Taka sobie ciepła książeczka, gdzie akcja dzieje się głównie we Włoszech i trochę w Polsce,Lela po narozrabianiu w pracy a jej szefowa jest jej przyjaciółka zostaje zesłana za kare do Toskanii a tam zamiast czuć się jak ktoś na wygnaniu ona się jak najbardziej odnajduje i znajduje swoją miłość

Taka sobie ciepła książeczka, gdzie akcja dzieje się głównie we Włoszech i trochę w Polsce,Lela po narozrabianiu w pracy a jej szefowa jest jej przyjaciółka zostaje zesłana za kare do Toskanii a tam zamiast czuć się jak ktoś na wygnaniu ona się jak najbardziej odnajduje i znajduje swoją miłość

Miałam pod górkę z tą książką. Ciężko mi się ją czytało, Mirela działała mi na nerwy! Ale jak już się przeprowadziła do Toskanii to zyskała w moich oczach, jak zaczęła gotować stała się inna i dała się lubić.

Miałam pod górkę z tą książką. Ciężko mi się ją czytało, Mirela działała mi na nerwy! Ale jak już się przeprowadziła do Toskanii to zyskała w moich oczach, jak zaczęła gotować stała się inna i dała się lubić.

Głównym motywem książki jest miłość, to jak się ją przeżywa oraz to, co się dzieje, kiedy jej brakuje. Fabuła toczy się w różnych miastach (Warszawa, Paryż, Wenecja i Positano),ale to co najważniejsze dzieje się właśnie w słonecznej Toskanii. Głównymi bohaterkami są dwie kobiety i jak zapewne się domyślacie, ich losy przetną się właśnie we Włoszech. Nicoletta prowadzi salon sukien ślubnych, ale po stracie ukochanego Ernesto szuka swojego miejsca na ziemi, próbuje odnaleźć siebie oraz stara się nauczyć żyć na nowo w zupełnie innej rzeczywistości. Lela z kolei jest dziennikarką kulinarną, a po bardzo widowiskowym rozstaniu, zostaje „karnie zesłana” na służbowy wyjazd do Toskanii. W wyniku serii zdarzeń, a może nawet z pomocą św. Rity, obie kobiety poznają się. Czy w przepięknej scenerii życie wygląda lepiej? Czy Nicoletta odnajdzie siebie? Czy Lela zrozumie czym jest miłość? Zapraszam Was do przeczytania tej książki.
​Powieści pani Magdaleny Kordel już znam. Sięgając po nie wiem, że czeka mnie przyjemna i lekka lektura. Autorka porusza ważny problem, jakim jest strata bliskiej osoby i to, jak trudno sobie poradzić w takiej sytuacji. Fragmenty opisujące smutek Nicoletty i to, co robi, żeby czuć bliskość zmarłego męża były bardzo wzruszające. Kreacja i dojrzałość tej bohaterki są dobrze pokazane. Jej podróż, która ma swój kres w Positano jest ciekawa i pozwala zrozumieć wewnętrzne rozterki kobiety. Z kolei postać Mireli mniej mi się spodobała, jest zbyt temperamentna i trochę wyrachowana, ale przeżywa interesującą przemianę po poznaniu Włoszki. Droga Leli do Toskanii jest za długa, według mnie za dużo niepotrzebnej akcji ciągnie się jeszcze w Warszawie. Powieść jest bardzo dobrą „jednotomówką” i podoba mi się jej romantycznie zakończenie, lecz wszystko pod koniec zadziało się zbyt szybko, fabuła mogłaby być bogatsza o ciut więcej stron. Jeśli szukacie przyjemnej lektury na wiosenne wieczory to sięgnijcie po tę książkę!

Głównym motywem książki jest miłość, to jak się ją przeżywa oraz to, co się dzieje, kiedy jej brakuje. Fabuła toczy się w różnych miastach (Warszawa, Paryż, Wenecja i Positano),ale to co najważniejsze dzieje się właśnie w słonecznej Toskanii. Głównymi bohaterkami są dwie kobiety i jak zapewne się domyślacie, ich losy przetną się właśnie we Włoszech. Nicoletta prowadzi...

Po książkę sięgnęłam z polecenia. Od początku wiedziałam, że jest w moim typie. Ciepła, z pięknymi opisami i skłaniająca do refleksji.

Po książkę sięgnęłam z polecenia. Od początku wiedziałam, że jest w moim typie. Ciepła, z pięknymi opisami i skłaniająca do refleksji.

Właściwie wszystko sprowadza się do miłości. Jej przeżywania, ewentualnie braku, czasem nadmiaru. To nie gorący romans pod słońcem Toskanii. To droga do siebie. Pokrętna, czasem sterowna przez siłę wyższą czy inną świętą Ritę. Magdalenę Kordel zawsze czyta się z leniwą przyjemnością. To jak dobry deser, rozpływający się w ustach. A że Włochy nieodłącznie kojarzą się z pysznym jedzeniem, to porównanie jest trafne. Tym bardziej, że bohaterka też zna się na rzeczy. Jest ciepło, pachnąco i otulajaco. W sam raz na początek listopada zanurzonego w złotej, polskiej jesieni.

Właściwie wszystko sprowadza się do miłości. Jej przeżywania, ewentualnie braku, czasem nadmiaru. To nie gorący romans pod słońcem Toskanii. To droga do siebie. Pokrętna, czasem sterowna przez siłę wyższą czy inną świętą Ritę. Magdalenę Kordel zawsze czyta się z leniwą przyjemnością. To jak dobry deser, rozpływający się w ustach. A że Włochy nieodłącznie kojarzą się z...

"Nie da się w kółko bać życia!
Uciekać w żal i usprawiedliwiać wszystko swoim cierpieniem."

Książka ok, choć tym razem mnie nie zachwyciła.

"Nie da się w kółko bać życia!
Uciekać w żal i usprawiedliwiać wszystko swoim cierpieniem."

Książka ok, choć tym razem mnie nie zachwyciła.

Piękna powieść przedstawiająca historię dwóch kobiet. Nicoletta nie może się pozbierać po śmierci swojego męża. Kobieta nie potrafi zapanować nad swoim życiem i chcąc targnąć się na swoje życie. Pewnego dnia miała sen, który jej zdaniem był wiadomością, którą chciała jej przekazać babcia. Dziewczyna wyjeżdża do rodzinnego domu w którym się wychowała szukając odpowiedzi i wskazówek co robić dalej. Lela, czyli druga historia która ma swoje zakończenie w Toskanii jest dziennikarką. Przyjaciółki wysyłają ją w podróż, która umożliwi jej napisanie artykułu o tradycjach, potrawach itd w Toskanii. Lela wylądowała u Nicoletty. Kobiety bardzo się polubiły. Na koniec.. Lela, która miłość była dla niej przereklamowana i nieistniejąca znajduje miłość..w pięknym, malowniczymi miejscu 😔
Gorąco polecam 💖

Piękna powieść przedstawiająca historię dwóch kobiet. Nicoletta nie może się pozbierać po śmierci swojego męża. Kobieta nie potrafi zapanować nad swoim życiem i chcąc targnąć się na swoje życie. Pewnego dnia miała sen, który jej zdaniem był wiadomością, którą chciała jej przekazać babcia. Dziewczyna wyjeżdża do rodzinnego domu w którym się wychowała szukając odpowiedzi i...

To była bardzo przyjemna podróż. Jednak, tak jak już ktoś przede mną wspomniał, nieco pośpieszne zakończenie. Szkoda, pobyłabym z tymi bohaterkami dłużej :)

To była bardzo przyjemna podróż. Jednak, tak jak już ktoś przede mną wspomniał, nieco pośpieszne zakończenie. Szkoda, pobyłabym z tymi bohaterkami dłużej :)

Już dawno tak długo nie czytałam książki. Mogłam w każdej chwili ją odłożyć i wrócić po kilku dniach. Nie było oczekiwania co będzie dalej bo nie było żadnej akcji. Ot tak, poprostu opisane życie dwóch kobiet, które przypadkiem spotykają się w Toskanii. Bardzo lubię książki pani Kordel ale ta niczym szczególnym mnie nie ujęła.

Już dawno tak długo nie czytałam książki. Mogłam w każdej chwili ją odłożyć i wrócić po kilku dniach. Nie było oczekiwania co będzie dalej bo nie było żadnej akcji. Ot tak, poprostu opisane życie dwóch kobiet, które przypadkiem spotykają się w Toskanii. Bardzo lubię książki pani Kordel ale ta niczym szczególnym mnie nie ujęła.

Często sięgam po książki tej autorki. Są super, ciepło napisane, wciągają do samego końca. Na tej trochę się zawiodłam. Dużo opisów wewnętrznych rozterek jednej z bohaterek, a mało akcji, zwłaszcza, gdy jest już w Toskanii, gdzie wszystko tak naprawdę się rozwija - nowe znajomości, odbudowanie starych, rozpoczęcie nowego etapu w życiu..... I tu akcja szybko się skończyła.

Często sięgam po książki tej autorki. Są super, ciepło napisane, wciągają do samego końca. Na tej trochę się zawiodłam. Dużo opisów wewnętrznych rozterek jednej z bohaterek, a mało akcji, zwłaszcza, gdy jest już w Toskanii, gdzie wszystko tak naprawdę się rozwija - nowe znajomości, odbudowanie starych, rozpoczęcie nowego etapu w życiu..... I tu akcja szybko się skończyła.