TRZY SEGMENTY:
- z POSŁOWIA
- Lista wierszy
- Cytaty (z wierszy)

Parę fragmentów z posłowia
p. Jadwigi Szymak - Reiferowej.


Mikołaj Niedobrowo ,, odegrał (...) ogromną rolę w kształtowaniu Achmatowej jako poetki. Ona, która tak gwałtowanie, protestowała, ilekroć wspomniano o wpływie Gumilowa na jej wczesne wiersze (,,cały akmeizm rodził się z jego obserwacji nad moimi wierszami tamtych lat, podobnie jak nad wierszami Mandelsztama !'' - tak, to jej własne słowa) (...)'' [s.423]


,,znawczyni poezji, Lidia Ginzburg (...) zawsze pasjonowała ją sprawa podobieństwa lub niepodobieństwa poety i jego wierszy'' - p. Ginzburg pisała także o twórczości Achmatowej [s.419]


,,Achmatowa zawsze starannie oznaczała miejsce i czas, a nawet okoliczności - np pod wierszem (...) Niekiedy był to chwyt współtworzący sytuację narracyjną, sposób porozumiewania się z czytelnikiem, kiedy indziej - po prostu szyfr (...) Również rodzinne rocznice, gdzie zachowuje datę według starego stylu'' [s.427-428]


,,Miejsca wymienione w tytułach wiążą się zwykle z jakimś ważnym wydarzeniem (...) Ogromną wagę przywiązywała poetka do tytułów''[s.429]


,,poetka chętnie komponuje swe zbiory tak, by zaczynały się lub kończyły przesłaniem''[s.430]


,,Zawsze też pociągała Achmatową magia ludowych zaklęć i wróżb (...) ''[s.439]


,,Dialog z własnymi wierszami, polemiczne nawiązywanie do motywów sprzed lat, autocytaty wreszcie - to zjawiska częste w późnej poezji Achmatowej'' [s.432]


,, Dantego. Czytała go (w oryginale) przez całe życie, sądzić można, że był jej pomocny w rozstrzyganiu wielu spraw, w ich moralnej ocenie. Z całą zaś pewnością z ducha Boskiej komedii są w poezji Achmatowej nieustające wędrówki w świat zmarłych, podkreślanie ambiwalentności swej sytuacji egzystencjalnej, zamazywanie granicy między życiem a nieżyciem, uznanie śmierci za druga rzeczywistość'' [s434]


,, Achmatowa uważała, iż cechą poezji powinna być tajemniczość, podwójne dno (...) była z tych poetów, którzy piszą tylko wtedy, gdy ,,słyszą muzykę'', swoją rolę widząc w przekładzie tej muzyki na słowo''[s.435]


,,Narodowy charakter poezji Achmatowej polega na umiejętności przekazania zbiorowego doświadczenia poprzez osobiste przeżycie'' [s.441]


,,Mieszkała w pokoju, gdzie książki tylko i rękopisy w walizce, portret przyjaciółki na ścianie (...) dwa lichtarze na stole'' [s.438]


WIERSZE - LISTA

WIERSZE INTRYGUJĄCE:

Biały dom (s. 93)
Czym gorszy jest ten wiek od dawnych? (s. 119)
Lochy pamięci (s. 203)
Kiedy człowiek umiera (s. 209)
Tajemnice rzemiosła (s. 217)
Kwitnie głóg: 8 - Ty wymyśliłeś mnie (s. 281)
W roku czterdziestym: 1 (s. 233)
W roku czterdziestym: 4(s. 237)
Męstwo (s. 241)
Kwitnie głóg: 10 - Nie ktoś tam zaznaje południa (s. 285)
Ziemia ojczysta (s. 327)
Szkice komarowskie(s. 329)
Elegie Północy: Druga (s. 347 - 349)
Elegie Północy: Trzecia (s. 351)
Elegie Północy: Epilog (s. 367)
Poemat bez bohatera: Dedykacja druga [tylko 5 strof]
(s. 383)
Dedykacja (s. 403)


WIERSZE - określmy je jako : / GDZIEŚ POMIĘDZY/ -
- Drugi głos. 2. (s. 131) - fragment z wiersza jedną z inspiracji na Mroczną Wieżę Stephena Kinga?
- Nie podniesiesz głowy (s. 157, pojawia się tu nie wprost liczba 27)
- Ostatni powrót: Szedł dzień za dniem (s. 265)
- Kwitnie głóg: 9. W rozbitym lustrze (s. 283)


WIERSZE, KTÓRE MI SIĘ NIE SPODOBAŁY, W PEWNYM SENSIE ROZCZAROWAŁY, ZANIEPOKOIŁY:

- Ileż razy przeklinałam (s. 87)
- Zaklęcie (s. 179)
- Wolnością pachnie dziki miód 3 strofa wers 1, 2 (s. 191)
- Z cyklu MŁODOŚĆ (dwa pierwsze wersy 1 strofy ze s. 199 i dwa pierwsze wersy ze s. 200)
- Tak od nas pomroczne (s. 205)
- Zerwanie: Toast pożegnalny (s. 213)
- Nowe mieszkanie: 1. Gospodyni (s. 255)
- Jeden wybiera prostą drogę (s. 291)
- Jeszcze jeden toast (s. 297)
- Ach, nie strasz mnie dolą przeklętą (s. 305)
- Piosenki: Niepotrzebna (s. 307)
- Zbliżają się znowu te ,,daty pamiętne'' (s. 319)
- Ostatnia róża (s. 331)
- Do śmierci (s. 361)
- Z części pierwszej (Rok 1913) strofa 6-9 (s. 389-391)
- I gdzieś daleko jakby kontur Fausta (s. 399)



CYTATY:


,,dane mi było stworzyć Ostatnią z wszystkich obłąkanych pieśni'' (s. 41, z: ,,Gdyśmy się po raz ostatni spotkali'')

,,Ja mój dom odnajdę (...) Ale ktoś ten dom przemieścił Gdzieś do miast dalekich Lub z pamięci mej wykreślił Droge doń na wieki'' (s. 93, z: ,,Biały dom'')

,,Przebacz, że tonąc w smutku złym Cieszyć się słońcem nie umiałam. Przebacz i to, że w życiu mym Innych za ciebie często brałam'' (s. 97, z: ,,W blaskach zachodu pożółkł świat'')

,,Wniosła kopułę wysoką nierzeczywista jesień (...) I dziwili się ludzie: już prawie kończy się wrzesień - gdzież podziały się zimne i dżdżyste dni tego roku? - to fragment z 1922 - Mamy 2022. Czy już 100 lat temu były problemy z klimatem? (s. 147, z: ,,Wniosła kopułę wysoką nierzeczywista jesień'' - 1922)

,,I mój sobowtór w lustrze odmawia pomocy'' (s. 249, z: ,,Gdy księżyc legł'')
(04.08.2022)

*****

Nie było to łatwe, ale odczułem, że nadszedł już czas i że jestem w stanie to zrobić...Wybaczam autorce za wstrząs psychiczny jakiego doznałem czytając wybrane wiersze i za ból towarzyszący przewijającym się w pamięci obrazom po lekturze ww wierszy (11.2022)

TRZY SEGMENTY:
- z POSŁOWIA
- Lista wierszy
- Cytaty (z wierszy)

Parę fragmentów z posłowia
p. Jadwigi Szymak - Reiferowej.


Mikołaj Niedobrowo ,, odegrał (...) ogromną rolę w kształtowaniu Achmatowej jako poetki. Ona, która tak gwałtowanie, protestowała, ilekroć wspomniano o wpływie Gumilowa na jej wczesne wiersze (,,cały akmeizm rodził się z jego obserwacji nad moimi...

Zbiór poezji ciekawy ,dobry ,może trochę zbyt statyczny.Po wierszach J.Brodskiego i M. Cwietajewej ,które czytałem przed wierszami Achmatowej,czuję lekki niedosyt ,być może oczekiwałem zbyt wiele,lub czegoś w stylu Cwietajewej (ekspresja,zdecydowanie,różnorodność). Podsumowując : Poezja dobra,polecam na wyciszenie,uspokojenie,złapanie odpowiedniego nastroju.

Zbiór poezji ciekawy ,dobry ,może trochę zbyt statyczny.Po wierszach J.Brodskiego i M. Cwietajewej ,które czytałem przed wierszami Achmatowej,czuję lekki niedosyt ,być może oczekiwałem zbyt wiele,lub czegoś w stylu Cwietajewej (ekspresja,zdecydowanie,różnorodność). Podsumowując : Poezja dobra,polecam na wyciszenie,uspokojenie,złapanie odpowiedniego nastroju.

Chciałbym ocalić od niepamięci jak najwięcej zakopanych głęboko w zakurzonych księgozbiorach, skarbów rosyjskiej poezji. Mam wrażenie, że ta aktualnie niedoceniana literatura, ugrzęzła gdzieś w zakamarkach marzeń o lepszym i bardziej subtelnym świecie. Dlatego staram się odszukiwać tych, o których można by napisać, że zostali przysypani osadem czasu i zapomnienia. Dla znawców tematu rosyjska liryka może brzmieć bardzo wyraźnie i prawdopodobnie będzie słyszalna z najdalszych zakątków świata. Jednak pozbawieni wybitnych wzruszeń współcześni czytelnicy, na próżno się będą wysilać aby zobaczyć największe arcydzieła pisane wierszem. Sfera którą mam na myśli, leży odłogiem. Starej poezji wydaje się za mało i niewielką wagę przykłada się do odczytywania jej znaczenia. A to właśnie Anna Achmatowa czeka na ponowne odkrycie. Nie mogłem zwlekać jeszcze dłużej, musiałem ją poznać i docenić.

Aby się dobrze wsłuchać w brzmienie jej wierszy, musiałem sięgnąć do związanych z Carskim Siołem, młodzieńczych lat Achmatowej. Tam rodził się ogromny talent tej nazywanej rosyjską Safoną poetki. Jednak to zaledwie początek, aby poznać jej wielkość przeszedłem przez wydarzenia rosyjskiej wojny domowej i poprzedzającej ją rewolucji październikowej. Nie wolno też zapomnieć o II wojnie światowej, która odcisnęła ogromne piętno na twórczości rosyjskiej poetki. Wszystkie powyższe fakty przeprowadziły poezję Achmatowej przez szlachetną przyjaźń i miłość. Zabarwiły ją goryczą, powstałą w warunkach zawalenia starego świata. Doprowadziły do wyobcowania i ponownego uznania jej talentu w jesieni życia.

"Porzuć grzesznego kraju głuszę,
Na zawsze porzuć Rosji nędzę."

Anna Achmatowa nie usłuchała tego głosu, na zawsze pozostała wierna przywalonym miłością marzeniom o lepszych czasach. Namiętność nie stała się jednak grobową płytą dla tej poezji. Lirycznie wyrażone "sam na sam" oraz następujące po nich ostatnie spotkania, jedynie rozżarzyły czułość pięknych słów. Czasami widać tylko zwykłą ludzką bezsilność wobec potęgi wydarzeń, jakie dokonywały się za jej życia. W poezji Achmatowej można wyraźnie dostrzec tygiel losów milionów ludzi ale to wszystko często ginie w uczuciowości, której poetka się nie wstydziła.

Zapamiętam, że miłość niczym Feniks, zawsze potrafi się wynurzyć z popiołów. Nie zapomnę o tym, że po każdej nocy wraz ze świtem przychodzi nadzieja. Nawet kiedy "skrzydło czarnej śmierci powiało", to i tak warto mieć nadzieję na lepsze jutro. Może wiersze Achmatowej zbyt wiele wyrażają smutku, ale zło wcale nie musi wznosić zawsze pożegnalnego toastu. Dopóki istnieje dobro, to nie warto myśleć tylko o smaku łez. Zmienność losów, jakże wyraźnie ją widać:

"Mnie jak rzece
Surowa epoka zmieniła bieg.
Zamieniono mi życie. Innym nurtem
Obok innego życia popłynęło
I oto nawet nie znam swoich brzegów."

A jednak potrafiła w tym wszystkim odnaleźć się w roli poetki, zadziwiającej tajemniczością i podwójnym dnem swoich lirycznych wynurzeń.

Chciałbym ocalić od niepamięci jak najwięcej zakopanych głęboko w zakurzonych księgozbiorach, skarbów rosyjskiej poezji. Mam wrażenie, że ta aktualnie niedoceniana literatura, ugrzęzła gdzieś w zakamarkach marzeń o lepszym i bardziej subtelnym świecie. Dlatego staram się odszukiwać tych, o których można by napisać, że zostali przysypani osadem czasu i zapomnienia. Dla...

Tomik wydany w dwóch językach: po rosyjsku i po polsku. Czytając poszczególne wiersze można porównać obie wersje. Przyznam szczerze, że jeden z moich ulubionych wierszy ,"Czwarta" ,brzmi cudownie po polsku, jednak dopiero kiedy przeczytałam go w oryginale, poczułam że naprawde poznałam jego treść. Achmatowa to prawdziwy geniusz poezji, wspaniała kobieta, jedna z najznamienitszych autorek XX stulecia. Dla mnie świętość!

Tomik wydany w dwóch językach: po rosyjsku i po polsku. Czytając poszczególne wiersze można porównać obie wersje. Przyznam szczerze, że jeden z moich ulubionych wierszy ,"Czwarta" ,brzmi cudownie po polsku, jednak dopiero kiedy przeczytałam go w oryginale, poczułam że naprawde poznałam jego treść. Achmatowa to prawdziwy geniusz poezji, wspaniała kobieta, jedna z...

Dla mnie to wiersze o wszystkim i o niczym. Nie mogłam się na żadnym skupić, nic nie przykuło mojej uwagi. Jak już odnalazłam ciekawy wątek, to użyte słowa były jakieś nijakie. Może to różnice w kulturze albo złe tłumaczenia, nie wiem.

Dla mnie to wiersze o wszystkim i o niczym. Nie mogłam się na żadnym skupić, nic nie przykuło mojej uwagi. Jak już odnalazłam ciekawy wątek, to użyte słowa były jakieś nijakie. Może to różnice w kulturze albo złe tłumaczenia, nie wiem.

Trafiło mi się wydanie dwujęzyczne (WL Kraków, 1981) i dzięki temu zobaczyłam, jak mało wspólnego potrafi mieć przekład wiersza z oryginałem. Z polskich tłumaczeń czytelnik nie pozna Achmatowej, dowie się tylko o czym pisała. Przekłady Gieysztor, Pollaka i innych mają oczywiście swoją własną wartość artystyczną, ale niekedy znacznie odbiegają od pierwowzoru, czuć, że to nie to...

Trafiło mi się wydanie dwujęzyczne (WL Kraków, 1981) i dzięki temu zobaczyłam, jak mało wspólnego potrafi mieć przekład wiersza z oryginałem. Z polskich tłumaczeń czytelnik nie pozna Achmatowej, dowie się tylko o czym pisała. Przekłady Gieysztor, Pollaka i innych mają oczywiście swoją własną wartość artystyczną, ale niekedy znacznie odbiegają od pierwowzoru, czuć, że to nie...

Mam wszystkie rzeczy Achmatowej w swojej biblioteczce...Osobista konfersyjna poezja, oparta o bardzo głębokie przeżycia duchowe

Mam wszystkie rzeczy Achmatowej w swojej biblioteczce...Osobista konfersyjna poezja, oparta o bardzo głębokie przeżycia duchowe