Po kilkunastu pierwszych stronach wysiadłam z tramwaju i zaczęłam zastanawiać się czy warto czytać dalej. Tego dnia zdążyłam nawet dwóm osobom odradzić lekturę "Dzidzi", ale sama postanowiłam czytać dalej.

Powieść jest nierówna - są momenty, w których Chutnik zaskakuje plastycznością języka oraz zdolnością podsłuchiwania (słyszenia)ludzi i mówienia tego, o czym wielu myśli, ale boi się do tego przyznać. Dotyczy to kalectwa, które jest głównym tematem "Dzidzi". Autorka opisuje kalectwo bardzo fizjologicznie, co czasem sprawia, że powieść czyta się z obrzydzeniem. Ale tak ma być. Czytelnik ma stawić czoła temu obrzydzeniu i uświadomić sobie, że sam, mimo głoszonej przez siebie tolerancji i empatii, tak naprawdę lubi współczuć i tolerować tylko na chwilę, na moment, a potem wrócić do "normalnego" świata.
Kalectwo fizyczne tytułowej "Dzidzi" jest efektem kalekiej historii jej rodziny. W czasie wojny jej prababka zadenuncjowała dwie niewinne kobiety - matkę i córkę. Los, czy raczej historia, zemściła się na Danucie Mutter, która urodziła Dzidzię.

Trzeba uczciwie powiedzieć,że powieść podobałaby mi się bardziej, gdyby nie debiut Sylwii Chutnik, czyli "Kieszonkowy atlas kobiet", który był po prostu lepszy językowo i kompozycyjnie oraz poruszał więcej problemów naszej Polleny, jak to ostatnio Michał Witkowski naszą ojczyznę pięknie nazywa.
Przy "Kieszonkowym atlasie kobiet" miałam poczucie nowatorstwa Chutnik, natomiast przy "Dzidzi" wtórności. I to nie tylko powtarzania po sobie, ale po Masłowskiej. Taka prawda: Masłowska była pierwsza czy to się komuś podoba, czy nie.

Mimo to, na koniec napiszę, że WARTO przeczytać "Dzidzię" i że na pewno nie będę jej nikomu odradzać, ale raczej zachęcać.

Po kilkunastu pierwszych stronach wysiadłam z tramwaju i zaczęłam zastanawiać się czy warto czytać dalej. Tego dnia zdążyłam nawet dwóm osobom odradzić lekturę "Dzidzi", ale sama postanowiłam czytać dalej.

Powieść jest nierówna - są momenty, w których Chutnik zaskakuje plastycznością języka oraz zdolnością podsłuchiwania (słyszenia)ludzi i mówienia tego, o czym wielu...