Węgierscy pisarze już na dobre weszli mi w krew. Imre Kertesz jest takim właśnie pisarzem w literackim świecie, który konsekwentnie zmienia moje podejście do życia, a sam jest niewątpliwie w tym świecie kwintesencją. Podobnie rzecz dzieje sie z jego książkami.

"Dziennik galernika" jest niewątpliwie autobiografią pisarza. Przyszło mu przecież żyć w epoce Holokaustu i komunizmu, a co za tym idzie w świecie brudu, okrucieństwa i bezwzględności.
Zatem lektura laureata literackiej Nagrody Nobla nie jest łatwa. I wcale nie chodzi tu o język, który utrudniałby czytelnikowi odbiór. Wręcz przeciwnie jego osobliwe eseje skłaniają do intesywnego myślenia, co jest zdecydowanym plusem w książce.
Chodzi tutaj przede wszystkim o zrozumienie człowieka, jego egzystencji przed, w trakcie i po Holokauście. I podobnie jak autor, tak i czytelnik musi poznając "Dziennik galernika" odpowiedzieć sobie na pytanie czy całkowite i prawdziwe życie jest możliwe. Bowiem człowiek, którego większa część życia upłynęła pod znakiem osobistej tragedii nazistowkich zbrodni, nieustannie wysuwa pytania dotyczące wolności w każdym jej wymiarze.

I jak sam autor zaznacza ludzie, którzy nie przeżyli tego na własnej skórze mogą starać się to "zrozumieć" tylko i wyłącznie śledząc karty historycznej literatury.

Węgierscy pisarze już na dobre weszli mi w krew. Imre Kertesz jest takim właśnie pisarzem w literackim świecie, który konsekwentnie zmienia moje podejście do życia, a sam jest niewątpliwie w tym świecie kwintesencją. Podobnie rzecz dzieje sie z jego książkami.

"Dziennik galernika" jest niewątpliwie autobiografią pisarza. Przyszło mu przecież żyć w epoce Holokaustu i...