Biorąc się za trylogię Shaarów, najpierw sięgnąłem po pierwszą w chronologii wydania, czyli "Gettysburg", autorstwa Shaara-ojca. Zakończyłem jej lekturę wcale zadowolony. Zanim jednak zdecydowałem się rozpocząć „Bogów i generałów” minęło nieco czasu. Obawiałem się tej powieści – jawiła się przede mną wizja syna, który próbuje na siłę naśladować ojca, aby odciąć kupony od jego sukcesu. W przełamaniu mojej niechęci zdecydowanie nie pomagała ekranizacja filmowa tej powieści, która w porównaniu do ekranizacji „Gettysburga” wypadała wręcz żenująco. Szybko przekonałem się jednak, że moje obawy nie miały uzasadnienia. Shaara-syn nie przynosi ojcu wstydu i dopisuje wcale zadowalające uzupełnienie jego dzieła. Jeśli kogoś przekonał „Gettysburg” albo jest entuzjastą Wojny Secesyjnej, to powinien sięgnąć po tę powieść bez zastanowienia. Szczerze przyznam jednak, że ci, którzy nie pasjonują się tymi realiami raczej nie znajdą dla niej zrozumienia.

Biorąc się za trylogię Shaarów, najpierw sięgnąłem po pierwszą w chronologii wydania, czyli "Gettysburg", autorstwa Shaara-ojca. Zakończyłem jej lekturę wcale zadowolony. Zanim jednak zdecydowałem się rozpocząć „Bogów i generałów” minęło nieco czasu. Obawiałem się tej powieści – jawiła się przede mną wizja syna, który próbuje na siłę naśladować ojca, aby odciąć kupony od...