Wpadła mi w ręce przez przypadek. Zacząłem czytać i przez mniej więcej jedną trzecią przeszedłem bez większego entuzjazmu. Potem nastrój zaczął mi się udzielać, aczkolwiek powiedzieć, że "powieść mnie pochłonęła" to o wiele za dużo.
Treść jest wprawdzie bardzo nieziemska i nierealna - ale spójna. Naiwna, przewidywalna, ale podana w sposób lekkostrawny. Szczerze mówiąc, jedyny zgrzyt, jaki powstał w mojej łowie przy czytaniu, był paradoksalnie spowodowany faktem, że umarły chłopiec lubił bawić się ze swą przyjaciółką w przebieranie - TO właśnie uznałem za niemożliwe. Generalnie, książka sprawia wrażenie, jakby autorka żyła wyłącznie w świecie kobiecym, o mężczyznach niewiele wiedząc. I w zasadzie dzieje się wyłącznie pośród kobiet.
Co sprawiło, że pomimo naiwnej treści nie poleciała w kąt? Dwie rzeczy. Po pierwsze, nastrój. Przez cały czas miałem wrażenie, że jestem pod wpływem jakiegoś łagodnego, uspokajającego psychotropu. A druga - miłość. Pięknie opisana miłość, połączona z oddaniem i ciepłem.
Mimo tych dwu zalet, nie jest to moim zdaniem pozycja godna polecenia. Może trzeba być kobietą, by się nią zachwycić?

Wpadła mi w ręce przez przypadek. Zacząłem czytać i przez mniej więcej jedną trzecią przeszedłem bez większego entuzjazmu. Potem nastrój zaczął mi się udzielać, aczkolwiek powiedzieć, że "powieść mnie pochłonęła" to o wiele za dużo.
Treść jest wprawdzie bardzo nieziemska i nierealna - ale spójna. Naiwna, przewidywalna, ale podana w sposób lekkostrawny. Szczerze mówiąc,...