Wietnam do niedawna kojarzył nam się głównie z zacofaniem, biedą i państwem niewolników. Ma na to wpływ historia wojny w Wietnamie, znana nam głównie z perspektywy amerykańskich filmów. I nie ma się co dziwić, wszak Wietnamczycy w tych filmach to banda barbarzyńców, którzy atakują niewinnych wyzwolicieli z lepszego świata. Nikt nie wpadnie przy tym na to, że to Amerykanie byli w tej sytuacji agresorami i że wtargnęli tam, gdzie nikt ich nie zapraszał, żeby siłą wprowadzić swoją wizję demokracji w kraju, który chciał dążyć do niepodległości własną drogą.

Na szczęście mam wrażenie, że ta niezbyt pochlebna opinia została już częściowo odczarowana, a Wietnam, zamiast wzbudzać politowanie, coraz bardziej fascynuje. Zaczynamy interesować się egzotycznymi krajobrazami, pasjonującą fuzją kultur azjatyckiej i francuskiej, miastami, którym Warszawa jeszcze długo będzie mogła pozazdrościć architektury centrów biznesowych.

Takie właśnie zainteresowanie skłoniło mnie do przeczytania tej książki. Kiedy zobaczyłam w jednym z biuletynów pokładowych PLL LOT reportaż o współczesnym Wietnamie, postanowiłam dowiedzieć się czegoś więcej o kulturze tego kraju. I tak trafiłam na zapis wspomnień Xuan Phuong, dziennikarki, która wychowała się w rodzinie faworyzowanej przez Francuzów, następnie aktywnie działała w ruchu oporu i widziała na własne oczy przemiany, które w tym kraju zachodziły. Jej opowieść nie porusza tematów politycznych, bo te nie obchodziły prostych ludzi, którzy sięgali za broń. Oni chcieli być wolni, pozbyć się okupanta i żyć w niepodległym kraju, za to też oddawali życie. Czy różnili się zatem aż tak bardzo od naszych partyzantów, których pamięć czcimy?

Zdecydowanie więcej w książce znajdziemy informacji o wietnamskiej kulturze, codziennym życiu i tradycjach miejscowej ludności. Mi bardzo się to podobało, bo nie oczekiwałam spektakularnych zwrotów akcji, tylko informacji o kraju z punktu widzenia mieszkańców. I dostałam je, w dodatku w formie sfabularyzowanej. Co do przebiegu zdarzeń, jestem pod wrażeniem bogatego życiorysu autorki, która z partyzantki produkującej miny stała się właścicielką prestiżowej galerii sztuki. Może trochę brakowało emocji, ale to składam na karb azjatyckiej mentalności. Może mogło być więcej opisów, ale to już drobne niedociągnięcie.

Czy ta pozycja zachęciła mnie do odkrywania współczesnego Wietnamu? Tak. I do wyjazdu tam również.

Wietnam do niedawna kojarzył nam się głównie z zacofaniem, biedą i państwem niewolników. Ma na to wpływ historia wojny w Wietnamie, znana nam głównie z perspektywy amerykańskich filmów. I nie ma się co dziwić, wszak Wietnamczycy w tych filmach to banda barbarzyńców, którzy atakują niewinnych wyzwolicieli z lepszego świata. Nikt nie wpadnie przy tym na to, że to Amerykanie...