EDIT: Natknęłam się na artykuł kwestionujący autentyczność tych wspomnień ("Truth, History and Honor Killing" napisany przez Thérèse Taylor) i teraz sama nie wiem, co sądzić o prawdziwości historii Souad. Jednakże nic nie staje na przeszkodzie, by ocenić jakość tej książki jako pewnej opowieści mającej zainteresować czytelnika.

Książka bardzo oddziałuje na czytelnika sposobem narracji - Souad ma problemy z chronologicznym spamiętaniem swego życia przed spaleniem, przez co czyta się ten tytuł tak, jak gdyby słuchało się opowiadającej swą historię osoby, ciągle starającej wszystko dobrze poukładać, by słuchacz mógł ją zrozumieć. Dodatkowo wspomnienia z dzieciństwa, opis dramatycznego dnia codziennego dziewczyny w Cisjordanii cechuje pewna... Suchość? Prostota?... Autorka opowiada, jak było, bez wdawania się w zbędne opisy, przechodząc od bicia przez ojca do zbierania owoców - bo te rzeczy były dla niej w równym stopniu normalne. W jej wiosce taka była normalność i wcale nie musimy autorce wierzyć na słowo, gdy tak twierdzi - to się czuje, czytając "Spaloną żywcem".

Bohaterka miała wielkie szczęście w nieszczęściu, i nie mówię tu tylko o samym jej przeżyciu i zamieszkaniu w Europie. Ta okropna historia dodaje w pewnym sensie otuchy. Myślę,że warto się z nią zapoznać, mimo wszystkich sporów wokół jej autentyczności.

EDIT: Natknęłam się na artykuł kwestionujący autentyczność tych wspomnień ("Truth, History and Honor Killing" napisany przez Thérèse Taylor) i teraz sama nie wiem, co sądzić o prawdziwości historii Souad. Jednakże nic nie staje na przeszkodzie, by ocenić jakość tej książki jako pewnej opowieści mającej zainteresować czytelnika.

Książka bardzo oddziałuje na czytelnika...