Eddingsów pamiętam głównie z powieści fantastycznych, pełnych magii i nadprzyrodzonych sił. „Pieśń Reginy” wydała mi się intrygującą odskocznią od reszty ich twórczości, dlatego już od dawna czaiłam się aby w końcu ją przeczytać.
Czy warto było tyle zwlekać szykując się na zwalenie z nóg? Niestety nie!
W powieściach kryminalnych najbardziej cenię element zaskoczenia i wartką fabułę, która spędza czytelnikowi sen z powiek. Tutaj nie zastałam ani jednego ani drugiego. Fabuła wlokła się jak flaki z olejem, a jej przewidywalność bolała mnie od samego początku aż do ostatniego zdania. Już dawno nie byłam tak rozczarowana, tym bardziej, że to właśnie między innymi David Eddings zapewnił książkom tak ważne miejsce w moim życiu.
Muszę być jednak sprawiedliwa wobec autorów – pomysł na fabułę mieli bardzo dobry. Błędnie jednak ocenili jego potencjał, ponieważ „Pieśń Reginy” dużo lepiej sprawdziłaby się jako opowiadanie niż pełnowymiarowa powieść.
Chociaż bardzo cieszę się, że w końcu udało mi się dobrnąć do końca tej książki, nie ukrywam, że nie mogę się pozbyć wyrzutów sumienia co do zmarnowanego na nią czasu. Jeśli szukacie dobrego kryminału – szukajcie dalej. Jeśli, podobnie jak mnie, ściągnęło Was tu nazwisko autora, sięgnijcie najpierw po inne jego książki, bo akurat ta stanowi zaledwie 10% jego mocy.

Eddingsów pamiętam głównie z powieści fantastycznych, pełnych magii i nadprzyrodzonych sił. „Pieśń Reginy” wydała mi się intrygującą odskocznią od reszty ich twórczości, dlatego już od dawna czaiłam się aby w końcu ją przeczytać.
Czy warto było tyle zwlekać szykując się na zwalenie z nóg? Niestety nie!
W powieściach kryminalnych najbardziej cenię element zaskoczenia i...