Rozczarowała mnie ta książka. Czytałam bardzo entuzjastyczne recenzje poprzedniej książki Pani Jagielskiej a i o Płaskudzie kilka bardzo zachęcających. Tymczasem jak dla mnie ta książka to żadna rewelacja. Sposób napisania jak dla mnie męczący, co chwilę musiałam się wracać o kilka kartek. Jedno co cenne w tej książce to przesłanie: jak własne pragnienia mogą nam przesłonić pragnienia drugiej osoby. To jak realizacja własnych marzeń oddala nas od bliskich. Jak ludzie, którzy się kochają przestają ze sobą rozmawiać, nie dzielą się tym co ważne, oddalają się od siebie z każdym dniem, żyją obok siebie. A przecież małżeństwo to wspólnota nie tylko majątku, ale tez marzeń , trosk i smutków. Jest w tej książce pogoń za marzeniami, smutek, poczucie beznadziejności, poczucie przegranego życia. W gruncie rzeczy smutna to książka.
Podsumowując: sama forma książki i styl jak dla mnie na minus; temat i prawdy w niej ukryte plus.

Rozczarowała mnie ta książka. Czytałam bardzo entuzjastyczne recenzje poprzedniej książki Pani Jagielskiej a i o Płaskudzie kilka bardzo zachęcających. Tymczasem jak dla mnie ta książka to żadna rewelacja. Sposób napisania jak dla mnie męczący, co chwilę musiałam się wracać o kilka kartek. Jedno co cenne w tej książce to przesłanie: jak własne pragnienia mogą nam przesłonić...