Dzięki temu esejowi nabrałem nowego spojrzenia na jedną z moich ulubionych powieści, oraz ochoty na to by przeczytać ją jeszcze raz.

Dzięki temu esejowi nabrałem nowego spojrzenia na jedną z moich ulubionych powieści, oraz ochoty na to by przeczytać ją jeszcze raz.

Autorka, z pierwszego wykształcenia psycholożka, przykłada do powieści Prusa kategorie jungowskiej teorii indywiduacji i, jak zazwyczaj, wychodzi jej doskonałość - niezwykłe spojrzenie na całkiem realistyczne w większości doświadczenia Wokulskiego przez pryzmat jego wewnętrznej transformacji w jednostkę samoświadomą i zintegrowaną.
Aż mam ochotę po raz drugi od czasów szkolnych przeczytać "Lalkę". Przy ówczesnej lekturze postrzegałam ją jako dość nudnawą i przestarzałą powieść o nieodwzajemnionym zauroczeniu prymitywnego buraka z nizin zadufaną w sobie kretynką z arystokracji (no cóż, nigdy nie byłam typem romantycznego dziewczątka ;) ),a tu proszę jakie skarby!

Autorka, z pierwszego wykształcenia psycholożka, przykłada do powieści Prusa kategorie jungowskiej teorii indywiduacji i, jak zazwyczaj, wychodzi jej doskonałość - niezwykłe spojrzenie na całkiem realistyczne w większości doświadczenia Wokulskiego przez pryzmat jego wewnętrznej transformacji w jednostkę samoświadomą i zintegrowaną.
Aż mam ochotę po raz drugi od czasów...

Wyzwanie LC na lipiec (na L)

Wyzwanie LC na lipiec (na L)

Ten eseistyczny zbiorek to zapis prywatnych refleksji i relacji Olgi Tokarczuk z „Lalką” Bolesława Prusa. Jest to jej spojrzenie na bohaterów, na świat przedstawiony, w którym dane jest im występować, na czas i miejsca akcji. Autorka odczytuje ten tekst poddając bohaterów i ich zachowanie analizie psychologicznej.

Wstęp, który był ogólnym szkicem opisującym działanie literatury na czytelnika zachwycił mnie, bo Tokarczuk ubrała w słowa to, o czym sama myślę i jak o tym myślę.

Sam proces omówienia powieści Prusa ciekawy, ale według mnie trochę przeintelektualizowany.

„Hymn o perle” w tłumaczeniu Miłosza będący suplementem - wspaniały i refleksyjny.

„Lalkę i perłę” polecam przeczytać bezpośrednio po lekturze „Lalki”, ponieważ na pewno pogłębi jej odbiór i pozwoli spojrzeć na nią z innej perspektywy.
Ponadto jest to nieodzowna pozycja dla miłośników ponadczasowego dzieła Prusa.

WYZWANIE CZYTELNICZE VII 2023
Przeczytam książkę, której tytuł lub nazwisko autora zaczyna się na „L”

Ten eseistyczny zbiorek to zapis prywatnych refleksji i relacji Olgi Tokarczuk z „Lalką” Bolesława Prusa. Jest to jej spojrzenie na bohaterów, na świat przedstawiony, w którym dane jest im występować, na czas i miejsca akcji. Autorka odczytuje ten tekst poddając bohaterów i ich zachowanie analizie psychologicznej.

Wstęp, który był ogólnym szkicem opisującym działanie...

Wracam do oceny po 2 miesiącach i niestety niewiele z niej pamiętam, ale w trakcie czytania myślałam o tym, że każde odczytanie starego/starszego dzieła, przez pryzmat jakiejś koncepcji w tym wypadku jungowskiej, coś wnosi. Oczywiście można uprawiać intelektualne fikołki, które są po prostu głupie, czy płytkie, ale tutaj jest to zrobione z elegancją.

Nie jest to może najgłębsza z możliwych analiz, ani na pewno nie jedyna, ale moim zdaniem nie do końca o to chodzi. Moim zdaniem chodzi o to żeby rozszerzać pola interpretacyjne, poszukać sensów różnych w dawnych książkach, przysposobić je do współczesności. To zabawa intelektualna, ale rozwijająca.

Wracam do oceny po 2 miesiącach i niestety niewiele z niej pamiętam, ale w trakcie czytania myślałam o tym, że każde odczytanie starego/starszego dzieła, przez pryzmat jakiejś koncepcji w tym wypadku jungowskiej, coś wnosi. Oczywiście można uprawiać intelektualne fikołki, które są po prostu głupie, czy płytkie, ale tutaj jest to zrobione z elegancją.

Nie jest to może...

,,Istnieje w literaturze obraz piękny i potężny zarazem. Jego poetycka baśniowość niemal zwalnia czytelnika z potrzeby wszelkiej interpretacji. I ja chciałabym tego uniknąć w obawie, że nachalne poszukiwanie znaczeń zniszczy osobliwy urok tej opowieści, która porusza czytelnika, nawet gdy nie bardzo wie, ,,co to wszystko znaczy”.”

,,Istnieje w literaturze obraz piękny i potężny zarazem. Jego poetycka baśniowość niemal zwalnia czytelnika z potrzeby wszelkiej interpretacji. I ja chciałabym tego uniknąć w obawie, że nachalne poszukiwanie znaczeń zniszczy osobliwy urok tej opowieści, która porusza czytelnika, nawet gdy nie bardzo wie, ,,co to wszystko znaczy”.”

Zbyt encyklopedyczna, ale interesująca interpretacja powieści. Z tego dzieła o dziele najbardziej zaciekawiło mnie stwierdzenie, że "zdolność czytania i uczestniczenia w czytanym jest zawsze doświadczeniem spójności psychicznej." W pewnym stopniu tak zdefiniowałbym swoje obcowanie z książkami. Dla mnie nie ma niepotrzebnych tekstów - dla chcącego zawsze znajdzie się jakaś "perła".

Zbyt encyklopedyczna, ale interesująca interpretacja powieści. Z tego dzieła o dziele najbardziej zaciekawiło mnie stwierdzenie, że "zdolność czytania i uczestniczenia w czytanym jest zawsze doświadczeniem spójności psychicznej." W pewnym stopniu tak zdefiniowałbym swoje obcowanie z książkami. Dla mnie nie ma niepotrzebnych tekstów - dla chcącego zawsze znajdzie się jakaś...

"Ta książka stworzyła Lalkę na nowo." Bzdura! "Olga Tokarczuk zaprasza bohaterów powieści Prusa na prywatną rozmowę. Słucha ich z uwagą i empatią, ale też niepokojem." Kolejna bzdura. Ten esej to wydmuszka. Jeśli wyrzucimy z niego tony uczonego pustosłowia i kilogramy kunsztownej, cholernie pretensjonalnej ornamentyki, pozostanie może pięć stron (z osiemdziesięciu) w miarę interesujących spostrzeżeń. Ale też nie odkrywczych. Kilka książek Olgi Tokarczuk przeczytałem, ale tę mogłem sobie darować.

znienacka.com.pl

"Ta książka stworzyła Lalkę na nowo." Bzdura! "Olga Tokarczuk zaprasza bohaterów powieści Prusa na prywatną rozmowę. Słucha ich z uwagą i empatią, ale też niepokojem." Kolejna bzdura. Ten esej to wydmuszka. Jeśli wyrzucimy z niego tony uczonego pustosłowia i kilogramy kunsztownej, cholernie pretensjonalnej ornamentyki, pozostanie może pięć stron (z osiemdziesięciu) w miarę...

No cóż. Nobliści tym się różnią od śmiertelników, że gdy dokonują nadinterpretacji to nazywa się to "innym spojrzeniem". Bolesław Prus bardzo by się zdziwił, że mógł napisać coś takiego.

Nie mówię, że książka jest zła. Wręcz przeciwnie, skłania do zadania sobie pytania "co by było gdbyby...", jednak potraktowanie Lalki jako gnostycznej powieści (przy całej mojej sympatii do tego ruchu religijnego) jest absurdalne. Lalka jest opowieścią swojej epoki i w całym rozgardiaszu interpretacji nie wolno o tym zapominać.

No cóż. Nobliści tym się różnią od śmiertelników, że gdy dokonują nadinterpretacji to nazywa się to "innym spojrzeniem". Bolesław Prus bardzo by się zdziwił, że mógł napisać coś takiego.

Nie mówię, że książka jest zła. Wręcz przeciwnie, skłania do zadania sobie pytania "co by było gdbyby...", jednak potraktowanie Lalki jako gnostycznej powieści (przy całej mojej sympatii...

Zgodzę się z Lemem: to mowa-trawa. Bełkotliwe nic profanujące ukochaną powieść. Bardzo pretensjonalny, rozdmuchany do kilkudziesięciu stron esej.

Zgodzę się z Lemem: to mowa-trawa. Bełkotliwe nic profanujące ukochaną powieść. Bardzo pretensjonalny, rozdmuchany do kilkudziesięciu stron esej.