Ilekroć chciałam wziąć ją do ręki musiałam się solidnie przygotować trzydniową bezczynnością. Wtedy historia wsiąkała we mnie, osadzała się gdzieś w środku. Czytana z doskoku magicznie ulatniała się słowo po słowie. I to było w niej najcudowniejsze. Pośpiech utleniał opowieść, zawieszenie w czasie pozwalało jej żyć i kwitnąć we mnie. Sama treść jak zapis rozmów przy kawiarnianym stoliku przypadkowe zdania sklecały się w obraz ludzkości pomaleńku pomaleńku. Bezczynność i zawieszenie dla mnie sprzyja samotności; w książce wszyscy nieustannie trajkotali jak wróble puste słowa. Dopiero kiedy ją zamknęłam przeczytaną, historia ożyła. Myślenie o niej jest znacznie przyjemniejsze niż samo czytanie. Niewiele jest takich książek.
a w dwa lata po przeczytaniu... ta historia jest sprzed stu lat, czy mannowa definicja czasu już nie obowiązuje czy też kiedykolwiek była trafna, więcej o przesączaniu się przez zegar powie jedno zdanie więźnia łubianki, niepotrzebne dygresje, absurdalne dyskusje, ale jakoś umówiliśmy się żeby to czytać. to, co najlepszego w niej to to że z całej fury słów widzianych od tej pory sporo zahaczało o tą książkę i to co myślą o niej wszyscy inni jest ciekawsze niż ona sama. powiedz co myślisz o czarodziejskiej górze a powiem ci kim jesteś. ja ją czytałam przy 37,2 stopniach C. ktoś inny w szpitalu, i jeszcze gnijący koniec jesieni i świeży podmuch zimy też dobrze wróżą lekturze. trzeba samemu dotknąć szarej, ciągliwej kuli czasu, trzeba w sobie to coś otworzyć. to książka o nudzie.
a w cztery lata po przeczytaniu... nie mam o niej nic do powiedzenia. ktoś pyta czy czytałam to odpowiadam że nie. co czasem powoduje monologi typu bo słyszałem że (...) i zastanawiam się czy warto przeczytać, bo(...)

Ilekroć chciałam wziąć ją do ręki musiałam się solidnie przygotować trzydniową bezczynnością. Wtedy historia wsiąkała we mnie, osadzała się gdzieś w środku. Czytana z doskoku magicznie ulatniała się słowo po słowie. I to było w niej najcudowniejsze. Pośpiech utleniał opowieść, zawieszenie w czasie pozwalało jej żyć i kwitnąć we mnie. Sama treść jak zapis rozmów przy...