rozwińzwiń

Kaligula. Wyznania szaleńca

Okładka książki Kaligula. Wyznania szaleńca Michał Kubicz Patronat Logo
Patronat Logo
Okładka książki Kaligula. Wyznania szaleńca
Michał Kubicz Wydawnictwo: Książnica Seria: Wyrwane z kart historii powieść historyczna
512 str. 8 godz. 32 min.
Kategoria:
powieść historyczna
Seria:
Wyrwane z kart historii
Wydawnictwo:
Książnica
Data wydania:
2019-10-16
Data 1. wyd. pol.:
2019-10-16
Liczba stron:
512
Czas czytania
8 godz. 32 min.
Język:
polski
ISBN:
9788324583065
Tagi:
Cesarstwo rzymskie starożytny Rzym walka o władzę
Średnia ocen

7,9 7,9 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oficjalne recenzje i

Ludzka twarz szaleńca



120 18 25

Oceny

Średnia ocen
7,9 / 10
132 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
5
5

Na półkach:

Czyta się płynnie, dla mnie to atut bo gubię się w skrzętnie konstruowanych zawiłościach poplątanej akcji oraz gęstych kłębowiskach postaci i zależności między nimi. Nie zapiera tchu ale jest na tyle wciągająca, że chce się wiedzieć jak się fabuła dalej potoczy. Osobiście to co mnie zaskoczyło to pokazanie i potwierdzenie uniwersalności pewnych mechanizmów dotyczących władzy i osób, które ją posiadają. Narzuciły mi się podobieństwa i analogie dotyczące naszej obecnej sytuacji politycznej, choć nie było to na tyle wyeksponowane odczucie ani też motywem autora, by zdominowało i przysłaniało mi i generalnie czytelnikowi fabułę.

Czyta się płynnie, dla mnie to atut bo gubię się w skrzętnie konstruowanych zawiłościach poplątanej akcji oraz gęstych kłębowiskach postaci i zależności między nimi. Nie zapiera tchu ale jest na tyle wciągająca, że chce się wiedzieć jak się fabuła dalej potoczy. Osobiście to co mnie zaskoczyło to pokazanie i potwierdzenie uniwersalności pewnych mechanizmów dotyczących...

więcej Pokaż mimo to

avatar
2233
2183

Na półkach: ,

Jedna z najbardziej fascynujących książek jakie przeczytałem !!

Buciczek.

Zakorzeniony w głowach ogółu (również w mojej) portret Kaliguli jako psychopatycznego tyrana i zboczeńca, w powieści Michała Kubicza zostaje przedstawiony nieco inaczej.

Pogubiony, osamotniony dzieciak, świadom potworności, jakie dotknęły jego rodzinę zostaje postawiony na czele najpotężniejszego państwa ówczesnego świata.
Czy może dziwić jego pragnienie zemsty, odwetu na tych, którzy doprowadzili jego bliskich do niewyobrażalnej tragedii ?
A równocześnie pragnie bliskości, tak bardzo pragnie być kochanym.
Tak, był momentami okrutny, ale takie to były czasy.
Czy inaczej postępowali jego poprzednicy, Oktawian i Tyberiusz ?
Nie spieszmy się z oceną opierając się wyłącznie na 'Żywotach Cezarów' Swetoniusza.

Ponownie zachwyca cudowny język autora.
Tak plastyczne, kolorowe są jego opisy.
Równie pięknie Kubicz opisuje monumentalne budowle jak i ćwierkające ptaki czy listowie drzew.

Warto też zwrócić uwagę na końcowe strony, na których autor wyjaśnia czym kierował się w tworzeniu fabuły, budowaniu postaci, jak umiejętnie wplatał w akcję historyczne wydarzenia.

Arcydzieło !!!

10/10.

Jedna z najbardziej fascynujących książek jakie przeczytałem !!

Buciczek.

Zakorzeniony w głowach ogółu (również w mojej) portret Kaliguli jako psychopatycznego tyrana i zboczeńca, w powieści Michała Kubicza zostaje przedstawiony nieco inaczej.

Pogubiony, osamotniony dzieciak, świadom potworności, jakie dotknęły jego rodzinę zostaje postawiony na czele najpotężniejszego...

więcej Pokaż mimo to

avatar
558
344

Na półkach:

Buciczek, Gajusz Juliusz Cezar Germanik ,historia zna go jako Kaligulę, bezwzględnego tyrana ,którego większość miała za szaleńca. Drżeli przed nim patrycjusze,senatorowie i nobilowie ,ale plebs go kochał. Za co? Czym sobie ich zjednał? A co sprawiło,że szlachetnie urodzeni,którzy pomogli mu zdobyć purpurę i zasiąść na tronie zaczęli zionąć do niego nienawiścią planując zamach?

Praktycznie wszystkie karty wujka Google przedstawiają młodego władcę jako potwora. Z resztą niewiele o nim wiemy ,a jak już to z tej najgorszej strony. Ile w tych opowieściach jest prawdy a ile domysłów? Po jego śmierci wszystko co było z nim związane zostało zniszczone, wydano rozkaz wymazania go ze wszelkich tablic , tak jakby nigdy nie istniał. Jego ciało po śmierci zbezczeszczono. Podobno był bezwzględny, zepsuty, zły...podobno deptał osiemsetletnią tradycję Rzymu, podobno ogłosił się bogiem...
A jak przedstawił go autor? Ano tak, że ja jako czytelnik zaczynałam rozumieć wszystkie pobudki,które kierowały Kaligulą. Za panowania Tyberiusza młody Buciczek stracił wszystko co najbardziej kochał,jego beztroskie życie zamieniło się w życie przepełnione ciągłym lękiem i strachem. Żył w napięciu, samotny, zagubiony, ze świadomością, że ktoś odpowiada za śmierć jego rodziny... Czy przysięga, którą złożył o zaniechaniu zemsty miała szansę zostać dotrzymana? Tym bardziej, że odkrył kto odpowiada za tragedię,która go spotkała ? Czy my na jego miejscu też nie chcielibyśmy sprawiedliwości?

Przepadłam. Całkowicie przepadłam w tej powieści. Z resztą nie mogło być inaczej bo uwielbiam pióro autora. Jego książki są bardzo dopracowane, napisane z lekkością. Są wirtualną podróżą po Imperium. Podróżą,która nie nudzi a która sprawia ,że chce się więcej i więcej.

Gorąco polecam! Nie tylko ten tytuł,ale całą serię z "Liwią matką bogów" jako tom 1.

Buciczek, Gajusz Juliusz Cezar Germanik ,historia zna go jako Kaligulę, bezwzględnego tyrana ,którego większość miała za szaleńca. Drżeli przed nim patrycjusze,senatorowie i nobilowie ,ale plebs go kochał. Za co? Czym sobie ich zjednał? A co sprawiło,że szlachetnie urodzeni,którzy pomogli mu zdobyć purpurę i zasiąść na tronie zaczęli zionąć do niego nienawiścią planując...

więcej Pokaż mimo to

avatar
9
9

Na półkach:

Bardzo dobra książka,dobrze się ja czytało,choć autor,próbując racjonalnie wyjaśnić niektóre zachowania i decyzje cesarza,obdarl go nieco z tej otoczki obłąkanego szaleńca,który kierował się głównie emocjami i okrucieństwem.Tutaj natomiast Kaligula jest wprawdzie okrutnym,ale nie różniącym się w tym od ludzi żyjących w tamtym okresie,myślącym w miarę racjonalnie,choć skrzywdzonym młodzieńcem który obejmując władze nad Imperium,ma możliwość wprowadzenia w czyn zemsty na tych którzy,według niego,skrzywdzili lub przyczynili się do krzywdy jego rodziny.Wiedza autora jest ogromna i czuć to,gdy czyta się kolejne strony.Dobrze tez wyjaśnione na ostatnich stronach jest co autor pominął,a co nieco wzbogacił.Ogólnie książka bardzo dobra i jest bogata w informacje o tamtym okresie starożytnego Rzymu.

Bardzo dobra książka,dobrze się ja czytało,choć autor,próbując racjonalnie wyjaśnić niektóre zachowania i decyzje cesarza,obdarl go nieco z tej otoczki obłąkanego szaleńca,który kierował się głównie emocjami i okrucieństwem.Tutaj natomiast Kaligula jest wprawdzie okrutnym,ale nie różniącym się w tym od ludzi żyjących w tamtym okresie,myślącym w miarę racjonalnie,choć...

więcej Pokaż mimo to

avatar
922
534

Na półkach:

Z twórczością Michała Kubicza po raz pierwszy zetknąłem się w 2021 r., kiedy to miałem okazję przeczytać jego powieść pt. "Tyberiusz. Cesarstwo nad przepaścią". Osadzona w realiach Cesarstwa Rzymskiego książka przyciągnęła mnie swoim klimatem, zwrotami akcji oraz bogatym tłem historycznym. Tak samo jest w przypadku powieści pt. "Kaligula. Wyznania szaleńca".

W książce tej Michał Kubicz skupił się na przedstawieniu losów następcy Tyberiusza - Kaliguli, cesarza rzymskiego, który przeszedł do historii, jako mający problemy psychiczne władca, który mianował konsulem... swojego konia Incitatus. Autor ukazuje tutaj Kaligulę, jako osobę, która od dziecka była świadkiem śmierci swoich najbliższych, knowań oraz krwawych walk o władzę. Tajemnicza choroba na jaką zapadł na początku swoich rządów sprawiła, że zaczął nagle obawiać się utraty tronu. Kaligula jest tu przedstawiony, jako osoba chwiejna, chimeryczna, która z jednej strony kocha Millonię Cezonię i swoje siostry oraz dba o poprawę losu niższych warstw rzymskiego społeczeństwa, zaś z drugiej na skutek zemsty i podszeptów doradców skazuje na śmierć, banicję lub więzienie swoich najbliższych, dowódców oraz dworzan, poddaje ich okrutnym torturom, a także wysuwa wobec nich oskarżenia o spisek lub działanie na szkodę cesarstwa. Uznaje siebie za Boga i chce, by inni Rzymianie oddawali mu swoją cześć. Nie uznaje jakiegokolwiek sprzeciwu oraz domaga się ślepego posłuszeństwa. Kierowany chęcią zemsty dopuszcza się kolejnych zbrodni.

Podobnie jak w powieści o losach Tyberiusza, także i książce o Kaliguli Michał Kubicz odtworzył w najdrobniejszych szczegółach realia życia i obyczaje Starożytnego Rzymu, a jednocześnie zilustrował dwór cesarski oraz Senat jako miejsca przesiąknięte korupcją, intrygami oraz brutalnymi walkami o wpływy między różnymi koteriami. Kaligula zaś pokazany jest jako władca, którego pycha oraz chęć odwetu, przesłania mu racjonalne myślenie i popycha do rozlewu krwi.

Reasumując. Jest to ciekawa i bardzo dobrze napisana powieść historyczna pełna emocji oraz zwrotów akcji. Polecam.

Z twórczością Michała Kubicza po raz pierwszy zetknąłem się w 2021 r., kiedy to miałem okazję przeczytać jego powieść pt. "Tyberiusz. Cesarstwo nad przepaścią". Osadzona w realiach Cesarstwa Rzymskiego książka przyciągnęła mnie swoim klimatem, zwrotami akcji oraz bogatym tłem historycznym. Tak samo jest w przypadku powieści pt. "Kaligula. Wyznania szaleńca".

W książce tej...

więcej Pokaż mimo to

avatar
2280
1167

Na półkach: , ,

Rok temu miałam okazję przeczytać dwie powieści historyczne Michała Kubicza - ,,Tyberiusz. Cesarstwo na skraju przepaści” i ,,Liwia. Matka bogów”, obie bardzo przypadły mi do gustu, ta druga znalazła się nawet wśród moich ulubionych książek 2022 i myślę, że na długo zostanie w mojej pamięci. Z profilu autora wiem, że w niedługim czasie planuje wydanie kolejnej powieści z tego cyklu, więc wcześniej postanowiłam nadrobić sobie pozostałe i padło na ,,Kaligula. Wyznanie szaleńca”.

,,Kaligula” jest niejako kontynuacją powieści o Tyberiuszu. Rozpoczyna się, gdy wcześniejszy cesarz jest na skraju śmierci, a cały Rzym z niepokojem zastanawia się, kto okaże się następcą. Na skutek rozmaitych zdarzeń zostaje nim młody Gajusz Juliusz Cezar Germanik zwany Kaligulą, który stracił rodzinę za sprawą Tyberiusza, a potem spędził kilka lat jako niemalże jego więzień. Początkowo, na skutek perswazji rodziny, młody władca postanawia zaprowadzić pokój i zażegnać spory między rozmaitymi stronnictwami toczące się przez lata. Jednak wkrótce zaczyna widzieć w swojej pozycji szansę na zemstę na ludziach, którzy skrzywdzili jego bliskich.

Kaligula w powszechnej świadomości zapisał się jako okrutny, szalony cesarz, którego panowanie przyniosło ból i chaos, a śmierć stała się błogosławieństwem, jest chociażby czarnym charakterem w powieści ,,Szata”. Polski autor zaproponował inne spojrzenie na tego cesarza, bardziej ludzkie i empatyczne. Spróbował odpowiedzieć na pytanie, dlaczego Kaligula dopuścił się tak wielu przerażających czynów i został znienawidzony przez senat rzymski. Podobnie jak ,,Tyberiusz”, również ta książka ukazuje starożytny Rzym jako bardzo brutalne i okrutne miejsce, gdzie właściwie nie ma możliwości pozostać niewinnym i gdzie chwile spokoju i uporządkowania spraw są tylko pozorne. W takim otoczeniu wychowuje się Kaligula – nieustanne poczucie strachu i świadomość, że może zostać unicestwiony, tak jak wcześniej jego matka i brat, sprawia, że zaczyna odpowiadać złem za zło, a potem wręcz je wyprzedzać i żyje na zasadzie ,,zniszcz ich, zanim oni zniszczą ciebie”. Autor kreśli wyrazisty portret psychologiczny człowieka opętanego strachem, pragnieniem bezpieczeństwa i coraz mocniej zatracającego się w swojej chęci zemsty i zapewnienia sobie spokoju. Myślę, że jest to wiarygodny i realistyczny obraz, a także nader aktualny, szczególnie jeśli popatrzymy na biografie późniejszych tyranów. Nie jest to jednak opowieść wybielająca Kaligulę i pokazująca go wyłącznie jako ofiarę żądnych władzy patrycjuszy – wiele z czynów cesarza są absolutnie okropne, nieludzkie i nie da się ich usprawiedliwić, chociaż w kontekście tamtych czasów były akceptowalne. Dla mnie to przede wszystkim gorzka historia o upadku człowieka, który tak naprawdę od początku był skazany na spaczenie, i obraz świata, w którym nikt nie miał prawa pozostać dobrym i niewinnym. Dla mnie bardzo ciekawe jest początkowe nawiązanie do mitu o Pelopidach, gdzie też śmierć Agamemnona i Klitajmestry miały być przywróceniem ładu, a tylko nakręcały spiralę zbrodni.

Podobnie jak w ,,Tyberiuszu” czy ,,Liwii”, autor prezentuje nam szereg niejednoznacznych, skomplikowanych postaci, które bezwzględnie dążą do celu i ich decyzje często są kontrowersyjne. Chyba w tej książce widać to najbardziej, przez co czasem lektura może przytłaczać – nie jest to typ historii, w której mamy swojego ukochanego bohatera, któremu kibicujemy, by nie spotkało go nic złego. Niemniej taki sposób prezentacji świata skłania do refleksji – na temat tego, ile zła jest w człowieku, do czego można się posunąć w imię własnych korzyści i gdzie kończy się granica między chłodną kalkulacją a obsesyjnym dążeniem do celu, i czy w sprzyjających okolicznościach każdy z nas nie byłby zdolny do tego typu działań. Przeciwko Kaliguli występuje szereg rzymskich arystokratów, z których na prowadzenie wysuwa się jego szwagier, Marek Winicjusz (tak, ten którego ród Sienkiewicz ,,pożyczył” do ,,Quo Vadis”) – bohater z każdą stroną coraz bardziej bezwzględny, egoistyczny i pozbywający się kolejnych hamulców, ale zarazem tak charyzmatyczny i inteligentny, że nie da się nie poczuć do niego czegoś na kształt uznania. Ciekawie obserwuje się postacie Klaudiusza i Antonii, które ostatecznie wzbudziły moją sympatię w ,,Tyberiuszu”. Stryj głównego bohatera chociaż uchodzi za mało inteligentnego kalekę, okazuje się mieć najtrzeźwiejszy osąd i zrozumienie sytuacji ze wszystkich, z kolei Antonia po latach uświadamia sobie, że jej chęć zemsty czy władzy doprowadziły do tragedii i próbuje ocalić przed tym wnuka. Interesująco śledzi się relacje Kaliguli z jego siostrami, zwłaszcza mając w głowie, że byli oni oskarżeni o stosunki kazirodcze. Najmniej intrygująco wypada chyba ostatnia żona tytułowego bohatera, Cezonia, która w swojej miłości była dla mnie zbyt naiwna i wiernopoddańcza i paradoksalnie łatwiej mi zrozumieć Winicjusza czy Makrona, którzy w imię własnego zysku posuwali się do niemoralności, niż Cezonię, która będąc łagodną i empatyczną, przymykała oko na ,,wybryki” ukochanego. Niemniej rozumiem, że w tego typu powieściach skontrastowanie zła z niewinnością, wręcz łatwowiernością może być potrzebne. Warto też zwrócić uwagę na to, że chociaż każdą z powieści Michała Kubicza można czytać osobno, to tworzą one spójną opowieść o dynastii julijsko-klaudyjskiej i dopełniają się nawzajem, ukazując różne podejście do tych samych spraw. ,,Kaligula” nieco wyjaśnia czy kontynuuje pewne wątki z ,,Liwii” i ,,Tyberiusza”, z kolei przeczytanie tamtych powieści da szarszy ogląd na tę. Myślę, że w ,,Agrypinie”, która jest jeszcze przede mną, będzie podobnie, co dodatkowo zachęca do czytania.

Przyznam, że jeśli miałabym uszeregować książki z tego cyklu, które przeczytałam do tej pory, ,,Kaligula” zająłby chyba ostatnie miejsce, bo ,,Tyberiusz” i ,,Liwia” jednak jakoś mocniej ze mną rezonowały. Natomiast wszystkie te powieści są bardzo dobrze napisane, wyraziście oddają rzymskie realia i są po prostu porządną literaturą. ,,Kaligulę” polecam z czystym sumieniem, szczególnie tym, którzy lubią takie grzebanie w umysłach pokomplikowanych, niejednoznacznych bohaterów.

,, Zemsta rodzi kolejną zemstę. Ból – kolejny ból. Odpowiedzią na przelaną krew będzie nowa krew.”

Rok temu miałam okazję przeczytać dwie powieści historyczne Michała Kubicza - ,,Tyberiusz. Cesarstwo na skraju przepaści” i ,,Liwia. Matka bogów”, obie bardzo przypadły mi do gustu, ta druga znalazła się nawet wśród moich ulubionych książek 2022 i myślę, że na długo zostanie w mojej pamięci. Z profilu autora wiem, że w niedługim czasie planuje wydanie kolejnej powieści z...

więcej Pokaż mimo to

avatar
27
22

Na półkach:

Wciągnęła mnie ta książka do tego stopnia,że będąc w pracy myślałem już nad dalszą podróżą po cesarstwie rzymskim wraz z kaligulą.Pan Michał przedstawił w tej powieści nie tylko warstwę historyczną postaci ale również skupił się na ukazaniu warstwy psychologicznej Kaliguli, jego lęków, spontaniczności, miłości, nienawiści przez co czytelnik stara się zrozumieć tego bohatera nie tylko jako chorego psychicznie cesarza ale również jako człowieka potrzebującego opieki i zrozumienia. Podejrzewam że do napisania takiej powieści Pan Michał musiał zaczerpnąć ogromnej wiedzy, bo mówiąc krótko,na prawdę mu się udało stworzyć powieść konkretną i pełną.Polecam serdecznie

Wciągnęła mnie ta książka do tego stopnia,że będąc w pracy myślałem już nad dalszą podróżą po cesarstwie rzymskim wraz z kaligulą.Pan Michał przedstawił w tej powieści nie tylko warstwę historyczną postaci ale również skupił się na ukazaniu warstwy psychologicznej Kaliguli, jego lęków, spontaniczności, miłości, nienawiści przez co czytelnik stara się zrozumieć tego bohatera...

więcej Pokaż mimo to

avatar
106
68

Na półkach:

Książka wyżej oceniona na tym portalu niż Ogniem i mieczem. Beznadziejna książka z gatunku pisać każdy może......... co przemawia przeciw: wszystko, napisana bez ładu i składu właściwie o niczym ciekawym fatalnym stylem (Polecam już Tacyta, choć to nie powieść to przyjemniej się czyta). Czytam książki od pół wieku i zauważyłem, że wydaje się coraz gorszych autorów...... niestety coraz gorszych i gorszych, jedyny plus to książki ładnie wydane.

Książka wyżej oceniona na tym portalu niż Ogniem i mieczem. Beznadziejna książka z gatunku pisać każdy może......... co przemawia przeciw: wszystko, napisana bez ładu i składu właściwie o niczym ciekawym fatalnym stylem (Polecam już Tacyta, choć to nie powieść to przyjemniej się czyta). Czytam książki od pół wieku i zauważyłem, że wydaje się coraz gorszych autorów.........

więcej Pokaż mimo to

avatar
373
269

Na półkach:

Jak na osobę, która rzadko czyta książki historyczne, zostałam wciągnięta w tę historię.
Książka bardzo ciekawa, chwilami czyta się jak rasowy kryminał, a smaczki starożytnego Rzymu - rewelacyjne.
Brudna polityczna korupcja nic się nie zmieniła, być może niektórzy do dziś czerpią z tamtych czasów i marzą o posągach i składaniu im ofiar...
Ciekawość, którą we mnie obudził Michał Kubicz nakazała mi sprawdzać różne fakty i szukać miejsc na mapach.
Byłoby idealnie dla mnie, gdyby nie jeden wyraz, którego Autor, jak dla mnie, nadużywał - "wpierw". Gdyby ktoś czytał, to proszę, policzcie, ile razy został ten wyraz użyty ;) Ja za późno się zorientowałam, żeby liczyć. Ot, taka chęć posiadania wiedzy bezużytecznej.

Jak na osobę, która rzadko czyta książki historyczne, zostałam wciągnięta w tę historię.
Książka bardzo ciekawa, chwilami czyta się jak rasowy kryminał, a smaczki starożytnego Rzymu - rewelacyjne.
Brudna polityczna korupcja nic się nie zmieniła, być może niektórzy do dziś czerpią z tamtych czasów i marzą o posągach i składaniu im ofiar...
Ciekawość, którą we mnie obudził...

więcej Pokaż mimo to

avatar
119
96

Na półkach:

Bardzo lubię książki Michała Kubicza. Tym razem też się nie zawiodłam. Ciekawie napisana historia. Pokazując inne oblicze tego władcy zmieniła moją opinię. Z obawy przed brutalnością długo nie mogłam się zabrać do tej książki. Zupełnie niepotrzebnie. Okrucieństwa jest w niej tylko tyle ile konieczne.

Bardzo lubię książki Michała Kubicza. Tym razem też się nie zawiodłam. Ciekawie napisana historia. Pokazując inne oblicze tego władcy zmieniła moją opinię. Z obawy przed brutalnością długo nie mogłam się zabrać do tej książki. Zupełnie niepotrzebnie. Okrucieństwa jest w niej tylko tyle ile konieczne.

Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    310
  • Przeczytane
    148
  • Posiadam
    27
  • Ulubione
    5
  • Teraz czytam
    5
  • 2023
    5
  • Legimi
    5
  • 2020
    4
  • Powieść historyczna
    4
  • 2020
    3

Cytaty

Więcej
Michał Kubicz Kaligula. Wyznania szaleńca Zobacz więcej
Michał Kubicz Kaligula. Wyznania szaleńca Zobacz więcej
Michał Kubicz Kaligula. Wyznania szaleńca Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także