Klasyczna koncepcja piękna wyrasta z greckich ideałów doskonałości, którymi rządzi harmonia, symetria, proporcje, a odbija się na nich blask będący emanacją czystego bytu. Platońska jaskinia i późniejsze nowo testamentalne widzenie, to taki rodzaj poznania, w którym teraz widzimy coś nie jasno, nie pełnie, ale kiedyś staniemy twarzą w twarz i ujrzymy w całym bogactwie Teraz patrzymy na cienie, a te z natury swej są mniej wyraziste, zamglone, przesłonięte, bo nasze zmysły nie byłyby w stanie wytrzymać tego, czego są odwzorowaniem. Dla Apostołów takim światłem, na które nie jesteśmy w stanie patrzeć, bo nas poraża i oślepia jest sam Bóg. Eco jest wybitnym filozofem i znawcą sztuki. Połączenie wiedzy mądrościowej z refleksją nad dziełami sztuki, w jego wydaniu to prawdziwa intelektualna i wizualna uczta. Przemieszczamy się po tej książce, jak po muzeum, gdzie na każdej ścianie wisi niezwykle ciekawy i godny uwagi obraz, a spotkanie z nim to nie tylko widzenie go zmysłem wzroku, ale cała otoczką składająca się z szeregi ciekawostek i dykteryjek oraz niedyskrecji, zarówno o samym autorze dzieła, jak i historii obrazu. Ponieważ kanon piękna nieustannie się zmieniał, to i nasze zwiedzenia trwa. Zaczynamy od starożytności, a kończymy na współczesności. I o ile jesteśmy obyci z tradycyjnym postrzeganiem piękna jakie serwowane nam jest od dnia naszych narodzin. kiedy prezentowane są nam dobra naszej cywilizacji i już z samego faktu historycznego do nich odniesienia i szacunku do przeszłości, chylimy przed nimi czoło, o tyle, o ile zbliżamy się do czasów nam bliskich to niejako na naszych oczach możemy obserwować, co staje się dziełem sztuki i pięknem, które zachwyca. Nawet tak wspólny mianownik piękna, jak ciało kobiety nie ma swego jednego wzorca piękna, lecz zmieniało się w raz z poglądem na świat, obyczajowością i rozwojem techniki. Za piękno uważamy rzeczy, które jeszcze naszych przodków raziły lub nawet brzydziły. Piękno przestało mięć tylko funkcje estetyczną, przybrało również funkcje pragmatyczną, piękne jest to, co nam dobrze służy, Również piękno moralne uległo przemianie. Dziś nie stoją na piedestale czyste dziewice jako uosobienie duchowego piękna, dziś są nim potępiani kiedyś w czambuł homoseksualiści trzymający się za dłonie i z dziećmi na rękach. Kiedyś bulwarowe komiksy, dziś są dziełami sztuki, a każdy archiwalny numer przechowywany jest jak relikwia, A postacie z tych stron są bohaterami masowej wyobraźni. Dziś w samotności umiera Tycjan, a Spiderman jest w formie plakatu czy figurki obecny w wielu domach. Dostrzegamy piękno w świecie zwierząt, w przedmiotach, w projektowanych ubraniach, domach, mówimy o pięknie w modzie. Zmieniają się gusta, zmienia się postrzeganie świata, a jednak nie da się istnieć bez przeszłości, bo to fundament naszej kultury, a ta pozostawiła nam, na szczęście podstawy, na których możemy się śmiało oprzeć w poszukiwaniu prawdziwych ideałów. To niezwykle piękny i ciekawy spacer.

Klasyczna koncepcja piękna wyrasta z greckich ideałów doskonałości, którymi rządzi harmonia, symetria, proporcje, a odbija się na nich blask będący emanacją czystego bytu. Platońska jaskinia i późniejsze nowo testamentalne widzenie, to taki rodzaj poznania, w którym teraz widzimy coś nie jasno, nie pełnie, ale kiedyś staniemy twarzą w twarz i ujrzymy w całym bogactwie Teraz...