W drugiej części tomu powieści Adela jest już dorosłą,szczęśliwą kobietą marzenie jej się największe spełniło ma kochającą,wspaniałą rodzinę,pięknego synka.
Kocha i jest kochana,a jednak boi się tego,że to jest aby snem,rozdarta jest między pełnoetapową mamę,a pracującą kobietę.
Pragnie powrócić znowu do pracy własnej pracować.
Zatrudnia opiekunkę do swojego dziecka.
A ta widzi dzień zachowanie jej synka Pawełka,chce by się skonsultowała że specjalistą pomogła chłopcu,a Adela odwleka to.
Historia przejmująca,emocjonalna cały wachlarz emocji silnych,prawdziwych przekazuje autorka,wzruszeń tu nie brakowało,wzruszyłam się bardzo,gdy czytałam tą opowieść wciągającą,mądrą pięknie napisaną przez autorkę.
Po raz kolejny zachwyciła mnie swym własnym piórem pisarka Aneta Krasińska,potrafi pisać wspaniałe,wzruszające i bardzo dobre historie.
Z bohaterami związana emocjonalnie,zżyta jestem szkoda,że to ostatni tom tej pięknej,cudnej powieści.

W drugiej części tomu powieści Adela jest już dorosłą,szczęśliwą kobietą marzenie jej się największe spełniło ma kochającą,wspaniałą rodzinę,pięknego synka.
Kocha i jest kochana,a jednak boi się tego,że to jest aby snem,rozdarta jest między pełnoetapową mamę,a pracującą kobietę.
Pragnie powrócić znowu do pracy własnej pracować.
Zatrudnia opiekunkę do swojego dziecka.
A ta...

Cel autorki - uwrażliwienie na "Inność"- Autyzm.
Czy się udało? Nie do końca.

To druga część dylogii "Adela".
Jakaś taka dziwna jest w tym tomie Adela. Oskarża opiekunkę swojego syna Pawełka o nadwrażliwość, a sama widząc problem z rozwojem swojego dziecka zamiata go pod dywan.
Do tego w tym tomie ilość dziwnych zagadek i nieszczęść przytłacza. Za dużo złego i niewyjaśnionych zbiegów okoliczności. Niby rozwiązuje się zagadka z ciotką Patrycją, ale później autorka poszła już za bardzo w stronę fantazji. Ojciec- który okazuje się nie ojcem, opiekunka dziecka- która okazuje się rodziną, podarowanie współwłasności w firmie koleżance z bidula...Nawet odnalezienie biologicznego ojca i poznanie diagnozy synka jakieś takie przewidywalne. Ojciec- lekarz, dziecko z niepokojącymi zachowaniami, kilka lat bez diagnostyki, rehabilitacji? Ja tego nie kupuję.

Traumatyczne dzieciństwo i młodość Adeli przedstawione w pierwszym tomie było wciągające. Straciła rodziców, była w bidulu, doświadczyła przemocy i gwałtów. Pierwszy tom był ciekawy i kończyła go zagadka dająca nadzieję na dobrą kontynuację.
Drugi tom ciekawy nie był, te same dylematy, znów powrót do przeszłości i nijakość życia głównej bohaterki. Zabrakło mi Adeli z pierwszego tomu. A problem autyzmu został potraktowany bardzo pobieżnie.
NIE POLECAM!

Cel autorki - uwrażliwienie na "Inność"- Autyzm.
Czy się udało? Nie do końca.

To druga część dylogii "Adela".
Jakaś taka dziwna jest w tym tomie Adela. Oskarża opiekunkę swojego syna Pawełka o nadwrażliwość, a sama widząc problem z rozwojem swojego dziecka zamiata go pod dywan.
Do tego w tym tomie ilość dziwnych zagadek i nieszczęść przytłacza. Za dużo złego i...

Kolejna odsłona z życia Adeli. To ciepła pełna uczuć, wątpliwości, niepewności, bólu, a także radości i miłości. Autorka także domyka historię niezmiennie zaskakując bawiąc czytelnika i wzruszając go do łez. Po raz kolejny poruszając i ukazując nieznane trudności rodziców dziecka z niepełnosprawnością ich niepewność determinację strach i lęki. Polecam tę książkę zdecydowanie!

Kolejna odsłona z życia Adeli. To ciepła pełna uczuć, wątpliwości, niepewności, bólu, a także radości i miłości. Autorka także domyka historię niezmiennie zaskakując bawiąc czytelnika i wzruszając go do łez. Po raz kolejny poruszając i ukazując nieznane trudności rodziców dziecka z niepełnosprawnością ich niepewność determinację strach i lęki. Polecam tę książkę zdecydowanie!

Wspaniala,wzruszająca

Wspaniala,wzruszająca

Powracam do losów Adeli, która w swoim życiu nie miała łatwo. Teraz jest dorosłą kobietą, mężatką i matką małego Pawełka. Mimo tego, że pozornie jest szczęśliwa, wciąż ogląda się wstecz, co nie pozwala jej oddychać pełną piersią. Być może obawia się, że pewnego dnia się obudzi, a jej obecne życie okaże się tylko snem. Spotkanie z osobami z przeszłości pozwala jej odkryć wiele istotnych spraw. Czy w końcu będzie mogła żyć tylko przyszłością?

„Kiedy poznała Alberta, nie pytał o jej przeszłość. Z czasem odsłoniła przed nim niektóre epizody ze swojego życia, ale o wielu z nich wciąż nie miał pojęcia. Może gdyby od razu przyznała się do tego, jak wyglądało jej życie, gdy pracowała na scenie, nie obawiałaby się teraz, że prawda może zniszczyć ich związek? Ufała mężowi, ale wstyd ją paraliżował.”

Aneta Krasińska po raz kolejny skupia się na życiu Adeli, pokazując nam jak głębokie piętno może odcisnąć na nas to, co kiedyś spotkało nas w życiu. Nie oznacza to jednak, że nie mamy szans, aby wyjść na prostą i znów móc cieszyć się życiem. Dla chcącego nic trudnego, każdy z nas zasługuje na szczęście, nie wszyscy potrafią jednak prawidłowo wykorzystać tę okazję. Dzieci wychowujące się w bidulu, nie zawsze obierają dobry kierunek opuszczając jego mury. Czasem rzeczywistość zbyt mocno ich przytłacza, a oni najzwyczajniej w świecie sobie z nią nie radzą. Staczają się każdego dnia, nie pozwalając sobie pomóc. Ale nie wszystkie podzielają taki los. Są i takie osoby, którym mimo ciężkiego startu, udaje się osiągnąć zamierzony cel. Taką osobą z pewnością jest nasza bohaterka Adela, a także jej przyjaciółka Ula.

Autorka znana jest również z tego, że w swoich powieściach porusza ważne problemy. Tutaj w dużej mierze skupiamy się na synu Adeli, który jest inny niż jego rówieśnicy. Zmaga się on bowiem z autyzmem, czyli pewnego rodzaju wycofaniem. Nie rozwija się podobnie jak inne dzieci w jego wieku, ale nie oznacza to wcale, że jest gorszy. Aneta Krasińska stara się nam również uświadomić, że autyzm nie jest chorobą, a zaburzeniem rozwoju mózgu. W swojej powieści zagłębia nam ten temat.

W tej historii mamy różne relacje międzyludzkie, pojawiają się rodzinne sekrety, które po wielu latach wychodzą na jaw i robią niemałe zamieszanie. A przede wszystkim to historia traktująca o życiu, które każdego dnia może nam przynieść coś niespodziewanego. Bohaterowie mają nadzieję na lepsze jutro, wierzą, że każdy kolejny dzień, może przynieść im coś lepszego.

Książka napisana samym życiem, prostym i składnym językiem, wciągająca, intrygująca oraz okraszona emocjami. Bohaterowie dobrze przedstawieni, ukazujący to co skrywają głęboko w sobie. Pomysł na fabułę realny oraz ciekawy.

„W jej głowie dudniły kolejne pytania. Żal przepełnił jej duszę. Była dorosła, ale wciąż nosiła w sobie ból zranionego dziecka. Nadzieja ustąpiła miejsca goryczy.”

"Adela. Krok w przyszłość" to historia kobiety, która w końcu powoli zaczyna układać sobie życie, które pozwala jej pójść do przodu, przestając się wciąż oglądać za siebie. Historia poruszająca istotne problemy, dająca nadzieję na lepsze jutro. Polecam.

Powracam do losów Adeli, która w swoim życiu nie miała łatwo. Teraz jest dorosłą kobietą, mężatką i matką małego Pawełka. Mimo tego, że pozornie jest szczęśliwa, wciąż ogląda się wstecz, co nie pozwala jej oddychać pełną piersią. Być może obawia się, że pewnego dnia się obudzi, a jej obecne życie okaże się tylko snem. Spotkanie z osobami z przeszłości pozwala jej odkryć...

Adela rodzi dziecko. Wydawałoby się, że teraz wszystko będzie już ok., jednak jest małe ale – Pawełek mało przybiera na wadze i zachowuje się trochę nietypowo. Gdy Adela postanawia wrócić do pracy zatrudnia opiekunkę – Joannę. Dziewczyna studiuje pedagogikę i również zwraca uwagę na dziwne zachowanie chłopca.
Oprócz problemów z dzieckiem Adela musi jeszcze raz zmierzyć się z przeszłością. Spotkana przy grobie rodziców ciotka Patrycja sugeruje jej, że nie jest dzieckiem jej brata, a jej mama miała z kimś romans. Czy Adeli uda się odkryć tajemnice z przeszłości i odkryć, kto jest jej ojcem nie napiszę.

Książkę czyta się dobrze. Na pewno nie jest to historia, która jednym uchem wlatuje a drugim wylatuje, więc zostanie w mej pamięci na dłużej. Być może ktoś stwierdzi, że zachowanie Adeli w niektórych momentach było dziwne, i w niektórych momentach zachowywała się jak ofiara losu. Czy możemy jednak oceniać obiektywnie. Wszak kto z nas jednak wie jak sami byśmy się zachowywali mając za sobą taki bagaż doświadczeń?

Adela rodzi dziecko. Wydawałoby się, że teraz wszystko będzie już ok., jednak jest małe ale – Pawełek mało przybiera na wadze i zachowuje się trochę nietypowo. Gdy Adela postanawia wrócić do pracy zatrudnia opiekunkę – Joannę. Dziewczyna studiuje pedagogikę i również zwraca uwagę na dziwne zachowanie chłopca.
Oprócz problemów z dzieckiem Adela musi jeszcze raz zmierzyć się...

Chciałabym wam powiedzieć, że super i wow, ale nie mogę. Wręcz przeciwnie, jestem strasznie zawiedzona. Miałam nadzieję, że drugi tom będzie lepszy, a okazało się, że nie nastąpiła żadna zmiana. Nadal książka jest napisana bez emocji. Pierwszy tom zakończył się w ciekawy sposób, jednak w tym tomie temat znów został potraktowany po macoszemu. Wiele wątków zbędnych. Wiele opisów, które powinny przybliżyć nam obraz Adeli, w rzeczywistości tylko rozpraszały i niepotrzebnie wydłużyły fabułę, a wręcz jeszcze bardziej zniechęciły mnie do głównej bohaterki. Mam wrażenie, że ta kobieta, która przekroczyła już 40 lat nadal jest jak dziecko. To co ją spotkało mogło mieć taki wpływ. Jednak jest opisane w tak mało ciekawy i emocjonalny sposób, że nie jestem w stanie jej współczuć, polubić, ani wykrzesać wobec niej jakichkolwiek pozytywnych reakcji. Inteligentna bizneswomen zachowuje się czasami jakby była niedouczona. Nie widzi, że z jej dzieckiem serio jest coś nie tak. Oskarża opiekunkę, która sugeruje wizytę u specjalisty, że jest przemądrzała. Ogrom dziwnych zagadek i nieszczęść przytłacza. Za dużo tego złego i niewyjaśnionych zbiegów okoliczności. Przykro mi pisać tą opinię, ale nie mogę oszukiwać ani siebie, ani was. Cieszę się, że mam to już za sobą, bo naprawdę się zmęczyłam czytaniem.

Chciałabym wam powiedzieć, że super i wow, ale nie mogę. Wręcz przeciwnie, jestem strasznie zawiedzona. Miałam nadzieję, że drugi tom będzie lepszy, a okazało się, że nie nastąpiła żadna zmiana. Nadal książka jest napisana bez emocji. Pierwszy tom zakończył się w ciekawy sposób, jednak w tym tomie temat znów został potraktowany po macoszemu. Wiele wątków zbędnych. Wiele...

Adela Krok w przeszłość" i "Adela Krok w przyszłość" , II tomowa powieść Anety Krasińskiej rozgrywająca sią na przestrzeni trzydziestu paru lat zaskakuje nas na każdym kroku. Adele poznajemy w wieku 12 lat na pierwszym w jej życiu sylwestrze. Jednak życie pisze dla niej inny scenariusz, zaskakujący i tragiczny. Pałen rozczarowań i przepełniony niesprawiedliwością. Pisarka stawia swoją bohaterkę w sytuacjach skrajnych , często nie majacą wpływu na kolejne wydarzenia. Pragnie stabilizacji i bliskości osoby kochanej i kochajacej. W poźniejszych latach płaci wysoką cenę za własne wybory. W drugiej części jej życie stabilizuje sie jednak wtedy gdy wychowuje dziecko z ukochanym mężczyzną do jej codzienności wkrada się przeszłość powodujac zgrzyty dnia codziennego. Książka ciekawa, o tęsknocie , nadziejach, pogoni za lepszym jutrem. Także o niespodziewanych sytuacjach i zdarzeniach, nie zawsze miłych, powodujących przewartościowanie niektórych rzeczy o 180⁰. Polecam czytelnikom twardo stąpającym po ziemi.

Adela Krok w przeszłość" i "Adela Krok w przyszłość" , II tomowa powieść Anety Krasińskiej rozgrywająca sią na przestrzeni trzydziestu paru lat zaskakuje nas na każdym kroku. Adele poznajemy w wieku 12 lat na pierwszym w jej życiu sylwestrze. Jednak życie pisze dla niej inny scenariusz, zaskakujący i tragiczny. Pałen rozczarowań i przepełniony niesprawiedliwością....

"ADELA. KROK W PRZYSZŁOŚĆ" ANETA KRASIŃSKA

Jest to druga część cyklu pt "Adela".
Ta część też niesamowicie szybko wciąga i bardzo łatwo jest poczuć to co czuje Adela.
Fabuła, język i styl jest prosty, jednak nie ma to żadnego wpływu na jakość powieści.
Pomimo poruszanych ważnych tematów książkę czyta się szybko, lekko i z przyjemnością.
Są emocje, wzruszenia i zawiłości życia, jak to w życiu.

Poznajemy dalsze losy naszej bohaterki.
Po burzliwej historii swego dzieciństwa i bardzo trudnym dorastaniu Adela stała się kobietą.
Będzie chciała stworzyć swój dom i mieć rodzinę.
Teraz jest już kochaną i spełnioną kobieta. Żoną i matką.
Jakiś czas po urodzeniu syna pragnie wrócić do pracy, dlatego zatrudnia opiekunkę do dziecka Joannę.
To właśnie ta młoda dziewczyna zauważa, że chłopiec nie rozwija się prawidłowo.Stara się bardzo delikatnie zasugerować matce chłopca obserwację malca i badania, które wykażą co się dzieje z chłopcem.
Po zastanowieniu się małżeństwo decyduje się udać z synkiem do lekarza, aby dowiedzieć się co się  z nim dzieje. Aby lekarz miał całkowity obraz sytuacji rodziny Adela wraz z mężem będzie musiała podać bardzo dokładne informacje o chorobach w swojej rodzinie i wszystkich skłonnościach.
Niestety Adela nic nie wie, nie pamięta.
Była przecież dzieckiem, gdy jej rodzice zmarli. Ma tylko ciotkę Patrycję, z którą od wielu lat nie ma kontaktu. Co wykryją badania chłopca ? 

Okazuje się, że Adela będzie musiała stawić czoła swojej przeszłości.
Spotka się ze swoją ciotką Patrycją do której ma ogromny żal, że pozostawiła ją w domu dziecka zamiast się nią zaopiekować.
Wyjdą na jaw skrywane tajemnice i okaże się, że nie wszystko jest takim jakim się wydawało.Adela pozna swoja tożsamość i teraz już będzie znała prawdę.

Wreszcie ma ukochana rodzinę i jest szczęśliwa.

Szkoda, że to już koniec historii Adeli. 
Polubiłam ją i chciałam, aby wreszcie była szczęśliwa.

Polecam całą serię "Adela".
Jest idealna na wieczór z odprężającą książką

"ADELA. KROK W PRZYSZŁOŚĆ" ANETA KRASIŃSKA

Jest to druga część cyklu pt "Adela".
Ta część też niesamowicie szybko wciąga i bardzo łatwo jest poczuć to co czuje Adela.
Fabuła, język i styl jest prosty, jednak nie ma to żadnego wpływu na jakość powieści.
Pomimo poruszanych ważnych tematów książkę czyta się szybko, lekko i z przyjemnością.
Są emocje, wzruszenia i zawiłości...

Po przejściach z dzieciństwa Adeli udało się spełnić największe marzenie - ma rodzinę, jest kochana, niemniej jednak przeszłość wciąż do niej wraca. W różnych momentach i z różną siłą. Okazuje się, że kobieta nie może postawić grubej kreski i zapomnieć o swojej młodości.

Dodatkowo jako mama nie umie się przestawić na pracę... Chodzi do pracy, a myśli o dziecku. Siedzi z dzieckiem, a myślami jest w pracy... Adela zatrudnia opiekunkę do dziecka Joannę, która zwraca jej uwagę na nietypowe zachowania jej synka. Czyżby młoda dziewczyna zauważyła chorobę, mimo że tatą Pawełka jest lekarz? Jakie będą dalsze losy tej rodziny? Czy Pawełek jest naprawdę chory? I najważniejsze - czy Adela raz na zawsze upora się z przeszłością i zacznie żyć z pełnym oddechem? Jakie rozterki targają kobietami, niezależnie od wieku kiedy zostają matkami?

"Mały na początku kaprysił i nie chciał jeść. Adela usiłowała go zabawić, odwrócić jego uwagę od butelki, a jednocześnie wepchnąć mu smoczek do ust. Uwijała się jak w ukropie, ale nie przychodziło jej to łatwo.[...] Co to za matka, która nie potrafi nakarmić własnego dziecka?"Książki czytałam jedna po drugiej, więc od razu "wgryzłam się" w fabułę. Autorka ujęła mnie tym, jak opisała prawdziwe macierzyństwo, tak bez ściemy... Od razu lepiej się poczułam. Główna bohaterka oprócz problemów z dzieckiem będzie musiała zmierzyć się z tajemnicami z przeszłości, które okażą się bardzo kluczowe dla jej życia. Będzie musiała stanąć oko w oko z ludźmi, których myślała że już nie spotka na swojej drodze. Autorka zaskoczyła mnie wieloma wątkami, mimo niewielkiej ilość stron książka zawiera w sobie wiele treści, jeśli wiecie co mam na myśli.

Styl autorki przypadł mi do gustu, historia Adeli na pewno zostanie ze mną na dłużej. Jeśli będziecie mieli okazję to polecam ku uwadze tę dylogię.

Po przejściach z dzieciństwa Adeli udało się spełnić największe marzenie - ma rodzinę, jest kochana, niemniej jednak przeszłość wciąż do niej wraca. W różnych momentach i z różną siłą. Okazuje się, że kobieta nie może postawić grubej kreski i zapomnieć o swojej młodości.

Dodatkowo jako mama nie umie się przestawić na pracę... Chodzi do pracy, a myśli o dziecku. Siedzi z...