Bardzo podoba mi się język i stylizacje w tej książce. Są świetne. Ale mam problem z fabułą, bo przewija się masa bohaterów i czytelnik nie ma pojęcia, na których powinien zwrócić uwagę. Zresztą większość bohaterów ginie po jednej-dwóch scenach i w sumie nie wiadomo, czy ich los jest cegiełką do budowania jakiejś historii, czy po prostu ma pokazać, w jakim okrutnym i totalitarnym żyją państwie. Ilość i wymyślność tortur opisywanych w tej książce jest po prostu przytłaczająca i naprawdę się zastanawiam, po co w ogóle to opisywać.
Wyniosłam z tej książki wrażenie okropnego chaosu. Gdyby autor skupił się na jednym bohaterze (albo nawet 2-3), którego spotykają różne rzeczy i który słyszy różne historie, łatwiej byłoby to ogarnąć. A tak autor skacze od bohatera do bohatera, czasem cofa się też o kilkadziesiąt lat i nigdy nie można mieć pewności, czy wątek jakiegoś bohatera epizodycznego odnosi się do teraźniejszości czy jakiegoś momentu z przeszłości.
Tak naprawdę można się dowiedzieć, co było ważne w tej książce, z krótkiego streszczenia, które znajduje się na początku drugiego tomu. Na podstawie samej lektury pierwszego tomu trudno się połapać, co jest istotne, a co nie.
Podejściem do okrucieństwa i państwa totalitarnego ta książka przypominała mi "Demokratora" Piotra Goćka. Tu też nikt nikomu nie współczuje i ludzie są dla siebie nawzajem bezinteresownie okrutni.

Bardzo podoba mi się język i stylizacje w tej książce. Są świetne. Ale mam problem z fabułą, bo przewija się masa bohaterów i czytelnik nie ma pojęcia, na których powinien zwrócić uwagę. Zresztą większość bohaterów ginie po jednej-dwóch scenach i w sumie nie wiadomo, czy ich los jest cegiełką do budowania jakiejś historii, czy po prostu ma pokazać, w jakim okrutnym i...