Tytuł i opis wydawcy - zdecydowanie zachęcający dla wielbicieli książek typu choćby Zwiadowcy. Jednakże w miarę czytania orientujemy się, że natrafiamy na coś całkiem innego, niż mogliśmy oczekiwać.

Jedną z większych udręk przy czytaniu "Ucznia skrytobójcy" są nazwy i imiona, zwłaszcza na początku, zanim czytelnik do nich nie przywyknie. Jednak nawet wtedy imiona "Roztropny", "Pomocny", "Arogant" czy nazwy "Księstwo Trzody", "Księstwo Niedźwiedzie" wydają się nieco dziecinne i pozostawiają wiele do życzenia.

Niecodzienną jest też forma narracji, będąca w rzeczywistości pamiętnikiem bądź kroniką spisywaną przez bohatera. To jednak nie ma wpływu na ogólną treść, poza dużą ilością zawartych przemyśleń.

Czymś, czego biorąc tą książkę do ręki można by wymagać, jest opis szkolenia głównego bohatera na skrytobójcę. Z rozczarowaniem jednak przekonałem się, że temat został w dużej części pominięty, i ogranicza się do wzmianek o tym, że tytułowy uczeń uczył się ziół, czy w końcu opis kilku treningowych misji zawarty w krótkim akapicie.

Książkę ratuje w moich oczach rozwijająca się, zwłaszcza pod sam koniec, akcja, z zawartymi w niej intrygami i dylematami, co dobrze rokuje też na kolejne części i skłania do ich przeczytania.

Suma sumarum - sięgając po "Ucznia" oczekiwałem zupełnie innej książki, i nie mogę powiedzieć, by to, co zastałem, mnie pozytywnie zaskoczyło czy zachwyciło. Nie jest to, przynajmniej dla mnie, fantastyka najwyższego gatunku, więc ocena "dobra" jest tu adekwatna - książka do przeczytania, jeśli ktoś ma ochotę.

Tytuł i opis wydawcy - zdecydowanie zachęcający dla wielbicieli książek typu choćby Zwiadowcy. Jednakże w miarę czytania orientujemy się, że natrafiamy na coś całkiem innego, niż mogliśmy oczekiwać.

Jedną z większych udręk przy czytaniu "Ucznia skrytobójcy" są nazwy i imiona, zwłaszcza na początku, zanim czytelnik do nich nie przywyknie. Jednak nawet wtedy imiona...