Więc tak.
Muszę powiedzieć, że spodziewałam się czegoś lepszego po pani Cabot. Sięgnęłam po tę książkę czytając uprzednio pozytywne opinie na internecie oraz opis z tyłu książki. Nie powiem, zaciekawiła mnie. Tak jak początek książki uważałam za genialny, tak gdzieś w 2/3 straciłam całe zainteresowanie po części pewnie przez ciągnące się w nieskończoność myśli głównej bohaterki. Nie zwlekając około 153 strony znudzona i zawiedziona "przewinęłam Idola Nastolatek" chcąc zobaczyć jak się to wszystko zakończy.
Końcówka naprawdę mnie zawiodła. Oczekiwałam (chociaż oczywiście przewidywałam, że skończy się inaczej), że Luke i Jenny będą razem, a tu co? Wielkie NIC.
Dodam jeszcze, że książka strasznie przewidywalna i całkowicie fikcyjna.
Hmm... To teraz może coś o głównych bohaterach:
Jenny-bardzo przesłodzona, w sumie ją polubiłam, gdyby nie ten Scott/... UGH.
Luke-nie mam pojęcia z jakiej paki pani Cabot go w ogóle wytrzasnęła. Jakby faktycznie sławni małolaci byli tak inteligentni, broniący sprawiedliwości i sympatyczni. Jakby byli, ale takich nie ma. Tylko ta Geri...
Dobra. To by było na tyle... Chyba. Nie uwzględniłam wielu rzeczy, ale tamte są mniej ważne. Pewnie wyszłam na jakąś wymagającą zołzę, ale cóż, każdy ma inny gust, a mi ta książka akurat nie przypadła do gustu.
Dziękuję, do widzenia.

Więc tak.
Muszę powiedzieć, że spodziewałam się czegoś lepszego po pani Cabot. Sięgnęłam po tę książkę czytając uprzednio pozytywne opinie na internecie oraz opis z tyłu książki. Nie powiem, zaciekawiła mnie. Tak jak początek książki uważałam za genialny, tak gdzieś w 2/3 straciłam całe zainteresowanie po części pewnie przez ciągnące się w nieskończoność myśli głównej...