Miła niespodzianka. Dobrze się słucha. I znowu, warstwa obyczajowo-psychologiczna ciekawsza od intrygi kryminalnej. Zagrożony chorobą emerytowany policjant, młody gangster, który ma uczucia, zależności służbowe, o których wolelibyśmy nie pamiętać, samotność starszych ludzi. Nic nie wiem o autorze, może kiedyś sięgnę po inne jego książki, jeśli takie są.

Miła niespodzianka. Dobrze się słucha. I znowu, warstwa obyczajowo-psychologiczna ciekawsza od intrygi kryminalnej. Zagrożony chorobą emerytowany policjant, młody gangster, który ma uczucia, zależności służbowe, o których wolelibyśmy nie pamiętać, samotność starszych ludzi. Nic nie wiem o autorze, może kiedyś sięgnę po inne jego książki, jeśli takie są.

Nie znam twórczości Tomasza Duszyńskiego, a więc nie miałam żadnych wymagań, sięgając po "Toksycznych". Dodając do tego fakt, iż ta książka towarzyszyła mi na urlopie, podeszłam do niej z czystym umysłem i lekkością. No i się nie zawiodłam.
"Toksyczni" to mocna, miejscami wulgarna, brutalna i wciągająca powieść o polskich gangsterach, kibicach piłkarskich czy też kibolach, a w tle tajemnicze morderstwa i śmiertelnie groźne tajne informacje, które nie mogą znaleźć się w niepowołanych rękach.
Akcja przeważnie umiarkowana,a tam gdzie trzeba -dynamiczna i pełna emocji.
Fabuła ciekawa, intrygująca i o dziwo- lekką. Język także jest prosty i zrozumiały.
Jedyny problem, jaki miałam na początku, to bohaterowie. Przy pierwszych rozdziałach nie mogłam połapać się kto jest kim. Raz ksywy, raz imiona. Na całe szczęście później już się obeznałam z tematem.
Całość bardzo dobra i chętnie zapinam się z innymi książkami tego autora.

Nie znam twórczości Tomasza Duszyńskiego, a więc nie miałam żadnych wymagań, sięgając po "Toksycznych". Dodając do tego fakt, iż ta książka towarzyszyła mi na urlopie, podeszłam do niej z czystym umysłem i lekkością. No i się nie zawiodłam.
"Toksyczni" to mocna, miejscami wulgarna, brutalna i wciągająca powieść o polskich gangsterach, kibicach piłkarskich czy też kibolach,...

Ostatnio zbyt często zwracam się w stronę literatury kryminalnej. To staje się toksyczne… podobnie jak brzmi tytuł jednej z książek Pana Tomasza. To pozycja powstała w całkowitym oderwaniu od serii dość udanych kryminałów retro tego Autora. Nie jedziemy zatem do Warszawy, nie odwiedzamy Kłodzka, lecz udamy się do Wrocławia (i nie tylko). Miło, że kolejne ulice i dzielnice stolicy Dolnego Śląska doczekała się wzmianki na kartach literatury. Strzeż się tych miejsc… ;-)
Zaskakująca była łatwość Autora co do zmiany stylu na manierę osób wywodzących się ze środowisk kibicowskich. No i wiedza, że pomiędzy kibicami Wisły Kraków a Śląska Wrocław nie ma już zgody – jak widać rozpoznanie tematu bez zarzutu. Wiele brutalności w zachowaniu i w słownictwie; to nie jest lektura dla grzecznych czytelników. Ale trudno wymagać, aby „ludzie złych profesji, (którzy) mają swoje oceany” posługiwali się wykwintną polszczyzną. Ciekawa jest sama konstrukcja książki: to wzajemne przeplatanie się wątków Ultrasa oraz Nowickiego, policjanta na emeryturze. Zwieńczenie – także nieprzewidywalne. Zasadniczy minus to brak rozwinięcia wątku walizki i pobieżne wyjaśnienie tajemnic prokuratura Wilczyńskiego. W sumie blisko 7.0/10, choć w hierarchii poniżej cyklu „Glatz”.

Ostatnio zbyt często zwracam się w stronę literatury kryminalnej. To staje się toksyczne… podobnie jak brzmi tytuł jednej z książek Pana Tomasza. To pozycja powstała w całkowitym oderwaniu od serii dość udanych kryminałów retro tego Autora. Nie jedziemy zatem do Warszawy, nie odwiedzamy Kłodzka, lecz udamy się do Wrocławia (i nie tylko). Miło, że kolejne ulice i dzielnice...

Ciekawa intryga, dobrze scharakteryzowane postaci, świetne zakończenie. Trochę dłużyły mi się opisy walk. Bardzo dobrze łączące się wątki. Polecam.

Ciekawa intryga, dobrze scharakteryzowane postaci, świetne zakończenie. Trochę dłużyły mi się opisy walk. Bardzo dobrze łączące się wątki. Polecam.

Do tej pory z twórczością autora miałam tylko podczas czytania Glatza, ale musze powiedzieć, że we współczesnym świecie radzi sobie znakomicie ;) były policjant, przysięga na łożu śmierci, gangsterzy, dawno nie widziana córka i wnuczka, dokumenty, morderstwo. Niby każda z tych postaci ma swój tok, a jednak wszystko łączy się w jedną spójną całość. Książkę pochłania się w bardzo szybkim czasie. Zaskakujące zakończenie

Do tej pory z twórczością autora miałam tylko podczas czytania Glatza, ale musze powiedzieć, że we współczesnym świecie radzi sobie znakomicie ;) były policjant, przysięga na łożu śmierci, gangsterzy, dawno nie widziana córka i wnuczka, dokumenty, morderstwo. Niby każda z tych postaci ma swój tok, a jednak wszystko łączy się w jedną spójną całość. Książkę pochłania się w...

Nudnawa, bardzo się ciągnęła. Mało zwrotów akcji, dużo opisów prozaicznych rzeczy, jakby autor książki chciał aby było więcej stron ...

Nudnawa, bardzo się ciągnęła. Mało zwrotów akcji, dużo opisów prozaicznych rzeczy, jakby autor książki chciał aby było więcej stron ...

Przeczytana gdzieś w okolicach października, niewiele pamiętam, ale kojarzę, że średnio mnie wciągnęła… Muszę starać się pisać zaraz po lekturze, bo wtedy moja ocena miałaby większy sens ;-)

Przeczytana gdzieś w okolicach października, niewiele pamiętam, ale kojarzę, że średnio mnie wciągnęła… Muszę starać się pisać zaraz po lekturze, bo wtedy moja ocena miałaby większy sens ;-)

Tak nudnej książki dawno nie czytałam.
Po opisie, spodziewałam się czegoś naprawdę świetnego, na miarę porządnego kryminału, a co dostałam? Nudną książkę o policjancie na emeryturze, o gangsterze, który ćwiczy, żeby być lepszym koksem. Zero jakiejkolwiek akcji, zero zwrotów akcji, autor książki opisuje po prostu życie tych dwóch mężczyzn. Co robią, co jedzą, z kim rozmawiają i o czym. W tle jakaś zbrodnia, ale o tym autor prawie nic nie wspomina, ciągle skupia się na mało istotnych sprawach, które nic nie wnoszą do książki.

Tak nudnej książki dawno nie czytałam.
Po opisie, spodziewałam się czegoś naprawdę świetnego, na miarę porządnego kryminału, a co dostałam? Nudną książkę o policjancie na emeryturze, o gangsterze, który ćwiczy, żeby być lepszym koksem. Zero jakiejkolwiek akcji, zero zwrotów akcji, autor książki opisuje po prostu życie tych dwóch mężczyzn. Co robią, co jedzą, z kim...

Nie rozumiem opinii, które wskazują na posługiwanie się ksywkami lub, że jest ona wulgarna. Czego się spodziewać po książce o gangsterach?
Naprawdę bardzo dobrze się ją czyta, jest jakaś spójność, mamy wyjaśnienia toczących się spraw. Nic nie jest oczywiste od pierwszych stron. Książka moim zdaniem na dobrym poziomie i polecam po nią sięgnąć.

Nie rozumiem opinii, które wskazują na posługiwanie się ksywkami lub, że jest ona wulgarna. Czego się spodziewać po książce o gangsterach?
Naprawdę bardzo dobrze się ją czyta, jest jakaś spójność, mamy wyjaśnienia toczących się spraw. Nic nie jest oczywiste od pierwszych stron. Książka moim zdaniem na dobrym poziomie i polecam po nią sięgnąć.

Ja to mam jakiś kłopot z recenzjami. Co się naczytam dobrych opinii o książce, to sama nad nią wyję z zawodu. W tym przypadku jest dokładnie odwrotnie. Recenzje takie sobie bądź słabe, a mnie dobrze czytało się "Toksycznych". Że język wulgarny? No jasne, bo gangsterzy i kibole zapewne nie krzyczą "k***a!", tylko "do kroćset!". Że pseudonimów za dużo? No jasne, bo gangsterzy zapewne zwracają się do siebie per "panie magistrze Janie Kowalski". Że bohaterowie "krzywdzą się nawzajem"? No jasne, bo w powieści o gangsterach powinno być o przeprowadzaniu staruszek przez jezdnię i kupowaniu serduszek WOŚP.
Nie to, że mamy do czynienia z jakimś arcydziełem, ale w mojej ocenie to solidna powieść sensacyjna. Jak dla mnie bardzo mocna szóstka (na mojej prywatnej skali to ocena całkiem całkiem).
Gwoli sprawiedliwości, Glatzom tego samego autora dawałam co najmniej siódemki, a jeśli macie dzieci albo nastrój na odnalezienie dziecka w sobie, to szczerze polecam Detektywa Ząbka w kolejnych odsłonach :P

Ja to mam jakiś kłopot z recenzjami. Co się naczytam dobrych opinii o książce, to sama nad nią wyję z zawodu. W tym przypadku jest dokładnie odwrotnie. Recenzje takie sobie bądź słabe, a mnie dobrze czytało się "Toksycznych". Że język wulgarny? No jasne, bo gangsterzy i kibole zapewne nie krzyczą "k***a!", tylko "do kroćset!". Że pseudonimów za dużo? No jasne, bo gangsterzy...