Hmm… Może być. Całkiem dobre, ale ma dwa duże minusy:
- od początku wiadomo, że Ian Connelly okaże się angielskim bogatym arystokratą (a nie musiałoby być wiadomo od początku…)
- końcówka jest niedorobiona, jakaś taka pośpieszna… Bal u matki spokojnie mógłby być obszerniejszy. Sam koniec też, a nie tylko, że „dwa miesiące później”… Od momentu wyjazdu Zuzanny z Londynu jest jakoś tak pośpieszone i skrócone, jakby autorce skończył się przydział objętości (z wydawnictwa), której nie może przekroczyć…

Ian może być. Ujdzie.
Zuzanna mnie trochę irytowała. Niby sympatyczna, ale miałam przed oczami …królową Zuzannę z Narnii… Może to kwestia imienia. Zapewne w oryginale była „Susan” albo „Susannah” (na przykład) i tak mogło zostać, skoro wszyscy inni nie mają spolszczonych imion. Ot, tak się czepiam…
Zuzanna to też trochę dla mnie Scarlett O’Hara, a jakoś nie przepadam za tymi klimatami. To znaczy za Ameryką w tamtych czasach.

Sceny miłosne w porządku, postaci drugoplanowe (na przykład siostry bohaterki) też okej, ten wątek Iana dlaczego wylądował jako skazaniec jakoś nierozwinięty, ale dobra, widać, że to nieważne.

Ogólnie: w zachwyt nie wpadłam, ale przeczytałam i nie nudziło ani się nie dłużyło.

Hmm… Może być. Całkiem dobre, ale ma dwa duże minusy:
- od początku wiadomo, że Ian Connelly okaże się angielskim bogatym arystokratą (a nie musiałoby być wiadomo od początku…)
- końcówka jest niedorobiona, jakaś taka pośpieszna… Bal u matki spokojnie mógłby być obszerniejszy. Sam koniec też, a nie tylko, że „dwa miesiące później”… Od momentu wyjazdu Zuzanny z Londynu jest...