Mi osobiście książka bardzo się podobała. Szybko i łatwo się czyta :) jednym dla mnie minusem są niektóre drastyczne opisy znęcania się nad zwierzętami i dziećmi - ale jestem dość wrażliwą osobą na takie okrucieństwa i nawet króciutki opis wywołuje u mnie nieprzyjemne emocje... Ale pomimo tego drobiazgu polecam! :)

Mi osobiście książka bardzo się podobała. Szybko i łatwo się czyta :) jednym dla mnie minusem są niektóre drastyczne opisy znęcania się nad zwierzętami i dziećmi - ale jestem dość wrażliwą osobą na takie okrucieństwa i nawet króciutki opis wywołuje u mnie nieprzyjemne emocje... Ale pomimo tego drobiazgu polecam! :)

Jak już wcześniej wspomniałam, skrócona fabuła na tylnej okładce sugerowała coś ekscytującego i wciągającego. Coś, co brzmiało dość znajomo (podobna historia jak w "Serialiście" Davida Gordona) i chyba dlatego nieco mnie zniechęciło. Pomimo tych drobnych niuansów, z chęcią towarzyszyłam naszym bohaterom w ich intrygach, tajemnicach i nieprzewidywalnych wydarzeniach.

Już od samego początku spodziewałam się sporej dawki napięcia, którą dostałam w niewielkiej ilości, bowiem co nieco można było przypuszczać. Ciężko jednak sprecyzować ciąg dalszy losów naszej głównej bohaterki w trakcie trwanie jej historii, gdyż to, co się w niej działo, wypełnione było sporą dawką intryg i licznych pułapek, a ona za każdym razem w nie wpadała, niczym śliwka w kompot.

Charley to wygłodniała dziennikarka, łaknąca świeżych i krwistych tematów, zaślepiona wizją własnego sukcesu. Jest również bardzo zdolna i pracowita, jednak zbyt łatwo daje się nią manipulować i oszukiwać. Ta z pozoru odważna, kontrowersyjna i spontaniczna kobieta, po bliższym poznaniu sprawia wrażenie zagubionej i zdesperowanej. Dla niej problemy osobiste albo nie istnieją, gdyż zamiata je pod dywan, lub też nieskutecznie przed nimi ucieka.

Niestety, tym razem powieść Joy Fielding nie do końca trafiła w moje gusta. Muszę przyznać, że czytając ją, odczuwałam dość spore znużenie. Zabrakło mi w niej dynamicznej akcji, która towarzyszyłaby mi podczas całej tej lektury. Owszem, pod koniec książki tempo nabrało szybkości i nieobliczalności, jednak to było zbyt późno, jak dla mnie.

Podsumowując, "W pajęczej sieci" Joy Fielding to jak dotąd najsłabsza powieść tej autorki, jaką miałam przyjemność przeczytać. Ciekawe i charyzmatyczne postacie, intrygująca fabuła nie wystarczyły, bym mogła się nią zachwycić. Szkoda, bo zapowiadała się ona na frapującą i mroczną historię, z której ciężko byłoby się wyplątać. Tymczasem okazało się, że jest ona przeciętna i momentami zbyt monotonna. Ale to nic, bo wiem, że ta autorka ma na swoim koncie jeszcze kilka dobrych pozycji, które warto przeczytać. I taki mam właśnie zamiar.

Jak już wcześniej wspomniałam, skrócona fabuła na tylnej okładce sugerowała coś ekscytującego i wciągającego. Coś, co brzmiało dość znajomo (podobna historia jak w "Serialiście" Davida Gordona) i chyba dlatego nieco mnie zniechęciło. Pomimo tych drobnych niuansów, z chęcią towarzyszyłam naszym bohaterom w ich intrygach, tajemnicach i nieprzewidywalnych wydarzeniach.

...

Jill - perfekcyjna kombinacja niewinności i intrygantki. W jej głowie prawda i konfabulacja miesza się w spójną miksturę. To szczególny dar niebios dla bezwzględnych socjopatów. Nie ma co się zastanawiać - geny, czy wychowanie? - tutaj liczą się tylko skutki.
Czy lukratywna propozycja jest w stanie zminimalizować ich znaczenie? Nie powinna, tym bardziej, iż niewinne oczęta Jill patrzą przewrotnie jakby brały miarę na twoją trumnę, Charley. Czy ty tego naprawdę nie czujesz?

Jill - perfekcyjna kombinacja niewinności i intrygantki. W jej głowie prawda i konfabulacja miesza się w spójną miksturę. To szczególny dar niebios dla bezwzględnych socjopatów. Nie ma co się zastanawiać - geny, czy wychowanie? - tutaj liczą się tylko skutki.
Czy lukratywna propozycja jest w stanie zminimalizować ich znaczenie? Nie powinna, tym bardziej, iż niewinne oczęta...

Są książki, które od razu wciągają cię w swoje sidła, by później twój zachwyt stopniowo opadał... Tak właśnie miałam z książką Joy Fielding "W pajęczej sieci".

To historia Charley Webb, dziennikarki, samotnej matki dwójki dzieci. Jej życie wydaje się być nudne i zwyczajne. Do momentu, w którym otrzymuje list od więźniarki skazanej na dożywocie za brutalne zabicie trójki dzieci. Jill pragnie, aby Charley napisała o niej książkę. Chce w ten sposób stworzyć swoją własną biografię, wywlekając na światło dzienne fakty, o których nie wspomniano podczas procesu... To dla Charley szansa, aby zaistnieć. Czy da się wciągnąć w tę niebezpieczną grę? Konsekwencje mogą być bolesne.
....
Zawsze twierdziłam, że w książkach najbardziej lubię mnogość dialogów. Przydługie opisy z reguły mnie męczą i zwykle sporo z nich omijam. Ta książka udowodniła mi jednak, że najlepiej, gdyby wszystko było w miarę wyrównane 🤣 Mam wrażenie, że w 90% składała się wyłącznie z dialogów! Bohaterowie rzucali w siebie słowami niczym pociski z karabinów maszynowych! Na krótką chwilę było to dla mnie bardzo satysfakcjonujące, tym bardziej, że ich wzajemne riposty były inteligentne, celne, zabawne, a momentami nawet bardzo bolesne. Jednak z czasem zaczęło mnie to męczyć. Tak samo jak zachowanie Jill. Mimo to dobrze czytało mi się tę historię. ☺ Była ciekawa, ale niestety też dość przewidywalna, więc fanom skomplikowanych thrillerów raczej odradzam. Szybko domyśliłam się, kto jest mordercą, ciekawił mnie jedynie motyw, który ostatecznie został bardzo spłycony i absolutnie mnie nie przekonał.

Książka w miarę ciekawa, ale to raczej taki średniaczek. Obyczajówka z elementami thrillera. Można przeczytać, ale nie jest to wg mnie żaden "must have".

Są książki, które od razu wciągają cię w swoje sidła, by później twój zachwyt stopniowo opadał... Tak właśnie miałam z książką Joy Fielding "W pajęczej sieci".

To historia Charley Webb, dziennikarki, samotnej matki dwójki dzieci. Jej życie wydaje się być nudne i zwyczajne. Do momentu, w którym otrzymuje list od więźniarki skazanej na dożywocie za brutalne zabicie trójki...

Charley Webb jest atrakcyjną, pewną siebie i do bólu szczerą trzydziestolatką. Zarabia na życie pisząc kontrowersyjne felietony. Ma cięty język i niczego się nie wstydzi, pisze dosłownie o wszystkim, co spotyka ją lub bliskich znajomych, czym często denerwuje ludzi. Jej artykuły bez wątpienia przyciągają uwagę, jedni ją uwielbiają, inni nienawidzą i podkreślają, że pisze banalnie i tylko po to, by wyprowadzić porządnego człowieka z równowagi.

Reporterka jest samotną matką dwójki dzieci, które pochodzą z rożnych związków. Ze względu na nieciekawą sytuację własnej rodziny, nigdy nie myślała o małżeństwie, jednak bez wątpienia syn i córka są dla niej najważniejsi na świecie. Gdy otrzymuje wiadomość od wzburzonego czytelnika, w którym grozi jej pociechom, jest przerażona i pragnie za wszelką cenę zapewnić im bezpieczeństwo.

Niespodziewanie dostaje list od Jill Rohmer, kobiety oczekującej na wyrok śmierci za zabójstwo trojga dzieci. Morderczyni pragnie, by Charley napisała o niej książkę, w której dokładnie przedstawiona zostanie cała sytuacja, a także różne istotne fakty, których nie odważyła się wyznać w sądzie. To niewątpliwie wielka szansa dla reporterki. Początkowo obawia się, gdyż jest przekonana o winie Jill i nie chce słuchać o tych okropnych, bestialskich wręcz zbrodniach, jakich się dopuściła.
Jednak gdy pada przypuszczenie, że ktoś pomagał dziewczynie lub nawet ją do tego zmusił, co gorsza nadal przebywa na wolności, Webb podejmuje się wyzwania i pragnie za wszelką cenę odkryć prawdę.

"Myślę, że czas opowiedzieć moją historię, niczego nie pomijając, i jak sądzę, jesteś jedyną osobą, która potrafi uczciwie do tego podejść. Właściwie byłoby to coś w rodzaju współpracy, jako że musiałybyśmy spędzić ze sobą mnóstwo czasu. Nie wydaje mi się, ze byłoby to dla Ciebie przykre. Nie jestem taka, jak przedstawiono mnie w mediach (masz w tym swój udział). Nie jestem bestią z Twoich opisów. Pomimo tych okropnych taśm, które odtwarzano podczas procesu, nie jestem potworem. Ludziom się wydaje, że mnie znają. Wcale nie."

Pomysł na biografię nie tylko może dać jej sławę i bogactwo, wygląda na to, że dzięki niej kobieta spotka również miłość swego życia.

Niestety nie ma pojęcia, że podejmując się współpracy z kryminalistką, naraża siebie i dzieci na potworne niebezpieczeństwo.

Już od pierwszych stron wiedziałam, że to książka dla mnie. Gdy tylko zaczęłam czytać, nie potrafiłam przerwać. Początek jest niewinny i nawet nie przypuszczałam, jak wielkie niebezpieczeństwo grozi głównej bohaterce. Podczas lektury wielokrotnie czułam się jak podczas jazdy kolejką górską. W napięciu oczekiwałam tego, co za chwilę się wydarzy, momentami było aż za dużo adrenaliny, ale nie mogłam się oderwać i chłonęłam tę historię dalej.

Akcja jest bardzo wartka, pełna niespodziewanych zwrotów akcji. Nie ma mowy o nudzie nawet na sekundę. Pojawia się tu mnóstwo świetnych dialogów, a autorka pominęła zbędne opisy, więc czyta się błyskawicznie. Bardzo spodobało mi się, że do fabuły wplecione zostały przezabawne felietony, wiadomości od czytelników, a także listy od Jill. Uwielbiam gdy coś takiego pojawia się w książce, jest wtedy jeszcze bardziej interesująca i sprawia, że przez powieść po prostu się płynie.

Istotne jest to, że nie tylko mamy tu ukazaną zbrodnię, ale również poruszona zostaje bardzo ważna kwestia życia rodzinnego. Autorka w genialny sposób, zarówno na przykładzie morderczyni, jak i reporterki, pokazała jak ważną rolę w życiu odgrywa dzieciństwo. To ono nas tworzy, wszystko, co miało miejsce kiedyś w domu, ma ogromny wpływ na nasze postępowanie w przyszłości.

"Przecież wszystkich kształtuje dzieciństwo. To, kim jesteśmy w dorosłym życiu, bierze początek z dzieciństwa, z tego, jak byliśmy traktowani i co kształtowało nasze poglądy oraz system wartości. Jesteśmy tymi samymi osobami, tylko przybyło nam wzrostu."

Joy Fielding doskonale nakreśliła portret psychologiczny socjopaty. Pozornie niczym się nie wyróżnia, nie można go nijak rozpoznać. Dostosowuje się do społeczeństwa, jest bardzo inteligentny, dlatego manipuluje ludźmi, wzbudza ich sympatię i zaufanie. Potrafi dosłownie oczarować nieświadomego człowieka, tylko po to, by osiągnąć swój cel. Takie osoby są zdolne do wszystkiego, nie mają skrupułów, a my nawet nie jesteśmy w stanie rozpoznać ich intencji.

Jest więc to również powieść o zaufaniu. W życiu trzeba być bardzo ostrożnym, nie należy wszystkim opowiadać o swoich prywatnych problemach. Wcale nie tak łatwo rozpoznać, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem, kto nam pomaga, a kto wykorzysta nasze słabości przeciwko nam.

"W pajęczej sieci" to świetnie napisana, poruszająca historia, skłaniająca do wielu refleksji. Trzyma w napięciu już od pierwszych stron. Jest pełna tajemnic i intryg, wszystko tu dzieje się w zawrotnym tempie. Wzbudza naprawdę wiele silnych emocji. Gdy czytałam, jak Jill z chłodem opisywała to, co zrobiła tym biednym dzieciom, po prostu nie dowierzałam, czułam ogromny gniew i przerażenie. Wobec czegoś takiego nie można pozostać obojętnym.

Moim zdaniem, najgorsze właśnie jest to, że po takiej powieści, człowiek nie może po prostu odłożyć książki i odetchnąć, że opisane zdarzenia to tylko fikcja literacka. Takie okropne sytuacje niestety dzieją się naprawdę. Funkcjonują na tym świecie ludzie, którzy są zdolni do wszystkiego, a zwykły człowiek nieraz nawet nie dostrzega w nich żadnego zagrożenia.

Zakończenie było rewelacyjne i nieprzewidywalne. Naprawdę nie spodziewam się, że tak potoczą się sprawy. Byłam w szoku i ciężko mi dobrać słowa, by opisać jak bardzo współczułam bohaterce. To co ją spotkało, to w pewnym sensie podwójna tragedia.

Jestem zafascynowana stylem Joy Fielding. Pisze w sposób przystępny, ale zarazem bardzo wciągający. Z wielką przyjemnością i ciekawością sięgnę po jej następne książki.

Naprawdę gorąco polecam tę pozycję wszystkim, nie tylko fanom thrillerów psychologicznych.

Recenzja pochodzi z bloga http://zfascynacjaoksiazkach.blogspot.com/

Charley Webb jest atrakcyjną, pewną siebie i do bólu szczerą trzydziestolatką. Zarabia na życie pisząc kontrowersyjne felietony. Ma cięty język i niczego się nie wstydzi, pisze dosłownie o wszystkim, co spotyka ją lub bliskich znajomych, czym często denerwuje ludzi. Jej artykuły bez wątpienia przyciągają uwagę, jedni ją uwielbiają, inni nienawidzą i podkreślają, że pisze...

Świetna! Idealna proporcja obyczajówki i sensacji, niebanalni bohaterowie, akcja pędzi że aż trudno złapać tchu.

Świetna! Idealna proporcja obyczajówki i sensacji, niebanalni bohaterowie, akcja pędzi że aż trudno złapać tchu.

Super książka, trzyma w napięciu, szybko się czyta. Polecam serdecznie.

Super książka, trzyma w napięciu, szybko się czyta. Polecam serdecznie.

Książka napisana językiem takim jak lubię. Konkretnym, błyskotliwym. Dobrze się ją czyta. A końcówka przyśpiesza jak rollercoster.

Książka napisana językiem takim jak lubię. Konkretnym, błyskotliwym. Dobrze się ją czyta. A końcówka przyśpiesza jak rollercoster.

To wszystko co pisze na okładce niestety nijak się na do zawartości. Książka bardzo słaba. Historia w ogóle nie przeraża , nie wciąga i nie jest nawet interesującą. Przeczytałam do końca mimo to, ponieważ wyznaje zasade, że nie można dać opinie po paru stronach.

To wszystko co pisze na okładce niestety nijak się na do zawartości. Książka bardzo słaba. Historia w ogóle nie przeraża , nie wciąga i nie jest nawet interesującą. Przeczytałam do końca mimo to, ponieważ wyznaje zasade, że nie można dać opinie po paru stronach.

Chyba zawiodłam się na tej książce... Jeden szczegół zdradził mi to, na czym oparta była cała akcja. Ogólnie książkę czyta się szybko. I o dziwo polubiłam bohaterkę, której nie powinno się chyba darzyć sympatią ze względu na to, co zrobiła.

Chyba zawiodłam się na tej książce... Jeden szczegół zdradził mi to, na czym oparta była cała akcja. Ogólnie książkę czyta się szybko. I o dziwo polubiłam bohaterkę, której nie powinno się chyba darzyć sympatią ze względu na to, co zrobiła.