Po przeczytaniu "Legend Archeonu. Strach stary i nowy" przepadłam i z wytęsknieniem czekałam na kontynuację. Wiadomo też, że poprzeczka oczekiwań co do drugiej części siłą rzeczy sama urosła. Ja jako czytelnik byłam żądna wrażeń i je na szczęście dostałam. Muszę się jednak przyznać, że na pierwszych kilkudziesięciu stronach czułam się zagubiona i nie mogłam się odnaleźć. Minęło. Na szczęście. Później już tylko próbowałam łapać oddech, bo to co się dzieje w "Nocnych Słońcach"... Autor nie oszczędza ani nas ani bohaterów. Jest brutalnie, krwawo, morderczo i przerażająco. Klimat i świat a tym samym obrazy jakie Pan Thomas przed nami maluje... Nie mam słów. A jak dorzucić do tego rysunki z książki, które tę i tak już na maska rozciągniętą wyobraźnię podnoszą ponad zwykły poziom, to już całkiem nie wiem jak to ubrać w słowa. Ogromnie cieszy mnie fakt, że Pan Thomas wprowadził więcej kobiet. Pierwsza część była mocno męska więc "Nocne Słońca" nabrały dla mnie dodatkowego smaku. Bohaterowie mają idealnie trafiające w mój gust poczucie humoru. Tak więcej prawie pełna paleta przeróżnych emocji. Dlaczego prawie? Bo brakowało mi trochę takiego napięcia w oczekiwaniu na coś... Nie wiem, jak to wytłumaczyć. Płynęłam z historią, która była niesamowita ale nie miałam ochoty zarywać nocki. Czy polecam? Pff pytanie. Tak niesamowitego świata nie znajdziecie nigdzie indziej. Autor ma już swoje miejsce na mojej Półce Mistrzów i wiem, że chcę przeczytać wszystko, co napisał.

Po przeczytaniu "Legend Archeonu. Strach stary i nowy" przepadłam i z wytęsknieniem czekałam na kontynuację. Wiadomo też, że poprzeczka oczekiwań co do drugiej części siłą rzeczy sama urosła. Ja jako czytelnik byłam żądna wrażeń i je na szczęście dostałam. Muszę się jednak przyznać, że na pierwszych kilkudziesięciu stronach czułam się zagubiona i nie mogłam się odnaleźć....