Jestem z tych, co to najpierw czytają książkę, a później oglądają film. I mimo, że film jest tak bardzo znany, popularny i podziwiany, ja nigdy go nie widziałam. Gdy na moim czytniku (ciągle powtarzam, że to mój najwspanialszy zakup ostatnich lat) pojawiła się książka, postanowiłam nie zwlekać i przeczytać ją, by później porównać filmową adaptację z literackim pierwowzorem.
Jestem z tych, co to uwielbiają (to złe słowo, ale nie mogę znaleźć żadnego odpowiedniego ekwiwalentu) wojenne opowieści. O getcie, o obozach, o Powstaniu, o Polakach, o Niemcach... w skrócie: wszystko to, co dotyczy spraw II wojny światowej (z pominięciem taktycznych posunięć naszych wojsk). "Pianista" jest i nie jest historią jak wiele. Jest, bo opowiada o człowieku, który przeżył getto i wojnę, ale też i nie jest, bo opowiada o człowieku, który p r z e ż y ł. A przeżył wiele. Rozstanie z najbliższymi, tułaczkę, śmiertelny głód i taki sam strach. To jest bardzo krótka historia, która zwięźle opowiada o przeżyciach Władysława Szpilmana, ale nie wolno jej pominąć. To jest historia, którą każdy powinien znać.
Jestem z tych, co to po przeczytaniu wartościowej książki nie potrafią przestać o niej myśleć i mówić. I dlatego polecam ją wszystkim. Do przeczytania i zapamiętania.

Jestem z tych, co to najpierw czytają książkę, a później oglądają film. I mimo, że film jest tak bardzo znany, popularny i podziwiany, ja nigdy go nie widziałam. Gdy na moim czytniku (ciągle powtarzam, że to mój najwspanialszy zakup ostatnich lat) pojawiła się książka, postanowiłam nie zwlekać i przeczytać ją, by później porównać filmową adaptację z literackim...