Przez ostatnie dwa lata miałęm przyjemność przeczytać parę dobrych westernów: „Na południe od Brawoz” McMurty; Western częściowy – „Syn” Mayera i teraz uroczą powieść Cormaca McCarthy „Rącze konie”. McCarthy jest amerykańskim mistrzem pióra, który potrafi napisać każdy typ powieści: postakopalityczne arcydzieło „Droga”; kryminalny dramat „To nie jest kraj dla starych ludzi”; kryminalny triller „Dziecię boże” i wiele innych.
Powieści „Rącze konie”, daleka jest od klasycznego westerny. Głównie przez scenerie i czas. Historia ogrywa sie w latach piećdziesiątych XX wieku, gdy sława „dzikiego zachody” już dawno przemineła. Bohaterowie powieści, choć są nastolatkami, są już epigonami kultury kowbojwskiej. Sceneria też wnosi wiele nowego. Nie jest to już Teksas, środkowy zachód czy obszar Gór Skalistych. Jest to Meksyk, który zachował jeszcze nieco z XIX-nastowiecznego rytu.
Dwaj chłopcy, uciekinierzy, pod długiej i pełnej przygód podróży, docieraja do hacjendy, prowadzonej przez miejscowego obszarnika. Ten doceniając ich doświadczenie, zatrudnia ich by zajeli się ejgo stadniną. Chłopcy pragną wejść w świat dorosłych, nie zdając sobie sprawy jak skomplikowanym, niebezpieczym i okrutnycm, ten świat może być.

Przez ostatnie dwa lata miałęm przyjemność przeczytać parę dobrych westernów: „Na południe od Brawoz” McMurty; Western częściowy – „Syn” Mayera i teraz uroczą powieść Cormaca McCarthy „Rącze konie”. McCarthy jest amerykańskim mistrzem pióra, który potrafi napisać każdy typ powieści: postakopalityczne arcydzieło „Droga”; kryminalny dramat „To nie jest kraj dla starych...