Wszystko zaczęło się niewinnie. Czwórka rówieśników mieszkających w sierocińcu, spotykała się w kurhanie, by czytać wspaniałą książkę, którą udało im się "zwędzić". Zawsze kierowali się zasadą "znalezione, niekradzione". Tak zdobyli powieść Williama Goldinga "Władca much", powieść, która stała się ich życiem.

Było ich czworo, lecz pewnego razu dołączyła do nich piąta osoba.
Simon, Jack, Roger, Prosiaczek i ich przywódca Ralph. Książka Golding wciągnęła ich tak bardzo, że postanowili zapomnieć o swoich prawdziwych imionach i całkowicie upodobnili się do swoich książkowych bohaterów. Postanowili także sami wyznaczać Bestię, by następnie ją ukarać.
Po wielu latach ciągle grali w tę grę, aż do czasu, gdy na Bestię wyznaczyli Kate Turner i Laurie Moon. Wtedy to cała gra uległa zmianie.

"- Ale będziemy karać wyłącznie złych ludzi - poważnie oznajmiła Simon.
- To jasne jak słońce - potwierdził Jack, a Prosiaczek dodał:
- Przecież nie jesteśmy potworami." str. 79

Nigdy przedtem nie słyszałam o Hilary Norman, ale tytuł i okładka przekonały mnie do przeczytania tej książki.

"Niebezpieczna zabawa" pokazuje, jak łatwo może zostać wypaczony umysł dzieci, jak ogromny wpływ na ich rozwój, odróżnianie dobra od zła i psychikę ma dorosły. Ralph - opiekunka w sierocińcu - wykorzystuje podopiecznych i ma nad nimi całkowitą kontrolę. Jest ich przywódcą, panem, to ona rządzi.
Dobrze uwidoczniony jest tutaj różny punkt widzenia. Każdy widzi coś innego i odbiera to w inny sposób, co prowadzi do katastrofy i nieporozumienia. Można odczuć pewnego rodzaju ostrzeżenie od autorki, żeby nikogo nie oceniać po jednym zachowaniu, bo tak naprawdę nie wiemy czemu ktoś postępuje tak, a nie inaczej. Nie można także opierać się na ocenie innych, to my sami mamy poznać kogoś i jego życie, nie urywek z życia, tylko całe, jeżeli chcemy go pouczać, "oskarżać" itd.

"- Co się dzieje? - spytała [Kate].
- To gra. - odpowiedziała Roger.
Gra.
Kate nauczyła się już, że nie wolno marnować pytań.
- Kto to? - zapytała patrząc na nieznajomą dziewczynę.
- Osoba, przy pomocy której ukarzemy ciebie - odpowiedział Jack." str.160

Budowanie napięcie wypadło dobrze, ale tylko w kilku momentach. Niestety przez większość książki, jest tylko zwykłe czytanie. Było parę sytuacji, w których otwierało się szerzej oczy i czekało na jakiś finał, jednak po finale emocje opadały i trzeba było brnąć przez kilka nudniejszych stron.

Obawiałam się zakończenia, ponieważ w pewnej chwili zostało niewiele do końca książki, a cała akcja nagle stała się klarowna i przejrzysta przez co koniec mógł wydawać się zbyt oczywisty. Na szczęście autorka zostawiła na koniec niespodziankę, która nie pozwoliła całej tej historii się zmarnować. Zakończenie jak najbardziej zasługuje na plus.


http://blaszanyzegarek.blogspot.com/

Wszystko zaczęło się niewinnie. Czwórka rówieśników mieszkających w sierocińcu, spotykała się w kurhanie, by czytać wspaniałą książkę, którą udało im się "zwędzić". Zawsze kierowali się zasadą "znalezione, niekradzione". Tak zdobyli powieść Williama Goldinga "Władca much", powieść, która stała się ich życiem.

Było ich czworo, lecz pewnego razu dołączyła do nich piąta...