Nie da się ukryć, że Metro 2033 to rewelacyjna książka. Czytając, czułam się jakbym sama znajdowała się w ciemnym i groźnym tunelu. Nie tylko byłam czytelnikiem, ale stawałam się częścią opowiadanej historii. Przez cały czas nie opuszczało mnie napięcie, ciekawość a zarazem niepokój przed tym, co znajduje się za zakrętem. Nigdy nie udało mi się domyślić, co czeka na mnie na następnej stronie. Dosłownie pochłaniałam treść, a może to treść pochłaniała mnie... Pewne jest, że po oderwaniu się od lektury, ciężko wrócić do rzeczywistości. Momentami podziemny świat wydawał się być całkowicie prawdziwy. To tak, jakby autor opisał swoje przeżycia, a nie stworzył fikcję literacką. Jednak ciarki przechodzą po plecach, gdy pomyśli się, że coś takiego może stać się z naszą planetą. Wizja życia po nuklearnej zagładzie jest przerażająca. Ludzie chowający się w podziemiach przed tym, co sami stworzyli, to najgorszy z możliwych scenariuszy. Jednak do najgorszych warunków nasz gatunek jest w stanie się przyzwyczaić i stworzyć sobie normalne życie, w którym problemy dnia codziennego wydają się najważniejsze. Można nawet zapomnieć o piekle szalejącym na powierzchni. Zbliżając się do finishu książki, też już byłam spokojna, czekałam na ostatnią akcję, Znałam fabułę, wiedziałam kto jest zły, a kto dobry, domyślałam się, co się stanie. Jednak zakończenie całkowicie mnie zmiażdżyło. Czegoś takiego nie można się spodziewać. Wszystko wywróciło się do góry nogami, a ja siedziała nad książką z otwartymi ze zdziwienia ustami. Polecam wszystkim lubiącym mocne wrażenia.

Nie da się ukryć, że Metro 2033 to rewelacyjna książka. Czytając, czułam się jakbym sama znajdowała się w ciemnym i groźnym tunelu. Nie tylko byłam czytelnikiem, ale stawałam się częścią opowiadanej historii. Przez cały czas nie opuszczało mnie napięcie, ciekawość a zarazem niepokój przed tym, co znajduje się za zakrętem. Nigdy nie udało mi się domyślić, co czeka na mnie na...