Pierwszy tom mnie rozczarował, miał wiele wad, ale nie było tak źle. Natomiast drugi tom… no rozczarował mnie jeszcze bardziej. Oczekiwałam czegoś więcej, o wiele więcej, a druga księga skłoniła mnie tylko do tego, aby dać sobie spokój na razie z tym cyklem, bo są na pewno o wiele lepsze książki.

Jedno czego nie można zarzucić książce to nuda. Dzieje się dużo, ale jest to wszystko tak pogmatwane, że (szczególnie pod koniec) można się w tym pogubić.

Zauważyłam też często nadużywany zwrot „pamiętała jak przez mgłę”. Na minus.

Pani Smith zresztą gubiła się trochę w narracji. Najpierw opisuje jakąś sytuację, potem nagle przeskakuje do myśli bohaterów. To jeden z powodów chaosu, panującego w powieści.

Wprowadzenie nowych istot w zamyśle na pewno było dobrym pomysłem, ale kiedy autorka stworzyła lisołaki to nie tylko, że ocierało się to o absurd, wprowadzało jeszcze większy chaos to odebrał trochę urok tej historii.

Dużym minusem są też mało barwne postacie. Idealna Elena. Nuda. Jeszcze bardziej idealny Stefano. Nuda. Matt- jego lubię, ale niczym szczególnym się nie wyróżnia. Meredith- podoba mi się jej charakter, ta postać jest całkiem ok. Bonnie? W pierwszej księdze jej zdolności były interesujące i ciekawe, ale tutaj jakby autorka o nich zapomniała- nie do końca, co prawda, ale ja oczekiwałam z tej strony o wiele więcej. Jedyną naprawdę barwną i wartą uwagi postacią jest tu Demon- wredny, złośliwy, arogancki, zarozumiały, okrutny, mściwy.

Podsumowując myślę, że autorka zrobiłaby najlepiej gdyby skończyła pisanie tego cyklu na księdze pierwszej. Elena umarła i takie zakończenie mi się podobało.

Pierwszy tom mnie rozczarował, miał wiele wad, ale nie było tak źle. Natomiast drugi tom… no rozczarował mnie jeszcze bardziej. Oczekiwałam czegoś więcej, o wiele więcej, a druga księga skłoniła mnie tylko do tego, aby dać sobie spokój na razie z tym cyklem, bo są na pewno o wiele lepsze książki.

Jedno czego nie można zarzucić książce to nuda. Dzieje się dużo, ale jest to...