Nie spodziewałam się po tej książce fajerwerków, ale i tak jest naprawdę słaba. Napisana stylem szkolnego wypracowania – bardzo poprawnym, ale zupełnie nieoryginalnym. Opis z okładki kompletnie się nie zgadza: książka nie jest fascynująca ani zabawna, nie jest to kryminał ani romans, zero „iskrzącego się ironicznego humoru” (to określenie jest chyba najbardziej przesadzone, generalnie czytając miałam silne wrażenie, że to autorce wydaje się, iż jest wielce zabawna) i lektura wcale mnie nie wciągnęła. Chciałam wręcz zarzucić czytanie, ale że nie lubię nie kończyć zaczętych książek, a ta jest niegruba, to dobrnęłam do końca.
Książka jest dość naiwna, bohaterowie plastikowi i sztampowi, główna bohaterka zaczęła mnie po jakimś czasie irytować tą swoją niby twardością i niezależnością, a męską fascynację jej osobą można chyba przypisać jedynie jej atrakcyjności fizycznej – tu musimy uwierzyć autorce, że takowa istnieje.
Kiedy przeczytałam, że Rudnicka miała 20 lat w momencie wydania książki, moja ocena trochę złagodniała, ale mimo wszystko - czy to musi od razu być publikowane...? Jak widać po innych ocenach, książka większości się podoba, ale gdyby to ode mnie zależało, to byłaby pierwsza i ostatnia publikacja tej autorki.

Nie spodziewałam się po tej książce fajerwerków, ale i tak jest naprawdę słaba. Napisana stylem szkolnego wypracowania – bardzo poprawnym, ale zupełnie nieoryginalnym. Opis z okładki kompletnie się nie zgadza: książka nie jest fascynująca ani zabawna, nie jest to kryminał ani romans, zero „iskrzącego się ironicznego humoru” (to określenie jest chyba najbardziej przesadzone,...