Zaczynam dopiero swoją znajomość z twórczością Johna Le Carre. „Budzienie zmarłych” napisana została w 1961 r. i była pierwszą polityczno-szpiegowską powieścią pisarza. Główny bohater, George Smiley, jest otyły, niski, noszący okulary z grubymi szkłami. Ma jednak tę dobrą cechę, że w rozmowie z ludźmi wzbudza ich sympatię.
Smiley ma przeprowadzić rutynowe przesłuchanie pracownika z Ministerstwa Spraw Zagranicznych Fennana, po otrzymaniu donosu na jego temat. Zostaje przesłuchany i szybko dochodzi do zamknięcia całego postępowania związanego z doniesieniem. Jednakże, dwa dni później Fennan rzekomo popełnia samobójstwo, zostawiając list pożegnalny. Jednak Smiley`owi wydaje się to podejrzane. Nie widzi powodów do popełnienia takiego czynu. Po rozmowie z żoną Fennana nabiera jeszcze większych podejrzeń….
Początkowo akcja toczy się sprawnie, jeden wątek wynika z drugiego. Kiedy wpada na trop NRD-owskiego szpiega dociera do jego świadomości, że następną ofiarą ma być on sam. Nie napiszę co było dalej. A działo się, działo! Jednak w tych końcowych scenach zbyt wiele się dzieje, akcja zbyt przyśpiesza co do sylwetki Smiley`a nie za bardzo mi pasuje. Szybka pogoń za napastnikiem, bijatyka, szybkie ozdrowienie to wprowadza zgrzyt w tej koncepcji Smiley`a pracującego głową a nie nogami i pięściami.
Jest to pierwsza w dorobku Johna Le Carre książka, zobaczę jak rozwinie się styl pisarski w następnych powieściach. Poznałam Smiley`a który wzbudził mą sympatie i którego dalsze losy mnie ciekawią więc sięgnę po następną książkę tego autora.

Zaczynam dopiero swoją znajomość z twórczością Johna Le Carre. „Budzienie zmarłych” napisana została w 1961 r. i była pierwszą polityczno-szpiegowską powieścią pisarza. Główny bohater, George Smiley, jest otyły, niski, noszący okulary z grubymi szkłami. Ma jednak tę dobrą cechę, że w rozmowie z ludźmi wzbudza ich sympatię.
Smiley ma przeprowadzić rutynowe przesłuchanie...