Spodziewając się przeczytać jedynie którąś z kolei książkę z serii miniaturowych wydań o historii sztuki, zdecydowanie mogę opisać tę lekturę jako zaskakującą, ponieważ przerosła ona wszelkie moje oczekiwania. Jest to książka opisująca przekrój zjawiska dadaizmu z niezwykle intymnego punktu widzenia- opisuje je uczestnik ruchu korzystający z doświadczeń własnych oraz swoich znajomych. Pomimo niezwykle ciekawego stylu pisania książka zawiera w sobie tyle informacji, że trudno przyswoić je wszystkie za pierwszym razem. Trudno mi było również przez nią momentami przebrnąć, a do samego przeczytania jej miałam dwa podejścia. Dlatego na pewno zamierzam w przyszłości wrócić do tej lektury. Niemniej jednak uważam tę książkę za niezwykle cenną. Opisywany ruch uosabia energię młodości ducha przez co pomogła mi się zainspirować i wydobyć z trudnego zastoju emocjonalnego. Polecam ją każdemu kogo fascynuje sztuka, teoria sztuki, bądź historia sztuki, chociaż zdecydowanie trzeba na nią trafić w odpowiednim momencie życia, by z niej wydobyć to, co udało się mi.

Spodziewając się przeczytać jedynie którąś z kolei książkę z serii miniaturowych wydań o historii sztuki, zdecydowanie mogę opisać tę lekturę jako zaskakującą, ponieważ przerosła ona wszelkie moje oczekiwania. Jest to książka opisująca przekrój zjawiska dadaizmu z niezwykle intymnego punktu widzenia- opisuje je uczestnik ruchu korzystający z doświadczeń własnych oraz swoich...

Dada to styl życia

Ukrywany w ciemności

Dada to cała plejada nazwisk i spontaniczności

Krótko burzliwie przełamując sprzeczności

Część nihilistów część tu i teraz

Antysztuka sztuką na chwilę i na raz

Manifesty kabarety oryginały ambaras

Dada to Dr Aisen, Louis Aragon, Alexandre Archipenko, W-C Arensberg, Maria d'Arezzo, Céline Arnaud, Hans Arp, Casino d'Assons, Johannes Baader, Alice Bailly, Pierre-Albert Birot, André Breton, Georges
Buchet, Gabrielle Buffet, Marguerite Buffet, Gino Cantareli, Carefoot,
Paul Citroë, Arthur Cravan, Jean Croll, Dalmau, Paul Dermée, Mabel
Dodge, Marcel Duchamp, Suzanne Duchamp, Jacques Edwards, Max
Ernst, Germaine Everling, J. Evola, O. Flake, Théodore Fraenkel,
Augusto Giacometti, George Grosz, Augusto Guallert, Hapgood, Raoul
Hausmann, F. Hardekopf, J.Heartfield, R. Hilsum, R. Huelsenbeck,
Vincente Huidobro, F. Jung, J. M. Junoy, Maja Kruscek, Myna Lloyd,
John Marin, Walter Mehring, Francesce Meriano, Miss Norton, Edith Olivie, Walter Pach, Clément Pansaers, Pharamousse, Francis Picabia, Katherina N. Rhodes, Georges Ribemont-Dessaignes, H. Richter, Sardar, Christian Schad, Kurt Schwitters, Arthur Segal, dr W. Serner,
Philippe Soupault, Alfred Stieglitz, Igor Strawinski, Sophie Taeuber,
Tristan Tzara, Guillermo de Torre, Alfred Vags, Edgar Varèse, Lassa
de la Vega, Georges Verly, A. Walkowitz, Mary Wigman i ich historie

Dada to styl życia

Ukrywany w ciemności

Dada to cała plejada nazwisk i spontaniczności

Krótko burzliwie przełamując sprzeczności

Część nihilistów część tu i teraz

Antysztuka sztuką na chwilę i na raz

Manifesty kabarety oryginały ambaras

Dada to Dr Aisen, Louis Aragon, Alexandre Archipenko, W-C Arensberg, Maria d'Arezzo, Céline Arnaud, Hans Arp, Casino d'Assons,...

Książka niezwykle ciekawa, ponieważ pisana przez dadaistę. Dzięki temu poznajemy spojrzenie osoby z wewnątrz, która doskonale rozumiała ducha czasu i klimat epoki.
Mogłoby być tu jednak więcej wyważenia. Oprócz anegdot i historii, chciałbym przeczytać więcej na temat stylu dadaistów i poszczególnych dzieł. Choć oczywiście to nie jest tak, że Richter skupił się tylko na opowiadaniu anegdot - książką dobrze ukazuje zarys myśli filozoficznej stojącej za całym ruchem.

Książka niezwykle ciekawa, ponieważ pisana przez dadaistę. Dzięki temu poznajemy spojrzenie osoby z wewnątrz, która doskonale rozumiała ducha czasu i klimat epoki.
Mogłoby być tu jednak więcej wyważenia. Oprócz anegdot i historii, chciałbym przeczytać więcej na temat stylu dadaistów i poszczególnych dzieł. Choć oczywiście to nie jest tak, że Richter skupił się tylko na...

Świetna książka (książeczka) dokumentująca losy być może najbardziej wpływowego i inspirującego okresu w sztuce XX wieku. Chyba jedyna, obok biografii Duchampa, pozycja na rynku polskim dotycząca dadaizmu.

Przydałoby się jednak jakieś wznowienie z porządną korektą i lepszymi reprodukcjami.

Świetna książka (książeczka) dokumentująca losy być może najbardziej wpływowego i inspirującego okresu w sztuce XX wieku. Chyba jedyna, obok biografii Duchampa, pozycja na rynku polskim dotycząca dadaizmu.

Przydałoby się jednak jakieś wznowienie z porządną korektą i lepszymi reprodukcjami.

Hans Richter, sam będący niegdyś dadaistą, opisuje w tej książce historię tytułowego ruchu we wszystkich jego odmianach - a zatem poczytamy o narodzinach dadaizmu w Zurychu, ale także o jego dziejach w Nowym Jorku, Berlinie, Hanowerze, Kolonii i wreszcie w Paryżu. Tytuł ten jest zatem idealną propozycją dla tych, którzy poszukują wszechstronnego spojrzenia na to zagadnienie.

Ja sama zapoznałam się tylko z rozdziałami o Zurychu, Paryżu i (już nie w całości) o Nowym Jorku. Z lektury reszty książki muszę zrezygnować z braku czasu i mocno tego żałuję, ponieważ jest ona b.wciągająca. Do ciekawej treści dochodzi tutaj bowiem bardzo umiejętna narracja autora; Hans Richter snuje swą opowieść jak niezwykłą przygodę, pełną wyrazistych postaci i ujmującej atmosfery. Dość powiedzieć, że choć założenia dadaizmu nie trafiają mi do przekonania, to i tak podczas czytania cały ten ruch jawił mi się jako pasjonujący. Duża w tym zasługa interesujących refleksji autora oraz cytowanych przez niego wspomnień innych artystów; to wszystko pozwala ukazać sylwetki omawianych twórców w niezwykle sugestywny sposób.

Szczerze polecam wszystkim interesującym się sztuką - jeśli chodzi o przedstawienie historii kierunku, to nie ma to jak relacja z pierwszej ręki. Zwłaszcza tak ciekawa, jak ta.

Hans Richter, sam będący niegdyś dadaistą, opisuje w tej książce historię tytułowego ruchu we wszystkich jego odmianach - a zatem poczytamy o narodzinach dadaizmu w Zurychu, ale także o jego dziejach w Nowym Jorku, Berlinie, Hanowerze, Kolonii i wreszcie w Paryżu. Tytuł ten jest zatem idealną propozycją dla tych, którzy poszukują wszechstronnego spojrzenia na to...

Nigdy nie przypuszczałam, że w taki sposób można pisać o sztuce. Richter przedstawił dadaizm, z całą jego złożonością, nie w suchym, akademickim stylu, lecz przez pryzmat wspomnień – swoich, ponieważ sam był dadaistą, oraz swoich kolegów. Rozwój kierunku, towarzyszące mu idee i cele ukazane zostały za pomocą licznych anegdot, zabawnych porównań i metafor itp. Z książki wyłania się obraz dadaizmu jako grupy młodych osób, którym przyświecały wspólne pragnienia, którzy razem buntowali się przeciwko zakłamanemu mieszczaństwu i wojnie – i wykorzystywali do tego celu sztukę.
Richter w przedmowie do swojej książki nie napisał, że chce opisać dadaizm, lecz że chce opisać poszukiwania i poczucie wolności towarzyszące dadaistom, że chce opisać "ludzi, twórców dada, ich codzienne przeżycia, wspólnie spędzany czas, ich entuzjazm, ich duchową niezależność, ich odkrycia artystyczne, radosną pogardę dla banału, protest, a nawet nienawiść, będącą wytworem tej pogardy..." – i te słowa chyba najlepiej oddają charakter tej publikacji.

Nigdy nie przypuszczałam, że w taki sposób można pisać o sztuce. Richter przedstawił dadaizm, z całą jego złożonością, nie w suchym, akademickim stylu, lecz przez pryzmat wspomnień – swoich, ponieważ sam był dadaistą, oraz swoich kolegów. Rozwój kierunku, towarzyszące mu idee i cele ukazane zostały za pomocą licznych anegdot, zabawnych porównań i metafor itp. Z książki...