To jest bardzo dobra książka, z zastrzeżeniem, że potrafi być momentami bardzo irytująca.

Irytują przed wszystkie niesamowicie jednowymiarowe postaci. Są czarno-białe (głównie jednak czarne), nie ma żadnych odcieni szarości. I jeżeli czymś zaskakują to tą jednowymiarowością właśnie.
Dla każdego czytelnika jest jednak oczywiste, że to nie wynik słabego warsztatu Canettiego, ale jego absolutnie świadomy zamysł.

Książka jest momentami przegadana – długie fragmenty o niczym, nie wnoszące niczego do historii. Być może miał to być popis umiejętności literackich Cannetiego? Nie wiem, dla mnie przerost formy nad treścią. Znam jednak ludzi, dla których te właśnie fragmenty są najbardziej ulubionymi.
Zatem – dla każdego coś miłego.

Mnie dodatkowo zirytowało jeszcze zakończenie. Niepotrzebnie dramatyczne. Równie dobrze książka mogłaby nie mieć ostatniego rozdziału i tez by była książką skończoną…

Wymieniłam wszystko, co mi w książce przeszkadzało, ale jednak w całym morzu chłamu i gniotów, których na rynku wydawniczym ostatnio mnóstwo, warto czasem wrócić do literatury nieco starszej, nieco zapomnianej, za to zdecydowanie wartej przeczytania!

To jest bardzo dobra książka, z zastrzeżeniem, że potrafi być momentami bardzo irytująca.

Irytują przed wszystkie niesamowicie jednowymiarowe postaci. Są czarno-białe (głównie jednak czarne), nie ma żadnych odcieni szarości. I jeżeli czymś zaskakują to tą jednowymiarowością właśnie.
Dla każdego czytelnika jest jednak oczywiste, że to nie wynik słabego warsztatu Canettiego,...