Gdyby był to debiut albo jedyna książka nieznanej autorki, na którą natknęłam się przypadkiem, powiedziałabym - niezła.
Znam jednak wiele innych powieści z Nastią Kamieńską i wiem, na co stać autorkę. Ta część jest co najwyżej przeciętna: krótka, momentami naciągana (zakładanie, że dziewczyna musiała wcześniej spotkać piosenkarza, bo jako dziecko malowała go z pieprzykiem na policzku - przecież mogła oglądać zdjęcia/plakaty z nim i to zauważyć!!!),a poza tym dziwnie skonstruowana: przez całą książkę trwają jakieś ustalenia w związku ze sprawą z przeszłości, a na ostatnich 20 stronach akcja niespodziewanie przyspiesza i mamy zabójstwo, rozmowę z najważniejszym świadkiem i całe rozwiązanie.
Mam wrażenie, jakby autorka napisała tę część trochę od niechcenia, bez pogłębiania intrygi i historii niektórych bohaterów.
Z drugiej strony podobał mi się rozbudowany wątek Mozarta i Salieriego. Czytało się też dobrze, bo to przecież seria o Nastii.
Ale mogło być lepiej.

Gdyby był to debiut albo jedyna książka nieznanej autorki, na którą natknęłam się przypadkiem, powiedziałabym - niezła.
Znam jednak wiele innych powieści z Nastią Kamieńską i wiem, na co stać autorkę. Ta część jest co najwyżej przeciętna: krótka, momentami naciągana (zakładanie, że dziewczyna musiała wcześniej spotkać piosenkarza, bo jako dziecko malowała go z pieprzykiem...

Gdy mam ochotę na przerwę od ciężkich i trudnych kryminałów to sięgam po książkę Marininy i wiem, że będę się dobrze bawiła a lektura będzie lekka i szybka. Nie inaczej było i tym razem. Może to nie najlepszy czas na czytanie książki rosyjskiej autorki ale jak zaczęłam to i skończyłam. Zresztą Marinina urodziła się w Ukrainie. Autorka pisze stylem, który mi odpowiada a i trudnych, nowych nazwisk pojawia się tym razem niewiele. A książka porusza w swojej fabule ważne tematy tj. korupcji, szantażowanie, narkomanii czy pedofili.

Gdy mam ochotę na przerwę od ciężkich i trudnych kryminałów to sięgam po książkę Marininy i wiem, że będę się dobrze bawiła a lektura będzie lekka i szybka. Nie inaczej było i tym razem. Może to nie najlepszy czas na czytanie książki rosyjskiej autorki ale jak zaczęłam to i skończyłam. Zresztą Marinina urodziła się w Ukrainie. Autorka pisze stylem, który mi odpowiada a i...

Bardzo foremne połączenie odległych wątków. Stara zbrodnia rodzinna, śmierć studenta, dziwne zachowanie popularnego piosenkarza, tajemnica kradzieży pierścionka, poszukiwanie mitycznych taśm - jak to połączyć w zgrabną całość?

Bardzo foremne połączenie odległych wątków. Stara zbrodnia rodzinna, śmierć studenta, dziwne zachowanie popularnego piosenkarza, tajemnica kradzieży pierścionka, poszukiwanie mitycznych taśm - jak to połączyć w zgrabną całość?

Tradycyjnie - niezłe, a jednak jakieś mniej porywające.

Tradycyjnie - niezłe, a jednak jakieś mniej porywające.

Jako że to powieść Mariniy to przeczytałam. Jest średnia. Autorka ma w swoim dorobku dużo lepsze pozycje jak i gorsze. Dla zabicia czasu i jako takiej rozrywki - OK.

Jako że to powieść Mariniy to przeczytałam. Jest średnia. Autorka ma w swoim dorobku dużo lepsze pozycje jak i gorsze. Dla zabicia czasu i jako takiej rozrywki - OK.

Przekombinowane. I intryga i postacie. Autorka tak strasznie stara się wykazać, że ten kto wydaje się być zły jest dobry, a ten kto wydaje się być dobry jest zły, że traci w tym umiar. Morderca to morderca i naprawdę dziwne jest przypisywanie mu idei naprawiania świata, tym bardziej że jego działanie było bez sensu.

Autorka pastwi się nad główną bohaterką, głupiutką nastolatką, do tego stopnia ze zapomina jej dodać jakiś pozytywnych cech. To jest nużące. No i jaka miała być dziewczyna z takimi genami i z taką przeszłością?

Inne postacie tez jakieś takie płaskie. Całość słabiutka, jak na Marininę, ale ostatecznie można przeczytać. Dużo Anastazji i dużo ludzkiej Anastazji. Ale o ile Anastazja zachowuje się w tej historii nie jak komputer, ale wyjątkowo jak człowiek, co jest miłe, to większość pozostałych bohaterów zachowuje się nie jak ludzie, ale jak potwory z komiksu , co jest okropne.

Przekombinowane. I intryga i postacie. Autorka tak strasznie stara się wykazać, że ten kto wydaje się być zły jest dobry, a ten kto wydaje się być dobry jest zły, że traci w tym umiar. Morderca to morderca i naprawdę dziwne jest przypisywanie mu idei naprawiania świata, tym bardziej że jego działanie było bez sensu.

Autorka pastwi się nad główną bohaterką, głupiutką...

Książki A. Marininy to były pierwsze kryminały, które przeczytałam. Od zawsze mi się podobały i miały swój urok i klimat. Nie było tam przesadnej agresji, nie lała się krew strumieniami, a było powolne i racjonalne dochodzenie do tego, kto jest mordercą. A wszystkim zajmowała się Anastazja Kamieńska ze swoim genialnym umysłem. Z początku byłam zła, że części nie wychodzą po kolei, ale z biegiem czasu, aż tak to przestało mi to przeszkadzać. Nadal sięgam z wielką chęcią po nie i zawsze mam nadzieję, ze jedna będzie lepsza od kolejnej. Jednak tak niestety nie jest i tym razem tak nie było.

„Wieczny odpoczynek” to typowy kryminał rosyjski z lat 90-tych. Mamy tu policjantów, którzy o dziwo się lubią, tęsknią i polegają na sobie. Mamy też tu aluzje odnośnie sytuacji społecznej Rosji, nie tylko wielkich różnic pomiędzy miastem a prowincją, ale też sytuacji dzieci. Dzieci i młodzieży, którzy po ucieczce z domów koczują na dworcach oraz poddają się prostytucji by cokolwiek zarobić. Niestety na takie usługi jest popyt, nawet u sławnych i bogatych. Co pokazuje główny wątek w tej powieści. Doskonale zobrazowana jest tu rosyjska rzeczywistość.

To kryminał, który czyta się dobrze, chodź z początku myślałam, że go porzucę, ale sprawa nabrała tempa, zaciekawiła mnie i postanowiłam czytać dalej. Niestety nie trzyma w napięciu, nie ma większych emocji, poza ciekawością, co główna bohaterka wymyśli i jaki nada kierunek sprawie.
Akcja jest dobrze skonstruowana, bez fajerwerków i mrocznego klimatu. Powoli, krok po kroku wraz z Anastazją Kamieńską możemy śledzić jej tok myślenia i dedukcję, a zarazem rozwiązywać zagadkę. Jak już myślimy, ze jesteśmy blisko rozwiązania, to nachodzi myśl, która wszystko burzy i musimy dalej szukać. Do końca nie wiem kto i dlaczego zabijał, jaki miał w tym cel i powód. Rozwiązanie może nas zaskakiwać.

Mimo, że pozostawia ta książka wiele do życzenia, to jest to dobry, jednostajny kryminał. Warto ją przeczytać, ze względu na główną bohaterkę, jej sposób analitycznego myślenia i jak doprowadza śledztwo do osoby, która jest winna. Napisany jest przystępnym językiem, nie ma tu niepotrzebnych wątków, wszystko jest na swoim miejscu. A głównym przesłaniem jest to, ze sława i pieniądze szczęścia nie dają.

Książki A. Marininy to były pierwsze kryminały, które przeczytałam. Od zawsze mi się podobały i miały swój urok i klimat. Nie było tam przesadnej agresji, nie lała się krew strumieniami, a było powolne i racjonalne dochodzenie do tego, kto jest mordercą. A wszystkim zajmowała się Anastazja Kamieńska ze swoim genialnym umysłem. Z początku byłam zła, że części nie wychodzą...

Książka o żądzy sławy i pieniędzy..

Ja osobiście bardzo lubię te Rosyjskie klimaty, te Rosyjska rzeczywistość i sama bohaterka, która mimo wszystko i tak dąży do celu. Musze przyznać, ze było to moje pierwsze spotkanie z ta autorka i szczerze naprawdę spodobała mi się ta powieść.

Ale nie zawsze jest tak, ze jak książka od samego początku zapowiada się na dobry kawal kryminału to trzyma w napięciu przez cala książkę.. i niestety tu miałam ten problem. Przeczytałam z 50/60 stron i myślę: to będzie dobre ale po kolejnych 50/60 pogubiłam się w całej historii. Nie mniej jednak książkę czyta się bardzo szybko ale nie wywołuje ona żadnych emocji. Jest to dobrze skonstruowany kryminał który prowadzi nas strona po stronie do odnalezienia kim jest morderca.

Kazda książka ma swoje plusy i minusy i jeśli chodzi o te pozycje sama nie wiem co powiedzieć. Momentami książka mi się naprawdę podobała, a jeszcze w innych sytuacjach chciałam ja poprostu odłożyć bo mnie nudziła i irytowała.

Ze względu na moje pierwsze spotkanie z ta autorka, która w Rosji uważana jest za mistrzynie mrocznych kryminałów nie chce jej skreślać z powodu jednej książki, która średnio mi podeszła.

Niemniej jednak polecam te książkę dla tych osób, które lubią ‘’komunistyczny’’ klimat i tez dla osób, które po prostu lubią sama autorkę bo wiem, ze ma spora gromadkę fanów. 😉

Książka o żądzy sławy i pieniędzy..

Ja osobiście bardzo lubię te Rosyjskie klimaty, te Rosyjska rzeczywistość i sama bohaterka, która mimo wszystko i tak dąży do celu. Musze przyznać, ze było to moje pierwsze spotkanie z ta autorka i szczerze naprawdę spodobała mi się ta powieść.

Ale nie zawsze jest tak, ze jak książka od samego początku zapowiada się na dobry kawal...

Książka mnie nie porwała, a im głębiej w las, tym robiło się nudniej 🙈. Od pierwszych stron strasznie męczące były dla mnie te imiona i nazwiska. Nie przypadła mi przez to do gustu i starałam się nie skupiać tak bardzo na nich, co nie było łatwym zadaniem, chcąc poznać historię. I choć wszystko się wyjaśniło, to skończyłam książkę z takim "meh".

Książka mnie nie porwała, a im głębiej w las, tym robiło się nudniej 🙈. Od pierwszych stron strasznie męczące były dla mnie te imiona i nazwiska. Nie przypadła mi przez to do gustu i starałam się nie skupiać tak bardzo na nich, co nie było łatwym zadaniem, chcąc poznać historię. I choć wszystko się wyjaśniło, to skończyłam książkę z takim "meh".

Lubię Marininę i jeszcze bardziej Nastię Kamieńską, dlatego z chęcią sięgam po kolejne tomy. I za każdym razem nie żałuję.

Lubię Marininę i jeszcze bardziej Nastię Kamieńską, dlatego z chęcią sięgam po kolejne tomy. I za każdym razem nie żałuję.