Najstraszniejsze historie pisze samo życie i niestety tak też było w tym przypadku. Dla mnie jest to teraz niewyobrażalne, jak w czasie wojny wszystko funkcjonowało. Opisy muru gdzie po jednej stronie gra muzyczka, kręci się karuzela, śmieją się dzieci, a po drugiej stronie getto, słychać strzały do ludzi. Dwa światy w jednym. W pierwszej części autorka opisuje swoją pracę w szpitalu, natomiast w drugiej części swoją funkcję łączniczki Żydowskiej Organizacji Bojowej, którą później pełniła. Z racji tego, że sama byłam tydzień temu z dzieckiem w szpitalu, to właśnie ten szpitalny wątek poruszył mnie najbardziej.
Dobrze się stało, że autorka zdecydowała się zapisać to, co jeszcze nie umknęło z jej pamięci. Są to bardzo szczere zapiski, autorka sama przyznaje że nie jest żadną pisarką, dlatego w ostatnim rozdziale wyjaśnia niektóre wątki, które zdaniem pierwszych osób czytających książkę (znajomych) wymagały dopowiedzenia.

Najstraszniejsze historie pisze samo życie i niestety tak też było w tym przypadku. Dla mnie jest to teraz niewyobrażalne, jak w czasie wojny wszystko funkcjonowało. Opisy muru gdzie po jednej stronie gra muzyczka, kręci się karuzela, śmieją się dzieci, a po drugiej stronie getto, słychać strzały do ludzi. Dwa światy w jednym. W pierwszej części autorka opisuje swoją pracę...