Dość nierówny ten zbiór esejów. Bywają takie, które iskrzą się inteligentnymi spostrzeżeniami, anegdotami, szerszym spojrzeniem. Ale są i takie, które dotyczą konkretnego wydarzenia w nieodległej historii, skupienie się na szczególe jakiejś książki czy osoby, co bez szerszego kontekstu daje wrażenie jakichś prywatnych, nie do końca zrozumiałych rozliczeń autora z danym tematem.

Dość nierówny ten zbiór esejów. Bywają takie, które iskrzą się inteligentnymi spostrzeżeniami, anegdotami, szerszym spojrzeniem. Ale są i takie, które dotyczą konkretnego wydarzenia w nieodległej historii, skupienie się na szczególe jakiejś książki czy osoby, co bez szerszego kontekstu daje wrażenie jakichś prywatnych, nie do końca zrozumiałych rozliczeń autora z danym tematem.

Zapomniałam już jak bardzo lubiłam czytać Zbigniewa Mentzela. A był czas, że uwielbiałam zanurzać się w treści pełne ciekawych spostrzeżeń i pokrętnych zdań, często okraszone specyficznym humorem. Ale gdy zobaczyłam w bibliotece książkę o tym smakowitym tytule – nie mogłam przecież przejść obojętnie! W dodatku w jednym z felietonów Autor zdradza, że aktualnie mieszka w bardzo bliskiej memu sercu okolicy, w pobliżu - nieistniejącej już – podstawówki, do której przyjeżdżałam z innej dzielnicy przez całe 8 lat. Nazwanie Alei Wojska Polskiego bulwarem…. Hmm, nigdy tak nie myślałam, także gdy w ramach „czynu społecznego” grabiłam liście lub zbierałam śmieci z całą moją klasą. 😊
A przecież to faktycznie piękna, klimatyczna i – jak na warszawskie warunki – szeroka ulica, z którą wiąże się wiele moich dziecięcych wspomnień.
Książkę - jak to Mentzela – czyta się rewelacyjnie.

Zapomniałam już jak bardzo lubiłam czytać Zbigniewa Mentzela. A był czas, że uwielbiałam zanurzać się w treści pełne ciekawych spostrzeżeń i pokrętnych zdań, często okraszone specyficznym humorem. Ale gdy zobaczyłam w bibliotece książkę o tym smakowitym tytule – nie mogłam przecież przejść obojętnie! W dodatku w jednym z felietonów Autor zdradza, że aktualnie mieszka w...