nie rozumiem opinii, jakie powszechnie budzi ta książka - o dotykaniu głębi i całej potworności zła. w moim mniemaniu, niestety, jest to tylko zgrabna dworska powieść napisana z perspektywy karła. jeśli zaś chodzi o tytułowego Karła, wydaje się dość płaską postacią, bardziej przypomina dziecko, z całą swoją naiwnością i niezachwianym niczym sądem (raczej złotymi myślami), niż diabła. nienawiść, którą żywi, również jest nienawiścią dziecinną, jakby niepełną, niedemoniczną. na całość składa się typowe życie dworu - zabawy, uczty, wojny i spiski, okraszone niezbyt odkrywczymi prawdami na temat życia, śmierci i natury ludzkiej oraz peany na cześć złośliwości i wyjątkowości narratora. niestety, Karzeł jest obserwatorem bardzo ograniczonym, co rzutuje na snute przez niego przemyślenia. kolejnym minusem książki jest jej niewątpliwa przewidywalność (mnie udało się przewidzieć spisek księcia i większość zgonów), miałkość intelektualna i brak oryginalności. nie sądzę, żeby sprostała postawionej przez siebie tematyce.

nie rozumiem opinii, jakie powszechnie budzi ta książka - o dotykaniu głębi i całej potworności zła. w moim mniemaniu, niestety, jest to tylko zgrabna dworska powieść napisana z perspektywy karła. jeśli zaś chodzi o tytułowego Karła, wydaje się dość płaską postacią, bardziej przypomina dziecko, z całą swoją naiwnością i niezachwianym niczym sądem (raczej złotymi myślami),...