Znowu zaczęłam czytanie opowieści o rodzinnej sielance od ostatniej części. Niestety nie przypadła mi ta historia do gustu, może dlatego, że nie poznałam wcześniejszych losów bohaterów. W książce znajdziemy historię patchworkowej rodziny. Mocno skomplikowane losy tej pozszywanej rodziny ciężko poukładać w głowie. Ciekawe jednak jest to, jak bardzo dojrzali w swoich relacjach byli Ci ludzie. Nie czuli do siebie zatargów, nie obrażali się i nie rozpamiętywali przeszłości. Starają się żyć obok siebie, niektórzy nawet się przyjaźnią. Piękny przykład dojrzałych relacji.

Znowu zaczęłam czytanie opowieści o rodzinnej sielance od ostatniej części. Niestety nie przypadła mi ta historia do gustu, może dlatego, że nie poznałam wcześniejszych losów bohaterów. W książce znajdziemy historię patchworkowej rodziny. Mocno skomplikowane losy tej pozszywanej rodziny ciężko poukładać w głowie. Ciekawe jednak jest to, jak bardzo dojrzali w swoich...

Dobre, wartościowe zakończenie sagi, wszystkie wątki zostały zamknięte, poznaliśmy historię każdego z bohaterów, odpowiedziano na większość pytań, które rodziły się w czasie czytania ( a może i na wszystkie). Takie powinny być zakończenia- radosne, optymistyczne, dające nadzieję. Jedna zadra pozostała w sercu...wiecie jaka! ( kto nie wie,niech czyta, bo warto!). Polecam. To był BARDZO dobrze spędzony czas w doborowym towarzystwie.

Dobre, wartościowe zakończenie sagi, wszystkie wątki zostały zamknięte, poznaliśmy historię każdego z bohaterów, odpowiedziano na większość pytań, które rodziły się w czasie czytania ( a może i na wszystkie). Takie powinny być zakończenia- radosne, optymistyczne, dające nadzieję. Jedna zadra pozostała w sercu...wiecie jaka! ( kto nie wie,niech czyta, bo warto!). Polecam....

Podsumowanie losów Kosmy, Matyldy i ich bliskich. Dowiadujemy się jak poradzili sobie z tragedią i jak ułożyli sobie życie. Klimatyczna, nostalgiczna opowieść o miłości, bliskości i rodzinie.

Podsumowanie losów Kosmy, Matyldy i ich bliskich. Dowiadujemy się jak poradzili sobie z tragedią i jak ułożyli sobie życie. Klimatyczna, nostalgiczna opowieść o miłości, bliskości i rodzinie.

Ostatnimi laty książki z nurtu obyczajowego dawały mi jedynie dwie emocje: rozczarowanie i irytację… 😅 Mam dziwne wrażenie, że każda kolejna, którą czytam, to odgrzewany kotlet, co rusz powtarzane motywy lub po prostu źle sklecona fabuła, o bardzo źle wykreowanych bohaterach i relacjach między nimi już nie wspomnę… A przecież wiem, że gdzieś tam muszą istnieć jakieś dobre obyczajówki, gdyż w przeszłości na takie trafiałam. Dlatego dzielnie się nie poddaję i poszukuję jakiejś perełki, która zdałaby się mówić: "Tak, to ja jestem tą, której szukałaś!".

"Podaruj mi szczęście" 🌲 od Lidii Liszewskiej oraz Roberta Kornackiego trochę zirytowała mnie już samym tytułem. No, bo jak to? To znaczy, że szczęścia nie można mieć tak o, samemu z siebie, tylko musi być ono nam ofiarowane przez kogoś? A może szczęścia w ogóle nie da się "mieć", tylko można je jedynie gonić przez całe swoje życie, jak mawiał główny bohater jednego z piękniejszych filmów, jaki widziałam, "W pogoni za szczęściem"...

Ta książka to czwarty i ostatni tom z cyklu o Matyldzie i Kosmie (czego oczywiście nie wiedziałam, bo i po co… 😅) i niestety, jak to w przypadku cykli/serii bywa, autorzy skupili się na tłumaczeniu zależności i historii przedstawionych bohaterów, jakby w wielkim skrócie i w obawie (raczej słusznej…),że czytelnicy nie będą wiedzieli, z kim mają do czynienia, bowiem nie czytali (jak ja… 🤣) poprzednich części. Tyle że to powinno być, w moim odczuciu, odchudzone jakoś o połowę, te ich flashbacki z przeszłości, bowiem o prawdziwą oś fabuły, taką tu i teraz, ta książka niestety ledwo zahacza… a chyba nie o to tu chodziło. Opis mówi wyraźnie, że mamy dostać opowieść o rodzinnych świętach na Mazurach w domu Kosmy, a dostajemy je… tylko w ostatnim, napisanym jakby na szybko i od niechcenia, rozdziale. Szkoda.

Tyle z minusów. Teraz kwestia przyjemniejsza, czyli plusy 😀 Wszyscy przedstawieni tu bohaterowie są żywi, a ich uczucia i przeżywane problemy, czy rozterki, wręcz namacalne. Z nimi łatwo się zżyć, bo są prawdziwi, a także niezwykle ciepli i sympatyczni. Rację miał też Carlos Ruiz Zafón, gdy pisał, że "książki są lustrem. Widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie", gdyż przedstawione tu dylematy związane z upływającym nieuchronnie czasem to w ostatnich latach moja największa życiowa obawa. Nawet nie przed upływającym czasem, ale przed czasem upływającym bezcelowo. Więc tak sobie myślę, że może nie warto zacząć czekać, by żyć, tylko po prostu zacząć żyć? I za te przemyślenia jestem tej powieści oraz jej autorom wdzięczna ❤

6/10

@znosen.wksiazce

Ostatnimi laty książki z nurtu obyczajowego dawały mi jedynie dwie emocje: rozczarowanie i irytację… 😅 Mam dziwne wrażenie, że każda kolejna, którą czytam, to odgrzewany kotlet, co rusz powtarzane motywy lub po prostu źle sklecona fabuła, o bardzo źle wykreowanych bohaterach i relacjach między nimi już nie wspomnę… A przecież wiem, że gdzieś tam muszą istnieć jakieś dobre...

"Podaruj mi szczęście to bardzo nostalgiczna,emocjonalna i dojrzała powieść.Nie jest to typowo świąteczna historia,ale pozwoli nastroić nas przed nadchodzącym klimatem.To książka o tym,że życie pisze różne scenariusze i nie zawsze mamy na to wpływ a losy kilku osób mogą zostać ze sobą na trwale połączone.To powieść o barwach i odcieniach miłości i przyjaźni.

"Podaruj mi szczęście to bardzo nostalgiczna,emocjonalna i dojrzała powieść.Nie jest to typowo świąteczna historia,ale pozwoli nastroić nas przed nadchodzącym klimatem.To książka o tym,że życie pisze różne scenariusze i nie zawsze mamy na to wpływ a losy kilku osób mogą zostać ze sobą na trwale połączone.To powieść o barwach i odcieniach miłości i przyjaźni.

Bardzo przyjemna świąteczna, rodzinna opowieść. Mnóstwo bohaterów i wiele historii, ale nie odczuwałam, że to jest kolejna część czegoś większego. Nie czytałam poprzednich tomów i kompletnie nie przeszkadzało mi to w odbiorze.

Bardzo przyjemna świąteczna, rodzinna opowieść. Mnóstwo bohaterów i wiele historii, ale nie odczuwałam, że to jest kolejna część czegoś większego. Nie czytałam poprzednich tomów i kompletnie nie przeszkadzało mi to w odbiorze.

Sięgając po „Podaruj mi szczęście” nie miałam pojęcia,że jest to 4 tom serii,a przez to strasznie ciężko jest mi jakkolwiek ocenić tę książkę,bo od samego początku nie mogłam wczuć się w losy bohaterów i przez całą lekturę miałam wrażenie,że czegoś mi w tej książce brakuje i rzeczywiście brakowało-mojej znajomości poprzednich części. Ta historia sama w sobie strasznie mi się nie podobała i zdecydowanie ogromny wpływ miało na to, to że nie znam poprzednich tomów. Mnogość bohaterów i skomplikowane relacje między nimi przez całą książkę doprowadzały mnie do dezorientacji i przyprawiały o ból głowy, marzyłam o tym, by jak najszybciej skończyć tę historię, a jednocześnie ciągnęła mi się w nieskończoność, przez co miałam wrażenie, że nigdy nie dobrnę do samego końca, a do tego ta książka tak naprawdę nie ma nic wspólnego ze świętami, a jest określana jako książka świąteczna. Każdy rozdział opowiada o życiu innego bohatera na przestrzeni całego roku i tylko w ostatnim rozdziale przez kilka stron opisana jest wigilia i na tym się kończy cały wątek świąteczny i tylko przy czytaniu tego rozdziału dobrze się bawiłam i czułam przyjemność z czytania.

Sięgając po „Podaruj mi szczęście” nie miałam pojęcia,że jest to 4 tom serii,a przez to strasznie ciężko jest mi jakkolwiek ocenić tę książkę,bo od samego początku nie mogłam wczuć się w losy bohaterów i przez całą lekturę miałam wrażenie,że czegoś mi w tej książce brakuje i rzeczywiście brakowało-mojej znajomości poprzednich części. Ta historia sama w sobie strasznie mi...

Ciepła, wzruszająca historia idealna na zimowe wieczory. Nie czytałam poprzednich części, ale muszę nadrobić

Ciepła, wzruszająca historia idealna na zimowe wieczory. Nie czytałam poprzednich części, ale muszę nadrobić

To bardzo dobre zwieńczenie losów Matyldy i Kosmy rozgrywające się w "Kosmodomie". Jeżeli ktoś spodziewa się typowo świątecznej lektury, to może czuć się rozczarowany -albo od razu powinien przejść do ostatniego rozdziału ;)
Mnogość bohaterów i czasami pokrętne relacje mogą zmęczyć, zwłaszcza tego czytelnika, który nie czytał poprzednich części. Jednak nieznajomość poprzednich, nie zakłóca przekazu książki. Ciepła, refleksyjna i nastrojowa pozycja.

To bardzo dobre zwieńczenie losów Matyldy i Kosmy rozgrywające się w "Kosmodomie". Jeżeli ktoś spodziewa się typowo świątecznej lektury, to może czuć się rozczarowany -albo od razu powinien przejść do ostatniego rozdziału ;)
Mnogość bohaterów i czasami pokrętne relacje mogą zmęczyć, zwłaszcza tego czytelnika, który nie czytał poprzednich części. Jednak nieznajomość...

Ciepła opowieść w sam raz na zimne wieczory. Dająca nadzieję. Czasem jest pod górkę i wiatr w oczy ale trzeba wierzyć że los ma dla nas jeszcze dobre karty. Polubiłam Kosmę i Matyldę, płakałam nad ich losem.

Ciepła opowieść w sam raz na zimne wieczory. Dająca nadzieję. Czasem jest pod górkę i wiatr w oczy ale trzeba wierzyć że los ma dla nas jeszcze dobre karty. Polubiłam Kosmę i Matyldę, płakałam nad ich losem.