Barcelona, lata osiemdziesiąte XX wieku. Oscar Drai, zauroczony atmosferą podupadających secesyjnych pałacyków otaczających jego szkołę z internatem, śni swoje sny na jawie. Pewnego dnia spotyka Marinę, która od pierwszej chwili wydaje mu się nie mniej fascynująca niż sekrety dawnej Barcelony. Śledząc zagadkową damę w czerni, odwiedzająca co miesiąc bezimienny nagrobek na cmentarzu dzielnicy Sarriá, Oscar i jego przyjaciółka poznają zapomnianą od lat historię rodem z Frankensteina i XIX-wiecznych thrillerów. Historię, której dramatyczny finał ma się dopiero rozegrać...
Nie będę ukrywać, „Cień wiatru” był dla mnie lekturą prawie doskonałą. Dokonał zmiany mojej percepcji postrzegania świat, uczyć i miłości. Jest to moja osobista książka, stanowiąca ważny element mojego prostego życia. Każdą kolejną książkę Zafona traktuję jako niesamowitą przygodę, ale jednocześnie oczekuję znakomitego warsztatu zapewniającego mi doznania estetyczne na najwyższym poziomie.
„Marina” leżała na półce długo. Czekała na swój właściwy moment. Sama historia opisana w książce, która wydawca określił rodem z Frankensteina, szczerze mówiąc trochę rozczarowuje, momentami przeraża i wydaje się tak naprawdę … dodatkiem do historii opowiedzianej przez Oscara. Historii jego życia w którym pojawiła się ona, zmieniając wszystko. Na zawsze wpisując się w jego świat. Chcąc uniknąć przedstawienia Ci końca historii mój drogi czytelniku, nie mogę powiedzieć dlaczego Marina stała się dla Oscara symbolem tego za czym wszyscy tęsknimy. Namiastką jedynego prawdziwego uczucia całkowicie wypełniającego jego umysł i serce.
Pan Zafon zachwyca. Jego umiejętności są niesamowite, delikatna zabawa słowami pozwalająca uchwycić rzeczy niewidzialne wprawia w zdumienie. Budowanie napięcia wzmaga w czytelniku ogromną ochotę spędzenia jeszcze jednej godziny wśród tajemniczych ulic Barcelony, która po raz kolejny sama stała się częścią życia swoich bohaterów. Książka na pewno nie wprawi w zachwyt miłośników wielkiej literatury, zapewne nie zwrócą oni nawet swojej uwagi na tą skromną historię schowaną w cieniu uliczek sąsiadujących z księgarnią na Santa Ana. Fanów Zafona nie trzeba będzie przekonywać w ogóle, gdyż po raz kolejny ten hiszpański fenomen zachwyca, imponuje i onieśmiela.
„Życie obdarza każdego z nas rzadkimi chwilami czystego szczęścia. Czasami trwa ono kilka dni lub tygodni, czasami kilka lat. Zależy co jest nam pisane. Pamięć o tych chwilach nie opuszcza nas nigdy, przeistaczając się w krainę wspomnień, do której daremnie usiłujemy przez całe życie powrócić”. Zdanie oddające całą magię tej książki. Historia Oscara powoli staje się naszą historią. W odróżnieniu od nas, on mógł przeżyć ją naprawdę i nauczyć się, że: „wtedy podczas tych kliku tygodni nauczyłem się, że można żyć nadzieją i tylko nadzieją”.

Barcelona, lata osiemdziesiąte XX wieku. Oscar Drai, zauroczony atmosferą podupadających secesyjnych pałacyków otaczających jego szkołę z internatem, śni swoje sny na jawie. Pewnego dnia spotyka Marinę, która od pierwszej chwili wydaje mu się nie mniej fascynująca niż sekrety dawnej Barcelony. Śledząc zagadkową damę w czerni, odwiedzająca co miesiąc bezimienny nagrobek na...