Czytanie "Ulyssesa Moore'a" zawsze sprawia mi ogromną frajdę (nie mówiąc już o tym, że podczas czytania czuję się jak ostatnia najgłupsza). Niektóre zagadki i tajemnicę przyprawiają mnie o zawrót głowy, gdy tylko się z nimi zapoznać, nie mówiąc już o ich rozwiązywaniu! Pan Baccalario naprawdę nieźle główkuje, jeśli chodzi o zachęcenie czytelnika.

Następnie... błędy w wydaniu. Po prostu roi się od nich, roi! Przecież pan Wojnicz ma na imię MALARIUSZ, a nie Mariusz! Przez to, ile razy pojawił się ten błąd musiałam zajrzeć do tomu siódmego (przestałam prawie wierzyć sobie samej!) i teraz wiem, że miałam rację. Fatalnie!

Oprawa graficzna. Zawsze mnie powalała, ale jednak w tym tomie... czegoś zabrakło. Niektóre rysunki były niedopracowane, nie mówiąc już o obwolucie (Jason wyszedł fatalnie). Ale zakryta okładka (główna) jak zwykle świetna.

Co do fabuły... koniec wydał mi się naprawdę nieoczekiwany. Muszę jak najszybciej zdobyć następny tom, bo to zakończenie przyprawiło mnie o niedosyt. Bohaterowie naprawdę dojrzewają w tej części, wreszcie czuję, że coś zaczyna się dziać. To już nie seria o dzieciach przeżywających nowe przygody, a o nastolatkach, które próbują rozwikłać wielką tajemnicę.

Polecam!

Czytanie "Ulyssesa Moore'a" zawsze sprawia mi ogromną frajdę (nie mówiąc już o tym, że podczas czytania czuję się jak ostatnia najgłupsza). Niektóre zagadki i tajemnicę przyprawiają mnie o zawrót głowy, gdy tylko się z nimi zapoznać, nie mówiąc już o ich rozwiązywaniu! Pan Baccalario naprawdę nieźle główkuje, jeśli chodzi o zachęcenie czytelnika.

Następnie... błędy w...