Chust mała mieścinka, gdzie niby wszystko jest dobrze ... a może nie ?

"Królowa cieni", Marcusa Sedgwick'a nie jest niczym niezwykłym dla większości czytelników, kolejna opowieść z wampirami, oparta głównie na starych jak świat legendach. W końcu ile było książek o wampirach, co ?
Z pewnością ja tego nie zliczę, znając swoje obrzydzenie do tych postaci.
[Nie zrozumcie mnie źle ... wolę wilkołaki]
Jednakże do tej książki o dziwo podeszłam z werwą, jakiej jeszcze nigdy nie miałam przy, jak ja to sobie nazywam "opowieści na jedną książkę".
Pan Sedgwick serwuje nam niepowtarzalną opowieść z dość prostym językiem, o relacji między ojcem a synem, okraszoną tajemnicą, zjawiskami paranormalnymi, ale co najważniejsze z takim efektem, że ciarki przechodzą po plecach.
Mimo iż opowieść jest napisana narracją trzecioosobową [moją najbardziej znienawidzoną], a niektóre wątki jednak nie zostały wyjaśnione [np. o Agnes] to pochłonęłam ją w tak zatrważającym tępię, że to był dla mnie szok i pragnęłam więcej.
Choć Pan Sedgwick, mógł sobie darować dodatkowy rozdział pt. "Krwawo brody", który był za długi w porównaniu z resztą i tylko wyjaśnił jedną rzecz, którą wszyscy znali już przy ostatnim rozdziale.

Mimo to "Królowa Cieni" czyta się szybko i przyjemnie, zwłaszcza osobą interesującym się legendami wschodniej Europy.

Chust mała mieścinka, gdzie niby wszystko jest dobrze ... a może nie ?

"Królowa cieni", Marcusa Sedgwick'a nie jest niczym niezwykłym dla większości czytelników, kolejna opowieść z wampirami, oparta głównie na starych jak świat legendach. W końcu ile było książek o wampirach, co ?
Z pewnością ja tego nie zliczę, znając swoje obrzydzenie do tych postaci.
[Nie...