Ta książka to dla mnie prawdziwe arcydzieło. W ,,Ziemi, planecie ludzi" jest wszystko - przyjaźń, pasja, odwaga, miłość, wolność, niewola, wojna, pokój, braterstwo, wiara, nadzieja, wszystkie religie świata.

,,Ziemia, planeta ludzi" to na poły autobiograficzna opowieść o pracy lotnika. Mamy tu sporo sytuacji, kiedy lotnik znajduje się samotnie na pustyni i nie wie, czy przeżyje, tęskni za ojczyzną, rodziną, przyjaciółmi. Jednak mnie najbardziej podobały się rozważania filozoficzne Exupery'ego. Autor chciał przekazać czytelnikowi, że każdy wybiera sobie swoją drogę i powinniśmy to zaakceptować, ale zarazem szukać własnej. Pokazuje, że każdy może znaleźć argumenty na poparcie swoich poglądów i powinniśmy wzajemnie się szanować. Bo wszyscy jesteśmy ludźmi. Dzieli nas wygląd, kolor skóry, narodowość, religia, poglądy, ale wszyscy chcemy żyć i kochać. W tym kontekście książka francuskiego pisarza jest wezwaniem do humanitaryzmu wobec innych.

Ziemia uczy nas najwięcej. I ta książki pełna jest prawd życiowych na różnorakie tematy - niewolnictwa, pierwszej miłości, ojczyzny. To dzieło, które pokazuje, jak pięknie jest być człowiekiem. Nie ma tu klasycznej fabuły, ale mimo to książkę czyta się bardzo potoczyście. Polecam ją wszystkim. Nawet tym, którzy nie lubią ,,Małego Księcia", sztandarowego dzieła Exupery'ego.

,,Lepiej przemilczeć niektóre cuda. Lepiej nawet zbyt wiele o nich nie myśleć, bo można zupełnie się pogubić, można zwątpić w Boga…"

Ta książka to dla mnie prawdziwe arcydzieło. W ,,Ziemi, planecie ludzi" jest wszystko - przyjaźń, pasja, odwaga, miłość, wolność, niewola, wojna, pokój, braterstwo, wiara, nadzieja, wszystkie religie świata.

,,Ziemia, planeta ludzi" to na poły autobiograficzna opowieść o pracy lotnika. Mamy tu sporo sytuacji, kiedy lotnik znajduje się samotnie na pustyni i nie wie, czy...