Po przeczytaniu całej trylogii mogę szczerze stwierdzić, że jest to najbardziej przewidywalna część, jednak... ma w sobie swój urok. Na pewno jest lepsza od "Miasta Popiołów", gdzie się troszkę zawiodłam na fabule.
"Miasto Szkła" już od początku gna z akcją na łeb, na szyję. Nie jest to oczywiście minus całej opowieści, powiedziałabym raczej, że plus. Za plus mogę również uznać kreacje bohaterów, bo w tym tomie bohaterowie są najlepiej zarysowani i naprawdę sprawiają wrażenie starannie dopracowanych. Oczywiście moją największą sympatię dalej zdobywa Magnus, ale i Jace jest lepszy, i Simon, dzięki swoim dojrzałym decyzjom - bardzo dynamiczna postać, trzeba przyznać.
Co do Clary... Na początku książki dziewczyna tak mnie denerwowała, że miałam ochotę rzucić ją w kąt (powieść, nie Clary...;). Dziecinne zachowanie, głupie odzywki, samolubne pobudki. Cieszyłam się, kiedy Luke w końcu wygarnął jej to i owo, pomyślałam, że może w końcu zda sobie sprawę, że nie zawsze jej decyzje mają na celu tylko i wyłącznie dobro innych. Że postępuje też tak, a nie inaczej, ze względu na swój egoizm.
Powieść jest dobra, porównywalna do "Miasta Kości", ale chyba jednak odrobinę lepsza. Warto przeczytać, jednak tak, jak to napisałam w opinii pierwszej części - nie spodziewając się epickiego poematu. Ot, zwykła opowiastka dla młodzieży na szare popołudnia. :)

Moja ocena: 7/10 (dobra z maleńkim plusikiem w ramach promocji)


SPOILER
SPOILER
SPOILER
SPOILER


Tak, ta powieść jest niezwykle przewidywalna, bo mając parę z pozoru nie związanych ze sobą faktów, bardzo łatwo można domyślić się rozwiązania, które jest na wyciągnięcie ręki. Albo ze mnie Sherlock Holmes, albo fabuła jest oklepana. Jedyne, co mnie zastanawiało to oczywiście "Skąd wziął się drugi chłopiec?" (czyt. Jace) i tylko fakt, że okazał się być synem Stephena był zaskakujący (a kogo on synem nie miał być...). Co do Sebastiana/Jonathana to od razu wiedziałam, że to on jest bratem Clary. Call me Sherlock. :D

Po przeczytaniu całej trylogii mogę szczerze stwierdzić, że jest to najbardziej przewidywalna część, jednak... ma w sobie swój urok. Na pewno jest lepsza od "Miasta Popiołów", gdzie się troszkę zawiodłam na fabule.
"Miasto Szkła" już od początku gna z akcją na łeb, na szyję. Nie jest to oczywiście minus całej opowieści, powiedziałabym raczej, że plus. Za plus mogę również...