„Młokos” to powieść chyba najmniej znana z pięcioksięgu Dostojewskiego, zbioru wielkich dzieł problematyki moralnej rosyjskiego pisarza.

Centralnym motywem jest niejednoznaczny stosunek w relacji ojciec-syn. Miesza się tu uczucie podziwu z żalem odrzucenia, a przede wszystkim odosobnienie głównego bohatera. Dodatkowej pikanterii nadaje fakt, iż oboje dżentelmeni zdają się być zakochani w tej samej kobiecie. Jak to u Dostojewskiego – ów rodzinny dramat okraszony wyborną dawką analizy psychologicznej, stanów emocjonalnych głównych bohaterów, co wydaje się zdecydowanie najważniejsze w całej powieści, a nie sama fabuła, która trzeba przyznać dość urozmaicona wątkami pobocznymi (przy których sam o dziwo się nieco pogubiłem choć w sumie już po raz drugi „Młokosa” przeczytałem).

Jednym ze wspomnianych wątków drugorzędnych są idee młodych niedoświadczonych nihilistów (o wiele pełniej ukazane w „Biesach”). Jeden z takich młodzieńców niemieckiego pochodzenia uważa, iż Rosja jako naród podrzędny, tępy, azjatycki, prymitywny powinna służyć jako „materiał” dla innych bardziej szlachetniejszych nacji.

Standardem u Dostojewskiego jest olbrzymi potencjał intelektualny (przypowieści o nawróceniu, poczuciu winy, samobójstwie), trafne bon moty („głupiec jest zawsze zadowolony z tego co powiedział, a przy tym zawsze powie więcej niż trzeba").

Generalnie „Młokos” to jak najbardziej wybitna powieść. Gdyby to napisał ktoś inny to pewnie dałbym najwyższą notę, ale Dostojewski to prawdziwy mistrz powieściopisarstwa i do niego mam najwyższe wymagania. Choć książka rewelacyjna, to uczciwie trzeba przyznać, że nie jest tak wybornie rozbudowana jak „Bracia Karamazow” ani „Biesy” oraz nie ma tak genialnego motywu jak „Zbrodnia i kara” dlatego jedna gwiazdka mniej.

„Młokos” to powieść chyba najmniej znana z pięcioksięgu Dostojewskiego, zbioru wielkich dzieł problematyki moralnej rosyjskiego pisarza.

Centralnym motywem jest niejednoznaczny stosunek w relacji ojciec-syn. Miesza się tu uczucie podziwu z żalem odrzucenia, a przede wszystkim odosobnienie głównego bohatera. Dodatkowej pikanterii nadaje fakt, iż oboje dżentelmeni zdają się...