Okładka: 4/10
Treść: 4/10

Zwyczajnie mi się nie podobała i mówiąc szczerze nie rozumiem, jaki miał być jej przekaz. Niektóre opisy relacji z żywymi trupami były wręcz obrzydliwe i niemal ocierały się o nekrofilię (kładzenie się spać z gnijącym krewnym?... pielęgnowanie cuchnącego i rozkładającego się ciała?...). Do tego postępowanie bliskich których nawiedzili ich zmarli krewni niemal zupełnie bezemocjonalne. O, przyszedł twój nieżyjący dziadek – to co, zamkniemy go w pokoju i zadzwonimy po kogoś? Gdyby autor tego dzieła nie powtarzał wielokrotnie, że w mieście zapanowała panika i nawiedzeni przez zmarłych potrzebują pomocy psychologów, to nie miałabym żadnej podstawy, by się tego domyślić (co raczej źle świadczy o nastroju grozy w powieści).

Trochę lepsza druga połowa książki, ale nadal bezpłciowa. Dwa tysiące trupów zmartwychwstało i problem ten niemalże zniknął, gdy tylko władze pozbierały je z ulic i umieściły w jakimś ośrodku. Ludzie niby o tym mówią, fakt – między pracą a zakupami, nikt raczej nie wydaje się jakoś bardziej przejęty. Nawet rodziny zmarłych, które sobie tak po prostu czekają aż ich krewni „zostaną wyleczeni” i wrócą do domów.

Na temat wątku z Eliasem, jednym z najbardziej absurdalnych, to nie wiem, czy mam w ogóle cokolwiek pisać. Gorszy był chyba jedynie motyw nagle oświeconej babci i jej wnuczki, które opisywane przez sporą części książki niemal NIC nie wniosły do akcji.

Tak samo nagle jak się zaczęła, cała historia się zakończyła. W zasadzie nie było nawet żadnej puenty. Nie wiadomo dlaczego zmarli się obudzili, w książce pojawia się enigmatyczne stwierdzenie, że jest to pewnego rodzaju efekt motyla. Aha. Dobrze wiedzieć…

Ogólnie rzecz biorąc jestem rozczarowana tą książką. Spodziewałam się zupełnie innego ujęcia dość ciekawego tematu. Może pewnego studium żałoby, psychologicznej analizy bohaterów, którzy próbują poradzić sobie ze stratą, ale niestety nic z tego nie nastąpiło. Szkoda. Książki nie polecam.

Okładka: 4/10
Treść: 4/10

Zwyczajnie mi się nie podobała i mówiąc szczerze nie rozumiem, jaki miał być jej przekaz. Niektóre opisy relacji z żywymi trupami były wręcz obrzydliwe i niemal ocierały się o nekrofilię (kładzenie się spać z gnijącym krewnym?... pielęgnowanie cuchnącego i rozkładającego się ciała?...). Do tego postępowanie bliskich których nawiedzili ich zmarli...