prawdziwy rozgłos zyskała głównie dzięki ekranizacji z 2006 w reżyserii Zacka Snydera, który w mojej opinii genialnie uchwycił kolorystykę Varleya i przeniósł ją na srebrny ekran. Oczywiście gigantyczne...

Jak to powiedział mój znajomy: "To graficzny poemat na cześć słynnej bitwy pod Termopilami". Myślę, że to najlepsze podsumowanie. Zdecydowanie klimatyczny kawał komiksu, surowy, elegancki i bezkompromisowy w ilustrowaniu wojennej groteski.

Jak to powiedział mój znajomy: "To graficzny poemat na cześć słynnej bitwy pod Termopilami". Myślę, że to najlepsze podsumowanie. Zdecydowanie klimatyczny kawał komiksu, surowy, elegancki i bezkompromisowy w ilustrowaniu wojennej groteski.

Do popularyzacji heroicznego wyczynu trzystu Spartiatów, mierzących się pod Termopilami z nierównymi siłami wojsk perskich, przyczynił się film pt. 300 z Gerardem Butlerem w roli Leonidasa. Warto jednak nadmienić, że ów film był adaptacją komiksu słynnego Franka Millera, autora Sin City i Powrotu Mrocznego Rycerza.

W roku 480 przed naszą erą wielka armia perska przetacza się przez terytorium starożytnej Grecji. Król Sparty Leonidas odrzuca ofertę złożenia hołdu i ślubowania lojalności perskiemu władcy Kserksesowi. Niedługo potem Leonidas prowadzi trzystu wojowników do przesmyku górskiego, gdzie warunki terenu mają zniwelować druzgocącą przewagę liczebną persów.

Pisząc o komiksie Millera, nie sposób nie porównać go do późniejszej ekranizacji Zacka Snydera. W momencie premiery dzieło Snydera zachwycało – owszem, było niemal równie patetyczne, co komiks, w dodatku kopiowało jego fabułę niemalże jeden do jednego, lecz dzięki soczystym walkom i znakomitym efektom specjalnym stworzono bardzo udane widowisko rozrywkowe.

Utwór Millera i Lynn Varley taki nie jest – temat jest interesujący, “poziomy” format albumu dobrze oddaje duże kadry, a kolorystyka może się podobać. Do tego nad losami Spartan unosi się pesymistyczna atmosfera idących na pewną śmierć, która wciąga czytelnika.

Cała recenzja na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/recenzja-frank-miller-300/

Do popularyzacji heroicznego wyczynu trzystu Spartiatów, mierzących się pod Termopilami z nierównymi siłami wojsk perskich, przyczynił się film pt. 300 z Gerardem Butlerem w roli Leonidasa. Warto jednak nadmienić, że ów film był adaptacją komiksu słynnego Franka Millera, autora Sin City i Powrotu Mrocznego Rycerza.

W roku 480 przed naszą erą wielka armia perska przetacza...

Kiedyś mój polonista stwierdził, że jedynym przypadkiem wyższości filmu nad książką jest "Kariera Nikodema Dyzmy". Przez kilka ostatnich lat dodałbym jeszcze "Pozdrowienia z Rosji" Fleminga i "300" Franka Millera. Sam jestem na siebie zły, bo kiedyś wyznawałem zasadę - najpierw oryginał, później remake/prequel/cokolwiek.

"300" to był film, który moim zdaniem odbudował nieco zaufanie do strasznego, na tamte, czasy rynku ekranizowanych komiksów. Były wyjątki - "X-Men" i "Sin City". Ale pozostałe filmy, były infantylne i źle dobrane nawet aktorsko, o beznadziejnych scenariuszach nie wspominając. Snyder zebrał wszystko to, co najlepsze w komiksie, wszystko to, co najlepsze z efektów specjalnych i nie wiele myśląc przekopiował z oryginału całość. Druga część "300" należy do tych "genialnych dzieł", które wyłączyłem po 20 minutach - a nie zdarza mi się to często.

Napisałem "przekopiował z oryginału całość". Do chwili przeczytania komiksu byłem o tym przekonany w 100%, okazuje się, że dzieło Franka Millera, wcale nie należałoby do moich ulubionych, gdybym przeczytał je jako pierwsze. Okazuje się, że Snyder wprowadził kilka kosmetycznych scen, które sprawiają, że pierwowzór fabularnie wypada dość płytko i ogranicza się wyłącznie do rzeźni.

Jednak nie mogę nic złego powiedzieć o formacie, sceny walki w dużych okienkach wyglądają obłędnie. Z drugiej strony sama kreska nie przedstawia się jakoś znakomicie. Owszem, są dynamiczne, ale całość jest zrobiona stylem, który niekoniecznie mi odpowiada.

Jakieś podsumowanie mi się nasuwa, ale w żadnym przypadku nie mogę dobrze ocenić komiksu. Jest przeciętny. Jednak na tyle przeciętny, że pokusiłbym się na zrobienie filmu na podstawie historii Franka Millera. Całe szczęście, że zrobił to za mnie Zack Snyder.

https://majinfox.blogspot.com/

Kiedyś mój polonista stwierdził, że jedynym przypadkiem wyższości filmu nad książką jest "Kariera Nikodema Dyzmy". Przez kilka ostatnich lat dodałbym jeszcze "Pozdrowienia z Rosji" Fleminga i "300" Franka Millera. Sam jestem na siebie zły, bo kiedyś wyznawałem zasadę - najpierw oryginał, później remake/prequel/cokolwiek.

"300" to był film, który moim zdaniem odbudował...

300 Millera to nieco fantastyczna próba odtworzenia wydarzeń sprzed 2500 lat, ale oczywiście nie tylko. To również próba oddania hołdu pewnym ideom, składającym się na ich zbiorowość, wydającą na świat cywilizację. Ideom ubranym w ciało narodu i rasy. 300 to przecież historia o jednej z wielu bitew toczącej się odwiecznej wojny między Białym człowiekiem i Kolorowymi rasami. Bitwy fatalnej, przegranej, u progu której leży duma ponad wszystko, wiara w dziedzictwo i słuszność własnej sprawy oraz poczucie odrębności za wszelką cenę.

300 Millera to nieco fantastyczna próba odtworzenia wydarzeń sprzed 2500 lat, ale oczywiście nie tylko. To również próba oddania hołdu pewnym ideom, składającym się na ich zbiorowość, wydającą na świat cywilizację. Ideom ubranym w ciało narodu i rasy. 300 to przecież historia o jednej z wielu bitew toczącej się odwiecznej wojny między Białym człowiekiem i Kolorowymi rasami....

Patetyczny. Fabuła za prosta, w dodatku podkoloryzowana historycznie. Zdystansowany emocjonalnie. Nie ma miejsca na relacje z bohaterami. + Homofobia (tak uważa Alan Moore).

Patetyczny. Fabuła za prosta, w dodatku podkoloryzowana historycznie. Zdystansowany emocjonalnie. Nie ma miejsca na relacje z bohaterami. + Homofobia (tak uważa Alan Moore).

Rozpocząłem podróż z komiksem całkiem niedawno. Zachęcony przez pewnego maniaka tychże historii obrazkowych postanowiłem i ja częściej sięgać po te obrazki z niezwykle małą ilością tekstu. Oczywiście pacholęciem będąc miałem swoje ulubione serie komiksowe, które do dzisiaj wspominam z sentymentem, jednak później jakoś się nie złożyło abym sięgał po kolejne dzieła wydawane w sumie dosyć często. Ostatnimi czasy przynajmniej.

"300" Franka Millera, to kamień milowy w bogatej historii komiksów. Tak przynajmniej wynika z większości opinii zachwyconych czytelników. Fabuła jest w rzeczy samej prosta i wszystkim znana. Oto król Leonidas, wbrew woli bogów, na czele grupki najbardziej zaufanych gwardzistów postanawia stawić czoło olbrzymiej armii perskiej. Sytuacja jest na przegranej, zanim jeszcze się dobrze nie rozwinęła, ale kto wie co może się wydarzyć... Tyle fabuła.

A więc w czym tkwi sekret tego komiksu, że kolejni pasjonaci wprost pieją z zachwytu, a sam komiks otrzymał, niemalże wszystkie możliwe do zdobycia nagrody? Otóż proszę państwa doskonała kreska. Miller to niemalże guru dla początkujących, ale nie tylko twórców komiksów. Znawcą nie jestem, ale mając w pamięci, że twórca ów stworzył również "Sin City" jestem pod wrażeniem. I na tym pewnie bym zakończył. Gdyby nie jedno.

Na podstawie tego arcydzieła powstał tragiczny film, którego żadną miarą nie można łączyć z twórcą. I pisząc"tragiczny" nie mam na myśli losu tych wszystkich bohaterów. Także zostaliście ostrzeżeni, film nie, komiks jak najbardziej na tak. I piszę to ja, który komiksów zazwyczaj nie uważa za godne, aby do nich chociaż zajrzeć.

Rozpocząłem podróż z komiksem całkiem niedawno. Zachęcony przez pewnego maniaka tychże historii obrazkowych postanowiłem i ja częściej sięgać po te obrazki z niezwykle małą ilością tekstu. Oczywiście pacholęciem będąc miałem swoje ulubione serie komiksowe, które do dzisiaj wspominam z sentymentem, jednak później jakoś się nie złożyło abym sięgał po kolejne dzieła wydawane w...

Historia jest prosta i została opowiedziana oszczędnymi słowami - jest w tym jednak urok. Sami bohaterowie przecież do skomplikowanych nie należą - silni, zaprawieni w boju, przechodzący trudny sprawdzian, dzięki czemu przeżywają jedynie najbardziej wytrwałe jednostki. Nieklękający przed nikim, dowodzeni przez nieustraszonego wodza. Spartiaci.

Frank Miller ciekawie prezentuje opowieść o 300-u wojownikach, którzy oddali swoje życie za wolność. Z jednej strony mamy obraz silnych żołnierzy, potrafiących pokonać dużo liczniejszego wroga, z drugiej walczących w imię chwalebnych ideałów, kreujących legendę dzięki zmierzeniu się z przeciwnikiem za pomocą siły mięśni. Przy użyciu nie rozmowy, tylko broni białej. Jest w tym heroizm.

Film rozwinął wątki z komiksu, który jak na mój gust jest nawet zbyt prosty, zbyt oszczędny. Nadal jednak budzi podziw, a w połączeniu z klimatyczną stylistyką ilustracji - epickimi, od razu kojarzącymi się z zamierzchłymi czasami starożytności - otrzymujemy prawdziwą perełkę. Nie taką, którą trzeba się zachwycać i już. Ale taką, którą warto poznać, bo trudno nie docenić talentów jej twórców, nawet jeśli przyjęta przez nich konwencja nie do końca nam odpowiada.

Historia jest prosta i została opowiedziana oszczędnymi słowami - jest w tym jednak urok. Sami bohaterowie przecież do skomplikowanych nie należą - silni, zaprawieni w boju, przechodzący trudny sprawdzian, dzięki czemu przeżywają jedynie najbardziej wytrwałe jednostki. Nieklękający przed nikim, dowodzeni przez nieustraszonego wodza. Spartiaci.

Frank Miller ciekawie...