Pozycja tylko dla oddanych wielbicieli autorów bądź chociaż jednego z autorów. Długo pomijałem tę książkę, mając przeczucie, że nie będzie świetna. Od okładki bolą oczy i już. Niech nikt nie mówi, że nie można osądzać książki po okładce, bo to nieprawda w większości przypadków. Początek miał rozmach mistrzowski. Przypomniałem sobie serię liczbowych książek mistrza, o przepraszam, Świetlickiego. Jednakże, im dalej, tym atmosfera pisania zaczęła przypominać stypę. W końcu burza mózgów jest efektywna przez krótki czas. Autorów dopadło znużenie i przestawili zwrotnicę. Tyle niedorzeczności, byle tylko strony nie pozostały białe.
W opowiadanej historii nie brakuje wielu sytuacji z humorem. Wnioskuję, że autorzy mieli czystą radość z pisania. Zapewne rządziła Czysta. Możemy podejść do tej książki na zasadzie jak pięknie pisać, gdy nie mamy pomysłu, gdy wyrywa się włosy z głowy, przemierza się wzrokiem różne sufity, a pomysły nie przychodzą. Niniejsze zapisane strony mówią nam ustami autorów, a patrzcie niedowiarki, można! ha!
Stwierdzam, jednak, że z czystym sumieniem można pominąć sobie tę literaturę, a jeśli ma ktoś ochotę na lepszy pastisz, niech przeczyta sobie "Księgę bez tytułu".

Pozycja tylko dla oddanych wielbicieli autorów bądź chociaż jednego z autorów. Długo pomijałem tę książkę, mając przeczucie, że nie będzie świetna. Od okładki bolą oczy i już. Niech nikt nie mówi, że nie można osądzać książki po okładce, bo to nieprawda w większości przypadków. Początek miał rozmach mistrzowski. Przypomniałem sobie serię liczbowych książek mistrza, o...