Książka z gatunku czytadeł do poduszki. Bohaterem jest Jack Reacher, który występuje we wszystkich powieściach Lee Childa. Jack jest byłym żołnierzem. Jest supersilny, superinteligentny i w ogóle naj. Brzmi sztampowo? I tak po części jest. Po części, bo w sumie można mu to wybaczyć. Kilka razy się pomylił, trochę sknocił, więc teza jakoby był bogiem na szczęście się nie potwierdza.

"Echo w płomieniach" opisuje piątą z kolei przygodę Reachera. Wcześniejszych nie miałem okazji czytać, więc niestety nie mam porównania. Nie wiem czy przez ten czas przechodził jakieś metamorfozy, lub czy zachodziły jakieś zmiany w jego otoczeniu. W tej części jest samotnym wilkiem tułającym się nie wiadomo w jakim celu. Podczas tej wędrówki zatrzymuje go nieznajoma kobieta, prosząc, a wręcz błagając o pomoc. Bije ją mąż. Przykra sprawa. Ale czy na pewno? Jeździ niezłą bryką, ciuszki też ma nie najgorsze. Nic nie wskazuje na rzekome maltretowanie (oprócz kilku defektów na skórze). Reacher niechętnie bo niechętnie, ale decyduje się jej pomóc. Trafia do miasteczka o nazwie Echo. Tam poznaje lekko wiejską i zaściankową rodzinkę jej męża (który tymczasowo przebywa w areszcie). Cel jest jeden, uwolnić jej z tego piekła, zanim mąż wyjdzie na wolność i znów ją skatuje. Tu następuje sekwencja nieprzewidywanych zdarzeń których nie zdradzę, bo odebrałbym przyszłym czytelnikiem tej książki, sens jej czytania. Właśnie na tej wartkiej akcji i wydarzeniach opiera się cała książka. Nie zdradzę również jak się kończy historia i czy pobudki tajemniczej kobiety są uczciwe.

Podsumowując, jest to bardzo przyjemna książeczka niewielkiej objętości w sam raz na wieczór, tak do "poczytania". Nie wymaga wielkiej uwagi, nie zmusza do wysiłku. Idealna gdy potrzebujemy odpocząć zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Mogę śmiało polecić niewymagającym czytelnikom.

Książka z gatunku czytadeł do poduszki. Bohaterem jest Jack Reacher, który występuje we wszystkich powieściach Lee Childa. Jack jest byłym żołnierzem. Jest supersilny, superinteligentny i w ogóle naj. Brzmi sztampowo? I tak po części jest. Po części, bo w sumie można mu to wybaczyć. Kilka razy się pomylił, trochę sknocił, więc teza jakoby był bogiem na szczęście się nie...